CADI | ASKIDA

7. Ölü Kız

OY VERMEYİ, YORUM YAPMAYI VE ARKADAŞLARINIZA ÖNERMEYİ UNUTMAYIN LÜTFEN :)

Bu yalnızca büyü okulu hikâyesi değil. İşler çok farklı yerlere gidecek.

 ☾

ÖLÜ KIZ

Birisi, bir cani, kızı katletmişti. O kadar çok kan vardı ki, nerelerinde kesik olduğunu anlayamıyordum. Sadece atardamarlarında değil, vücudunun birçok yerinde kesikler olduğundan emindim. Avizenin kenarlarından sarkan kollarından süzülen kanlar, parmak uçlarından havuza damlıyordu. Kanla kaplanmış bacaklarından süzülen kanlar, çıplak ayaklarından akıyordu. Saçlarından bile kan damlıyordu.

Büyük çoğunluk telaşa kapılmış ve korkmuştu. Bazıları kızı görür görmez kusmuştu. Kan tutan ya da aşırı korkan iki kişi bayılmıştı. Onlarca kişi ağlamaya başlamıştı. Bazısı şokun etkisiyle ölü kıza odaklanmış, ağladığını bile fark etmezken, bazısı ağlamanın yanında çığlıklar atarak kapılara koşup, açmaya çalışıyordu. Birazdan onların da bayılanların arasına katılacağından emindim.

Bazıları iblislerin geldiğini düşünüyordu. Hepsi inandıkları tanrı ya da tanrıçaya dua ediyor, kristal tılsımlarıyla korunma büyüleri yapıyorlardı.Haklı olabilirlerdi. İblisler böyle oyunları çok severlerdi bize söylenenlere göre. Böylesine fazla kan, ölü bir büyücü ve etrafında kukla gibi oynattıkları onlarca büyücü eminim çok hoşlarına giderdi. Gidiyor da denebilirdi çünkü tam şu anda bizi izliyor olabilirlerdi. Ama aynı zamanda Sarmaşık çok güçlü büyülerle korunuyordu. Bir ordu olmadığı sürece bu büyüleri aşamazlardı. Eğer bir iblis ordusu var ise de, böyle oyunlarla uğraşmaz hepimizi katleder ve bunu yaparken çok zevk alırlardı.

O sırada Juliet ve Lana yanımıza geldi. Maggie şoka uğramış ve korkmuştu. Juliet çok üzgündü, gözleri kederle dolmuştu. Lana kız arkadaşını sakinleştirmeye çalıştığı için duygularını gizliyor, sakin kalmaya çalışıyordu. Bense o kızın ölmesine üzülsem de ölümü son derece normal karşılamıştım. İlk kez bir ölüme tanık oluyordum, hem de böylesine korkunç olana ama sanki her gün karşılaştığım bir şeymiş gibi soğukkanlıydım. Her geçen gün kendimde tahmin dahi edemeyeceğim değişikliklere şahit oluyordum. Ben böyleyken, kimisi büyü ortaklarımızın güvenliğini sağlamamız gerektiğini, kimisi kapıları açmaya çalışmamız gerektiğini, kimisi ise camları kırmaya çalışmamız gerektiğini söylüyordu. Aslında hepsi birden yapılabilirdi ama herkes bir ağızdan konuşup plansız hareket ettiğinden kimse bir şey yapamıyordu. Öylece durmuş kuru gürültü çıkarıyorduk.

"Sakin olun!"

Birisi kalabalığı sakinleştirmeye çalışıyordu ama başarılı olamadı.

"Hemen kesin sesinizi yoksa ben zorla yaparım!"

Scarlett'in güçlü uyarısıyla herkes sustu. Her ne kadar ondan nefret etsem de, bu kadar kişiye sözünü geçirebilmesi bende saygı uyandırmıştı.

"Hepsini yapabiliriz ama önce sakin olmalıyız. Birkaç kişi odalara çıkıp büyü ortaklarının ne durumda olduğunu kontrol etsin."

Benden başka birilerinin de soğukkanlılığını koruyor olması, olması gerekenin bu olduğunu ve bende anormal bir durum olmadığını düşündürmüştü.

"Daha fazla kişi gitsin," dedi Elliot.

"Tamam, daha fazla kişi," diyerek kabul etti Scarlett. "Ama herkesin ortağını tek tek kontrol edin."

On- on beş kadar kişi odalara çıkmak için merdivenlere koştu.

"Kapıları açmayı da denemeliyiz," dedi bir ses.