CADI | ASKIDA

24. Takım PART 1

Oy vermeyi unutmayın lütfen ^^

Bundan sonraki bölüm part 2 olacağı için yayımlamak için vote sınırını geçmeyi beklemeyeceğim. Ama bir sonraki bölüm için bekleyeceğim, haberiniz olsun :)

Size kitapla ilgili ufak bir bilgi. Bir kitap sayfası 250-300 kelime arası olur. 280 dersek eğer Cadı'da şimdiye dek 156 sayfa okuduk. (Bu bölümü saymıyorum) Neredeyse yarıladık diyebiliriz yani.

☾

TAKIM

Arabayla giderken bir ara kaburgama giren şiddetli bir sancıyla sıçrayarak uyandığımı, canım çok acıdığı için ağladığımı hatırlıyordum. Başım öyle şiddetli ağrıyordu ki, ortadan ikiye yarılacağını sanmıştım. Sonra Darren bana bir büyü yaparak uyumamı sağlamıştı. Şu an da bir yatakta yatıyordum. Gözlerimi açıp etrafıma baktım. Sarmaşık'taki odamda, Maggie'nin göz hapsindeydim.

"Ne yaptı sana?" diye sorduğunda ona baktım. Onun bana böyle bakması için gerçekten kötü durumda olmam gerekiyordu. Kendimi, Darren'ın büyüsünden öncekine kıyasla çok daha iyi hissediyordum ama anlaşılan korkunç görünüyordum.

"Doğru söyle Emily, dövdü mü seni? Dünyayı kurtarmak falan umurumda değil. Kadına şiddet uygulayan birinin dünyayı kurtarması için mutlaka çok daha kötü amaçları olması gerekir."

Gülmemle birlikte kaburgama saplanan ağrı o kadar da iyi durumda olmadığımı fark etmemi sağladı.

"Gördün mü? Canımı yaktın," dedim yan tarafımı tutarak.

Mag ciddiliğinden asla ödün vermiyordu.

"Neler olduğunu anlat hemen."

Duştan çıktıktan sonra yaşanan her şeyi anlattım. Bir yandan da derse gitmek için hazırlanmaya başlamıştık. Üç dersi kaçırmıştık ve bundan sonra gitmemizin de bir anlamı yoktu ama şu an normal bir şey yapmaya ihtiyacım vardı.

Nasıl göründüğüme gelirsek; alnımdaki yarayı saçlarımla, boğazımdaki morluğu fularla, kollarımdaki morlukları ve bacağımdaki üzeri sarılmış yaraları uzun kıyafetlerle kapatmıştım. Onun dışında çok da kötü görünmüyordum. Darren daha önce benim için getirdiği şu ilaçtan tekrar getirse ne olurdu sanki?

"Acaba o kadar değer verdiği kız kimdi?" dedi Maggie. "Ve ona ne oldu? Kız ona ne yaptı ki ondan bu kadar nefret ediyor?"

Odadan çıkıp kapıyı kapattık.

"Ya da yalnızca ben ona benzediğim için benden nefret ediyordur, kızla ilgili değildir."

Merdivenden inerken koluma girdi.

"Çok saçma olmadı mı sence de?"

Merdivende karşılaştığımız yeni nesillerden tanımadığım ama yüzüne aşina olduğum bir kız gülümseyerek selam verdi.

"Pekâlâ, bu tuhaftı," dedim şaşkınca. "Belki birine benzetmiştir, neyse. Ayrıca hayır saçma olmadı. Belki kız çok güzeldir. O yüzden de ona benzemem onu kızdırıyordur. Belki de çok özel bir kız olduğu için benim gibi birinin ona benzemesinden hoşlanmıyordur."

"Sen de güzelsin Em. Son zamanlarda kilo bile aldın. Zaten senin tek sorunun kiloydu, o da çözülüyor."

Sevinçle yanağıma dokundum.

"Gerçekten mi?"

"O kadar çok yiyorsun ki, ucunu kaçırmandan korkuyorum. Ayrıca güzelliği geçersek özel biri olmak konusunda herhangi birinin seni geçebileceğini hiç sanmıyorum."