CADI | ASKIDA

11. Ölüm

Oy vermek yalnızca bir tık :) 

BUGÜN BENİM CANIMIN İÇİNİN DOĞUM GÜNÜ :) İYİ Kİ VARSIN BERFOMM İYİ Kİ DOĞMUŞSUNN :) WATTPAD'İN BANA KAZANDIRDIKLARININ EN GÜZELİSİN EN ÇİÇEĞİSİN ^^ Berfin_aslann

☾

ÖLÜM

"Gelecekten Emily!"

Hayır, Maggie hayır.

Mag'e fark ettirmemeye çalışsam da panik vücudumu ele geçirmek üzereydi. Gözyaşlarımın, gözlerime tırmandığını hissediyordum. Ne yapacaktım? Ne diyecektim? Mag'e neler oluyordu?

Maggie'nin bakışları değişti. Bana inanamıyormuş gibi bakarken, işaret parmağını kendine çevirdi.

"Bana inanmıyorsun..."

"Hayır Mag... Sadece..."

Maggie devam etmeme izin vermeden araya girdi.

"Sadece bana inanıp inanmadığını söyle."

"Sana inanıyorum," dedim çabucak. "Ama dün tüm gün boyunca tarot açtın ve bir de akşam benim için açtın. Sana tabii ki inanıyorum ama söylediğin şey olmayabilir. Belki daha farklı bir şey olabilir ya da ne bileyim, aklın karışmış olabilir."

Maggie bakışlarını benden kaçırarak bir şey anlamış gibi kafasını salladı. Yeniden bana baktığında elini bana doğru uzattı.

"Alabilir miyim?"

Kağıdı uzatıp eline koydum.

"Bunu tekrar konuşalım mı? Öğle yemeğinde mesela?"

"Yo, gerek yok," dedi düz bir şekilde.. "Ben gidip giyineyim. Seni dışarıda beklerim."

Onu kırmak istemiyordum. Maggie'yi kırmaktansa kolumu kırmayı tercih ederdim. Ama bunu onu kırmadan anlatmanın bir yolu yoktu. Seçebileceğim en yumuşak cümleleri seçmiştim ama yine de kırılmıştı. Acaba daha nazik mi olmalıydım? Düşündüğüm kadar nazik değil miydim?

Çıktığı kapının arkasından bakmayı bırakıp hazırlandım.

Darren gelmemişti. Maggie ne derslerde ne de ders aralarında doğru düzgün konuşmamıştı benimle. Onunla konuşmayı birçok kez aklımdan geçirsem de biraz kendi düşünceleriyle baş başa kalıp benim söylediklerimi düşünmesini istiyordum. Juliet ve Lana aramızda bir şeyler olduğunun farkındaydılar, sürekli ortamı yumuşatmaya çalışmışlardı.Öğle yemeğinden bizden önce kalktıklarında yanımda oturan Maggie'ye döndüm.

"Kağıdı tekrar görebilir miyim?"

Maggie, bağladığı kollarını masanın üzerine koyup, cevap vermeden bir süre önüne baktı.

"Aslında bir süre tek başıma kalıp düşünmek istiyorum."

"Saçmalama Maggie."

Ondan asla beklemediğim bu cevaba o kadar şaşırmıştım ki, ağzımdan başka bir şey çıkmamıştı.

Maggie ayağa kalkıp yanağımdan öptü.

"Beni kırmadın merak etme. Beni istesen de kıramazsın Emily, sende öyle bir özellik yok, insanları kıramazsın. Sadece yalnız kalmak istiyorum tamam mı? Söylediklerini düşünüp, aklımı bir an önce başıma almak istiyorum."

"Belki de bir mesaj olduğu konusunda haklıydın Maggie. Bunun üzerinde birlikte düşünemez miyiz?" diye sordum, onu kararından vazgeçirmeye çalışarak.