CADI | ASKIDA

35. Darren

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LÜTFEN :) 

Bölüm Darren'ın bakış açısından..

☾

DARREN

Binlerce yıllık yaşanmışlığın bilgileriyle dolmuştu beynim. Neredeyse tüm sorulara verecek cevabım vardı. Artık dünyada beni şaşırtacak hiçbir şey olamaz diye düşüyordum. Ta ki Emily ile karşılaşıncaya dek...

Emily aklımı bulandırıyordu. Cevaplanamaz sorularla dolmuştu beynim.

Kalbimi bulandırıyordu. Ondan nefret ediyordum. Onu öldürmek istiyordum. Onun zarar görmesini istemiyordum. Onu yanımdan ayırmak istemiyordum. Onu her şeyden korumak istiyordum.

Ondan nefret ediyordum. Ondan hoşlanıyordum.

Emily, O'ydu. Emily, O değildi. Belki onun neslinin devamıydı. Belki reenkarne haliydi. Tam olarak benzemese de belki görsel ikiziydi. Belki aynı kişiydi ve bir şekilde görünüşünü değiştirip yine benimle oyun oynuyordu.

Hem cadıydı, hem ölüm muhafızı.

Emily beni, aklımı kaçırtacak bir ikileme sürüklüyordu.

Değil benim, milyonlarca yıldır yaşayan varlıkların bile çözemeyeceği bir bilmeceydi.

Ne olduğunun, içinde neler barındırdığının farkında bile değildi.

Emily Evans masumdu. El değmemiş egzotik bir ada gibiydi. Beni kendine çekiyor, içimde binlerce yıldır olmadığı kadar büyük ateşlerin alevlenmesine neden oluyordu.

Onu istiyordum. Hiçbir kadını istemediğim kadar çok istiyordum.

Ondan kaçmak istiyordum. Dünyanın diğer ucuna, evrenin en uzağına, gerekirse cehennemin en dibine kaçmak istiyordum.

Onu hissediyordum. Varlığını ve üzerimde dolaşan gözlerini, tenimdeki karıncalanma sayesinde hissediyordum.

Ona dokunmak, elektrik hattına dokunmak gibiydi. Daha önce böyle bir şey yaşamamıştım.

Ay listesi saçmalığının olduğu gün, o bahçeye adım attığım anda hissetmiştim varlığını. Onu gördüğümde, bir büyünün tam ortasındaydı. Kendini bir bariyere almış olmasına rağmen varlığımı fark etmiş, direkt olarak bana bakmış ve büyüsü bozulmuştu. Onun da benim gibi hissettiğini biliyordum. Aramızda bir enerji akışı vardı. Beni sürekli Emily'den kaçmak zorunda bırakan bir enerji. Aynı zamanda beni ona iten bir enerji.

Ona Sarmaşık'ta ilk kez direkt olarak baktığım günkü gibi, kokusunu ilk kez yoğun bir şekilde aldığım o günkü gibi her şeyi parçalamak, yıkmak, dökmek istiyordum. Onunla karşılaştıktan sonra defalarca kez yaptığım gibi sokaktan geçen rastgele kişilerle kavga etmek, hırsımı onlardan çıkarmak istiyordum. Sonra da Emily'nin odasına gidip, benim olmasını sağlamak istiyordum. Onun olmak istiyordum. Bedenlerimiz birbiriyle birleşsin, vücudu benimkinden bir santim bile öteye gitmesin istiyordum. Onu altımda, üstümde, yanımda, kollarımın arasında istiyordum. Saatlerce, günlerce...

Onu yanımda istiyordum.

Onun cehenneme gitmesini istiyordum.

Ellerimi saçlarımdan geçirdim. Lanet olsun, onu gördüğüm andan beri aklımdan çıkmıyordu.

Sorular, sorular... Neden bu kadar hüzünlüydü? Ruhu kederle sarmalanmıştı, acı çekiyordu.

Emily bir bilinmezdi. Beni karmakarışık yapan soruların cevabı onda gizliydi. Gözlerinin karanlığında saklıydı belki de. Eğer o kadar siyah olmasalardı, cevaplarımı gözlerinden okurdum belki.

Daha önce onun gibi insanlar görmüştüm. Ruh eşini kaybetmiş insanlar... Yarım insanlar... Emily de onlar gibiydi. Yarımdı. Bir şey kaybetmişti. Sorularımın cevaplarına sahip olan kısmını kaybetmişti. Eksikti.

Onu ben tamamlamak istiyordum...

Ona çekiliyordum. Şu dünyada benim sonumu getirebilecek tek kişiye çekiliyordum. Benim sonum onun karanlık gözlerinde yazılıydı ve ben onu okumak için şimdiye dek hiç olmadığım kadar hevesliydim.

Korkuyorum... Uzun süredir bu duyguyu hissetmemiştim, bir daha da hissetmem sanıyordum. Kırk kilo civarında, çelimsiz, özgüvensiz bir kız beni, ölümsüz bir iblisi ölümüne korkutuyordu. Ya oysa ve sadece O olduğunu hatırlamıyorsa? O zaman ne yapacaktım? Onu öldürebilecek miydim? Emily'ye zarar verebilecek miydim?

Kendimi koltuğa bıraktım.

Peki ya umut? Benim için bir umut var mıydı halâ? İkinci bir şans var mıydı? Emily miydi o?

Tanrım... Sana uzun süredir seslenmemiştim, değil mi? Sürüldüğümden beri senden hiçbir şey istemedim. İlk kez, senden ilk kez bir şey istiyorum. Lütfen, Emily O olmasın... Eğer O'ysa, O'nunla bir bağlantısı varsa, bizim yollarımızı ayır. Onun ölümünün benim elimden olmasını istemiyorum. Artık istemiyorum...

Tanrım... Lütfen bana ikinci bir şans ver. Her şeyi düzeltmem için, Ramona, Dominic ve Emily ile ilgili her şeyi düzeltmem için bana ikinci bir şans ver.

Binlerce yıldan sonra ilk kez dua etmiştim ve o da Emily içindi.

Bir uçurumun kenarındaydım ve kendimi atmayı binlerce yıldır hiçbir şeyi istemediğim kadar çok istiyordum.