CADI | ASKIDA

45. Eve Dönüş

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen :)

☾

EVE DÖNÜŞ

Darren, çıplak üstüne bir şeyler geçirirken; Ramona, Darren'ın tüm vücudunu kaplayan o korkunç işkenceden kalma izlerden alamadı gözlerini. Yüzündeki ifadesiz maske ilk kez kırılmış, birkaç saniyeliğine bir dehşet ifadesi yayılmıştı yüzüne.

Darren bize döndüp Ramona ile göz göze geldiğinde Ramona çoktan ifadesini kontrol altına almıştı. Darren'ın bir saniye önce dönüp o ifadeyi görmesini isterdim. Öyle çok anlam barındırıyordu ki, geçmişte ne yaşadıklarını bir kez daha merak ettim. Bir zamanlar çok yakınlardı. Tüm bunlar yaşanmadan önceki hallerini görebilmek için neler vermezdim ki... Dominic ve Ramona yan yanayken efsanevi görünüyor olmalılardı. Ramona'nın bakışlarının değiştiğini fark ettiğimde minicik, ufacık bir umut filizlenmişti içimde. Belki yeniden eskisi gibi olabilirlerdi.

Birisi omzumdan sertçe dürtünce korkuyla yerimden sıçradım.

"Emily! Seninle konuşuyorum!"

"Ne? Ah, efendim?"

"Dom da uyandığına göre çantalarımızı hazırlayalım diyorum," dedi Mag.

Benimle konuşan Mag'i duymayacak kadar dalmayı nasıl başardığımı merak etmiştim. Ramona ve Dom'un mutlu olduğu anların hayali beni kilitlemişti resmen. İçinde bulunduğumuz durumda tam da ihitiyacım olan şeydi zaten hayallere dalmak...

"İyi de melekler saldırmadan önce toparlanmıştık zaten. Benim birkaç parça eşyam kaldı sadece," dediğimde Mag elimden tutup beni zorla kaldırdı.

"İyi ya, onları da yerleştirip tamamen hazır halde beklersin. Bir an önce buradan gitmek istiyorum."

Kendi odalarımıza gitmek için odadan çıktık. Odama girdiğimde Mag de peşimden geldi. Ne yaptığını anlamayarak kapıyı kapatıp bana yaklaşmasını izledim.

"Sen de hissediyor musun?" diye fısıldadı.

"Neyi hissediyor muyum?"

Elini dudaklarıma kapatarak konuşmamı engelledi. Gözleri sinirle açılmıştı.

"Bir acayiplik var Em," dedi, elini dudaklarımdan çekmeden konuşmaya devam ederek. Az öncekinden daha sessizdi. "Ne olduğunu anlamıyorum ama hissediyorum. Sadece dikkatli ol ve o güzel ağzını bu konuda açmaya karar verirsen benden başka kimseyle konuşma. Özellikle de yüksek sesle."

Elini çekip son kez, "Dikkatli ol," dedikten sonra odadan çıktı. Arkasından bakakaldım. Eskiden olsa yine geleceği görme takıntısı yüzünden kafayı yediğini düşünürdüm ama tüm olanlardan sonra Mag'e güvenmeyi öğrenmiştim. Ben bir acayiplik hissetmesem ve bu konuda yapabilecek bir şeyim olmasa da söylediği gibi dikkatli olmaya çalışacaktım. Neye karşı olduğunu bilmesem de.

Çantamı topladığımda, Max'in artık gitmemiz gerektiğini belirten sesi ile birlikte odadan çıktım. Max'in yönlendirmesi ile alt kata inerken, ayakta zorlukla duruyormuş gibi görünen Dom'un yanına gittim.

"İyi misin?"

Usulca cevap verdi. "Değilim."

Buna verecek bir cevabım yoktu. İyi değildi ve onu iyi hissettirecek cümlelerim yoktu. Belki içimdeki o küçük umut filizi gerçekten çiçek açarsa iyi olabilirdi.

"Çantan nerede Emily?"

Mag'in sorusu üzerine arkadaşlarıma şöyle bir göz attığımda eli boş olan tek kişinin ben olduğumu fark ettim. Çantamı odamda unutmuştum! Harika!