CADI | ASKIDA

BÖLÜM 57| FİNAL | Tüm Gerçekler

MAGGIE

Emily'nin karşımda durduğuna inanamıyordum. Mahvolmuştu, korkunç görünüyordu. Ama buradaydı... Karşımdaydı. Ve şok içindeydi.

"Maggie?"

"Emily!"

Koşup gözyaşları içinde boynuna sarıldım. O da bana sarıldı ama şaşkınlığını ve kararsızlığını hissedebiliyordum. Şu an Baron'a saldırmıyorsa tamamen bana olan güvenindendi. Ama yine de kararsızdı. Onu anlıyordum, ben olsam ben de şok olurdum.

Ellerini tutup çekiştirdim. "Hadi içeri gir. Sana her şeyi anlatalım. Tanrım, korkunç görünüyorsun Em. Ayrıca sen de bize her şeyi anlat. Nasıl geldin buraya? Bunu başarabilmene inanamıyorum. Bu arada, ayakkabıların nerede?"

Ben Em'i salona doğru çekiştirip peş peşe sorular sorarken o beni dinlemiyor, şaşkınca etrafına bakıyordu. Aynı tepkiyi ben de vermiştim. Araf denilince akla gelen şey biraz daha farklı oluyordu. Kimse arafta lüks eşyalarla döşenmiş bir ev bulmayı beklemezdi.

Gözleri salonda dolaştıktan sonra beni buldu.

"Neler olduğunu anlatacak mısın? Neden onunla birliktesin?"

Koltuğu işaret ettiğimde oturdu. Ben de karşısına otururken, Baron giyinip tekrar yanımıza inmişti bile.

Emily, tiksintiyle Baron'a baktı. Ona saldırmamak için kendini nasıl da zor tuttuğunu anlayabiliyordum. Muhtemelen açıklamamızdan sonra saldırma planları kuruyordu.

"Bir hainle nasıl birlikte olursun Mag?" diye sorarken gözlerinden hayal kırıklığı taşıyordu. "Şu an bir şey yapmama sebebim sadece senin daha önce Darren konusunda bana ihanet ettiğini düşünmem. Bir kere daha aynı yanılgıya düşmemek için bekliyorum yalnızca."

"Ne düşündüğünü anlıyorum," dedim. Ona hak versem de bana böyle bakması canımı yakmıştı. "Ne olduğunu anlatmamıza izin ver."

Buz gibi bir sesle konuştu. "Bekliyorum."

Baron, "Öncelikle biz..." diyerek konuya girdi ama Emily'nin bir anda, "Sen kes sesini!" diye bağırmasıyla yerimden sıçradım.

Baron azarlanmış bir çocuk edasıyla şaşkınca, "Ama anlatmamızı istedin," dedi.

Bana göre bu haliyle çok sevimli görünse de, Emily birazcık bile yumuşamamıştı.

"Maggie'ye sordum!"

"Bana haksızlık ediyorsun," dedi, alınmış gibi.

Emily sinirle koltuğun ucuna doğru kaydı. "Haksızlık mı ediyorum? Sen bizi kandırdın! Max... ya da Enomil her ne haltsa... o insan değil, bir ruhu yok. O günkü oyun, onun sözde ruhunu geri getirip bedeniyle tekrar birleştirmem, senin sayende sahnelendi. Senin oyunun yüzünden güvendik ona biz! Kim uğrunda canını feda etmeye hazır birine güvenmez ki?"

"O beni öldürebilecek nadir yaratıklardan," dedi Baron. Em ne kadar sinirliyse, o da o kadar sakindi. Ben ise anne babasının kavgası arasında kalmış çocuk gibiydim. Açıkçası şu an kıpırdamaya bile korkuyordum.

"O ilk kovulmuş, Emily. Efsanelerde, din kitaplarında bahsedilen ilk kovulmuş meleğin kendisi. Binlerce belki milyonlarca yıldır yeryüzünde. Güçlenmek için korkunç yollara başvurmuş ve başarmış. Bir baş meleğin gücüne ulaşmış neredeyse. Tabii ki onunla çalışmayı kabul edecektim. Ya ben onun tarafındaymış gibi davranıp bir şekilde sizi uyarmaya çalışacaktım, ya beni öldürecekti ve planlarından kimsenin haberi olmayacaktı ya da beni onunla iş birliği yapmaya zorlayacaktı. Söyle bana Em, kefaretim olarak senden bir şey istedim mi? Benden bahsediyoruz, Baron Samedi'den. Kötü bir niyetim olsaydı senin gibi bir kefareti kullanmamazlık yapar mıydım sence? Ayrıca, o gün seni uyardım Emily. Jess konusunda şifreli mesaj verdim sana. Elimden başka bir şey gelmezdi çünkü Enomil anlaşma yaparken bu konuda konuşmamı ya da bir şeyler yapmamı yasakladı. Anlaşma anlaşmadır, bozamam. Ama ben seni uyarmak için elimden geleni yaptım. Sana ne söylediğimi hatırla."