Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Περπατούσα μέσα στο σκοτάδι χωρίς να νιώθω τον παραμικρό φόβο... δεν είχα αίσθηση ούτε του χώρου ούτε του χρόνου. Είδα ένα φως να γεννιέται και χωρίς να διστάσω κατευθύνθηκα κοντά του. Έφτασα μπροστά σε μια επιβλητική σιδερένια καγκελόπορτα. Πρόσεξα ότι οι αλυσίδες που την κρατούσαν κλειδωμένη ήταν πολλές και τα λουκέτα σκουριασμένα. Κοίταξα πέρα από αυτή, στο βάθος πίσω της, διέκρινα μια διώροφη πέτρινη κατοικία γκριζαρισμένη και ταλαιπωρημένη από το πέρασμα του χρόνου. Η βλάστηση γύρω από αυτή είχε οργιάσει και δε θύμιζε σε τίποτα το σπίτι των παιδικών μου χρόνων...παρόλα αυτά ήξερα ότι ήταν εκείνο. Ξαφνικά η καγκελόπορτα άρχισε να μεγαλώνει, να γιγαντώνεται μπροστά μου και συνειδητοποίησα πως για ακόμα μια φορά ονειρευόμουν. Πρόσταξα τον εαυτό μου να ξυπνήσει αλλά δεν τα κατάφερα. Προσπάθησα να κουνήσω τα πόδια μου αλλά αυτά έμειναν καρφωμένα στο έδαφος. Πανικόβλητος κοίταξα γύρω μου, λίγα μέτρα πιο μακριά είδα μια ξανθιά γυναίκα να πλησιάζει κρατώντας από το χέρι ένα μικρό αγόρι. Αμέσως ένιωσα να γαληνεύω. Όσο ζύγωναν, η εικόνα τους καθάριζε και άρχισα να τους παρατηρώ καλύτερα... ο μικρός μου έμοιαζε πολύ... Στάθηκαν στο ίδιο σημείο που λίγα λεπτά πριν στεκόμουν και εγώ.
«Αυτό θα είναι το καινούριο μας σπίτι!» άκουσα να του λέει όλο περηφάνια «Είμαι σίγουρη ότι θα το λατρέψεις! Το δωμάτιο που σου έχω ετοιμάσει είναι μοναδικό όπως και εσύ!» το αγόρι δίπλα της υπολόγισα ότι θα ήταν μόλις τριών χρόνων, την κοιτούσε με μάτια ορθάνοιχτα γεμάτα αγάπη. Ήξερα ότι για εκείνον, ήταν όλος του ο κόσμος, πανέμορφη, γλυκιά και χαμογελαστή. «Πάμε!» του είπε και ξεκίνησε να πλησιάζει την καγκελόπορτα που τώρα πια... έμοιαζε ολοκαίνουρια.
Πριν προλάβω να τους ακολουθήσω γύρω μου απλώθηκε πυκνή ομίχλη, όταν αυτή καθάρισε το σκηνικό είχε αλλάξει. Βρισκόμουν μέσα στο σπίτι και παρακολουθούσα τον μικρό μου εαυτό να παίζει με το τρενάκι του στο δωμάτιο του. Ξαφνικά ακούστηκαν φωνές από τον κάτω όροφο και αντικείμενα να σπάνε. Αμέσως παράτησε το παιχνίδι στη μέση και πλησίασε την πόρτα, την άνοιξε και προχώρησε στον διάδρομο. Τον ακολούθησα... στάθηκε στο πλατύσκαλο, τους άκουγε να μαλώνουν για αρκετή ώρα, ώσπου κάποια στιγμή επέστρεψε στο δωμάτιο του και απλά ξάπλωσε στο κρεβάτι του. Αποκοιμήθηκε αμέσως...
