Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΜΑΡΙΝΑ
Ένιωθα το βάρος του βιβλίου που κρατούσα στα χέρια μου ασήκωτο, διάβαζα ξανά και ξανά την αφιέρωση προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω αυτό που συνέβαινε. Το μυαλό μου ήταν μουδιασμένο. Ο Αλέξανδρος βρισκόταν απέναντι μου και μόλις μου είχε ομολογήσει πως εκείνος ήταν ο διάσημος συγγραφές Άλεξ Νέγκρο με τα δεκάδες επιτυχημένα βιβλία που κυκλοφορούσαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Αυτός ήταν ο μυστηριώδης συγγραφέας που όλοι αναρωτιόντουσαν αν τελικά ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή όχι. Όλα τα κανάλια μάχονταν για μια αποκλειστική συνέντευξη του αλλά ο εκδοτικός οίκος ξεκαθάριζε πως ο Άλεξ Νέγκρο δεν ήθελε να αποκαλύψει την ταυτότητα του για δικούς του λόγους. Εδώ και δύο μήνες σχεδόν προσπαθούσα να τον συναντήσω, προσπαθούσα να μιλήσω με κάποιον στον εκδοτικό οίκο Πέτρου και εκείνοι μου αρνιόντουσαν και μάλιστα όχι πάντα με ευγένεια. Ο Αλέξανδρος γνώριζε τι συνέβαινε αλλά παρόλα αυτά δεν μου είχε πει τίποτα.
«Μαρίνα πες κάτι σε παρακαλώ...» σήκωσα το βλέμμα μου πάνω του.
«Τι θες να σου πω;» μετά την εξομολόγηση που μου είχε κάνει λίγα λεπτά πριν η συναισθηματική μου κατάσταση δεν ήταν στα καλύτερα της. Φοβόμουν για αυτά που μπορεί να του έλεγα.
«Θέλω να μου πεις τι σκέφτεσαι... θέλω να σου πω για ποιον λόγο δεν σου το είχα πει τόσο καιρό.» δεν μπορούσα να τον ακούσω αυτή τη στιγμή. Ένιωθα προδομένη.
«Αλέξανδρε είμαι πολύ κουρασμένη και αρκετά φορτισμένη... νομίζω πως θα ήθελα να ξαπλώσω και να μιλήσουμε ξανά σε μερικές ώρες.» Έκλεισε τα μάτια του και πίεσε τους κροτάφους του, μετά από τόσο ποτό σίγουρα θα είχε πονοκέφαλο. Σε διαφορετική περίπτωση θα πήγαινα και θα του έφερνα κάποιο παυσίπονο αλλά αυτή τη στιγμή το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω μόνη.
«Εντάξει...» είπε και πλησίασε το κρεβάτι που λίγη ώρα πριν βρισκόμασταν ξαπλωμένοι, τράβηξε το πάπλωμα και με προσκάλεσε να πέσω δίπλα του. Αν και τα πόδια μου είχαν παγώσει τόση ώρα που στεκόμουν στο πάτωμα και το ζεστό κρεβάτι ήταν δελεαστικό, αρνήθηκα.
