Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΜΑΡΙΝΑ
«Καλησπέρα...» είπα μαγκωμένα, δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του αλλά τουλάχιστον κατάφερα να χαιρετήσω αξιοπρεπώς. Στεκόταν μόλις μερικά βήματα μακριά μου, φορώντας ένα από τα υπέροχα κοστούμια του που του πήγαιναν τόσο πολύ και εγώ είχα πλήρη συναίσθηση της παρουσίας του νιώθοντας τον να καταλαμβάνει ολόκληρο το δωμάτιο. «Αλέξανδρε τι κάνεις εδώ;»
«Σου έχω στείλει μηνύματα, σε έχω πάρει τηλέφωνο αλλά εσύ παραμένεις άφαντη! Δεν είμαι πολύ υπομονετικός άνθρωπος... Ήρθα να σε βρω για να δω αν είσαι καλά και επειδή θέλω να σου μιλήσω!» η Εύα σήκωσε την σακούλα με τα γλυκά και την τσάντα μου από το πάτωμα αγριοκοιτάζοντας με, με νόημα. Έπειτα μας είπε ότι είχε δουλειά στην κουζίνα και έφυγε στα γρήγορα αφήνοντας μας μόνους.
«Δεν ξέρω αν έχουμε να πούμε κάτι... είδα τα μηνύματα και τις κλήσεις σου αλλά αυτές τις μέρες έτρεχα συνεχώς, οπότε δεν κατάφερα να σου απαντήσω...» τον προσπέρασα και πλησίασα το σβηστό τζάκι. Ήθελα να απομακρυνθώ λίγο από κοντά του. Έκανα πως διόρθωνα τα ρεσό που είχα στολισμένα εκεί πάνω και αφού σιγουρεύτηκα ότι μπορούσα να τον αντιμετωπίσω γύρισα προς το μέρος του σταυρώνοντας τα χέρια μου αμυντικά.
«Η Εύα, μου ανέφερε πως δεν ήταν καλά ο παππούς σου, είναι εντάξει τώρα;» μιλούσε αργά και ταυτόχρονα μείωνε την απόσταση που μας χώριζε.
«Ναι, μια χαρά! Λάθος συναγερμός!»
«Ωραία, μπορούμε να καθίσουμε ή προτιμάς να μείνουμε όρθιοι;» του έδειξα τον γωνιακό καναπέ. Κάθισα στην μία άκρη, αρκετά μακριά από εκείνον και τον παρακολούθησα να κάνει το ίδιο.
«Αλέξανδρε δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι άλλο, δεν έχει αλλάξει κάτι από την Παρασκευή το βράδυ...»
«Μαρίνα σταμάτα επιτέλους αυτό το "δεν έχουμε τίποτα να πούμε"! Εγώ έχω!» το ύφος του ήταν απότομο και με ξάφνιασε,
