Γράφω μόνο για εσένα...

κεφάλαιο 73

ΜΑΡΙΝΑ

Όταν έφτασα στο σπίτι η γιαγιά μου τάιζε τον μικρό και η Εύα που είχε μόλις φτάσει τους έκανε παρέα. Και οι δύο είχαν την περιέργεια για το πώς είχε εξελιχθεί το ραντεβού ανάμεσα σε εμένα και στον Αλέξανδρο. Φοβόντουσαν για την αντίδραση μου μιας και το προηγούμενο βράδυ ο Γρηγόρης με είχε ενημερώσει για κάποια από τα πιθανά σενάρια που θα μπορούσαν να συμβούν και εγώ δεν ήθελα ούτε να τα ακούσω! Ένα από αυτά ήταν η επιθυμία του Αλέξανδρου να μου πάρει το παιδί, τελικά δεν είχε πέσει και πολύ έξω...

Τους άφησα να τελειώσουν με το τάισμα και εγώ ετοιμάστηκα να κάνω ένα ζεστό μπάνιο. Ήθελα για λίγο να μείνω μόνη, χρειαζόμουν μερικά λεπτά για να αναδιοργανωθώ και να μπορέσω να καταλάβω τι είχε συμβεί σήμερα. Είχα πάει στο γραφείο του Γρηγόρη έτοιμη για την όποια αντιπαράθεση θα μπορούσε να προκύψει... είχα ατσαλώσει τον εαυτό μου και ήμουν σίγουρη ότι η παρουσία του Αλέξανδρου δεν θα με αναστάτωνε, μόλις όμως τον άκουσα να μπαίνει μέσα στην αίθουσα η καρδιά μου ξεκίνησε να χτυπάει ακανόνιστα. Προσπάθησα να ηρεμήσω και πραγματικά ήλπισα ότι το είχα καταφέρει, όταν όμως κάθισα δίπλα του όλες μου οι αισθήσεις πήραν φωτιά.

Τον αγνοούσα και είχα όλη μου την προσοχή στραμμένη στον Γρηγόρη, όταν όμως είπε ότι ήθελε την επιμέλεια του γιου μου τα είδα όλα κόκκινα! Αν δεν με είχε συγκρατήσει ο Γρηγόρης πραγματικά θα του είχα χιμήξει και θα του είχα βγάλει τα μάτια! Τόση ήταν η μανία που ένιωθα... ευτυχώς ο Γρηγόρης, σαν καλός αδερφός μπόρεσε να με ηρεμήσει και με το έντονο βλέμμα του με έκανε να θυμηθώ όλα όσα συζητούσαμε το προηγούμενο βράδυ.

Όταν επέστρεψα στο σαλόνι ο μικρός κοιμόταν στο παρκοκρέβατο και η γιαγιά μου με την Εύα συζητούσαν χαμηλόφωνα. Τις πλησίασα και κάθισα μαζί τους αφού πρώτα έριξα μια ματιά στο αγοράκι μου που κοιμόταν σαν αγγελούδι. Χαμογέλασα και μέσα μου του υποσχέθηκα πως θα έκανα ότι καλύτερο μπορούσα για να μη νιώσει ποτέ λύπη, όσο δύσκολο και αν μου ήταν εγώ θα έβαζα πάντα εκείνον πρώτο και κανέναν άλλον!

Τους είπα λίγο πολύ τι είχε γίνει στο ραντεβού, δίνοντας μια πιο ανάλαφρη νότα στην όλη υπόθεση. Για την ακρίβεια τους είπα ότι τα είχαμε βρει σαν δύο καλοί φίλοι που ήθελαν το καλύτερο για το παιδί τους. Η γιαγιά μου καταχάρηκε, όπως ήταν και το ζητούμενο, μιας και τον τελευταίο καιρό στεναχωριόταν με όλα αυτά που γίνονταν. Η Εύα πάλι ήμουν σίγουρη πως δεν είχε πιστέψει λέξη, τα καχύποπτα βλέμματα που μου έριχνε δεν ήταν λίγα και σίγουρα θα περίμενε τις λεπτομέρειες αυτής της τόσο πολιτισμένης συνάντησης.