κεφάλαιο 62

5.2K 697 40
                                    


Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Ο Λαδάς κρατούσε τον φάκελο λες και ήταν πυρακτωμένο σίδερο. Τα χέρια του έτρεμαν καθώς με πλησίαζε και το βήμα του είχε γίνει βαρύ. Προσπάθησα να κουνηθώ για να τον πλησιάσω αλλά μου ήταν αδύνατο. Όλα αυτά τα χρόνια το ήξερα ότι η δολοφόνος της μητέρας μου κυκλοφορούσε κάπου εκεί έξω, ελεύθερη... ήθελα να πληρώσει για αυτό που είχε κάνει, ήθελα να την κάνω εγώ ο ίδιος να πληρώσει με τα ίδια μου τα χέρια αν μπορούσα! Ο πόνος, το μίσος, ο θυμός, η οργή και δεκάδες άλλα συναισθήματα κόχλαζαν μέσα μου. Συνειδητοποίησα πως αυτός ο άνθρωπος που αυτή τη στιγμή με πλησίαζε ήταν και αυτός υπαίτιος για τον θάνατο της, έστω και άθελα του.

Στάθηκε μπροστά μου σε μικρή απόσταση και με κοίταξε, τα μάτια του ήταν βουρκωμένα αλλά αυτό δεν κατάφερε καθόλου να εξευμενίσει την οργή που ένιωθα. Θα μπορούσα πολύ εύκολα να τυλίξω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του, να του δείξω πως είναι να πνίγεσαι, να μην μπορείς να αναπνεύσεις όπως τόσες φορές είχα νιώσει εγώ στους εφιάλτες μου. Να νιώσει ανήμπορος, ανυπεράσπιστος όπως τόσα χρόνια ένιωθα εγώ! Θα μπορούσα εύκολα να του κόψω το νήμα της ζωής και κανένας δεν θα κατάφερνε να με σταματήσει...

«Αλέξανδρε πρέπει να με πιστέψεις, ποτέ δεν μου πέρασε η σκέψη από το μυαλό ότι μπορεί η Μέντη να κρυβόταν πίσω από την δολοφονία της μητέρας σου. Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή υποψία για αυτό, να είσαι σίγουρος πως θα είχαμε κινήσει γη και ουρανό για να την βρούμε και να την φέρουμε ενώπιο της δικαιοσύνης! Και η αλήθεια είναι ότι αφού έλαβα αυτό το γράμμα προσπάθησα να το κάνω για να αναζητήσω απαντήσεις αλλά δεν τα κατάφερα, ήταν λες και είχε ανοίξει η γη και την είχε καταπιεί. Το γράμμα αυτό το έλαβα χωρίς να υπάρχει όνομα αποστολέα σχεδόν ένα χρόνο μετά τον θάνατο της Αρετής. Τα περισσότερα που έγραφε μέσα ήταν ασυναρτησίες ενός πειραγμένου νου που πιθανότατα φανταζόταν πράγματα που δεν υπήρχαν, τουλάχιστον αυτό είχα υποθέσει όταν το είχα πρωτοδιαβάσει.

Γράφω μόνο για εσένα...Where stories live. Discover now