Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΜΑΡΙΝΑ
Όσο ντυνόμουν το βλέμμα μου ήταν συνεχώς πάνω του, τον παρατηρούσα να κοιμάται και το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πόσο υπέροχος είναι! Είχε τον πήχη του λυγισμένο πάνω από το κεφάλι του και το γυμνό του στέρνο κουνιόταν ανεπαίσθητα κάθε φορά που ανάσαινε. Οι λιγοστές τρίχες σκούραιναν στο κέντρο του στήθους του και ήθελα να σκύψω κοντά του, να περάσω τα δάχτυλα μου από μέσα τους και να αφήσω ένα μονοπάτι από φιλιά μέχρι χαμηλά... αναστέναξα και κούνησα το κεφάλι μου για να συνέλθω. Αν έκανα πράξη τις σκέψεις μου τότε δεν θα προλάβαινα να κάνω τίποτα άλλο. Σήμερα είχε έρθει ο κύριος Λάμπρος και εγώ είχα υποσχεθεί στην κυρία Βασιλική ότι θα τον φρόντιζα! Θα ετοίμαζα το καφεδάκι του και αργότερα θα μαγείρευα ότι τραβούσε η όρεξη του.
Ο καιρός έξω ήταν συννεφιασμένος αλλά ο κύριος Λάμπρος φαινόταν κατάκοπος και ιδρωμένος από την πολύ δουλειά. Στάθηκα στη βεράντα και τον καλημέρισα κρατώντας τον δίσκο με σταθερά χέρια. Άρχισε να με πλησιάζει λέγοντας μου ότι ήταν ώρα για ένα μικρό διάλειμμα. Ο καφές και το δροσερό νερό που του πρόσφερα τον έκαναν να χαμογελάσει και να θυμηθεί κάποιες από τις ωραίες του ιστορίες που δε δίστασε να μοιραστεί μαζί μου. Λίγη ώρα αργότερα η πόρτα άνοιξε και ο Αλέξανδρος εμφανίστηκε στο πλατύσκαλο φορώντας το παντελόνι από το κοστούμι του και από πάνω το πουκάμισο του ξεκούμπωτο. Τα μαλλιά του φαίνονταν υγρά και μερικές σταγόνες έλαμπαν πάνω στο φαρδύ του στέρνο, σίγουρα είχε κάνει μπάνιο... η εικόνα του κάτω από το νερό ήρθε στο μυαλό μου και ένιωσα την θερμοκρασία να ανεβαίνει επικίνδυνα. Το βλέμμα του ήταν σκοτεινό γεμάτο πόθο καθώς με κοιτούσε, έκανε την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά, ήθελα να τον αγγίξω, να με αγγίξει... φοβόμουν πως αν σηκωνόμουν δεν θα μπορούσα να σταθώ στα πόδια μου από όλη αυτή την ένταση...
«Αλέξανδρε τι βλέπω; Επέστρεψες επιτέλους σπίτι σου; Να δεις χαρές που θα κάνει η Βασιλική!!» η φωνή του κύριου Λάμπρου σταμάτησε τις άτακτες σκέψεις που κατέκλυζαν το μυαλό μου.
