Γράφω μόνο για εσένα...

κεφάλαιο 8

ΜΑΡΙΝΑ

Στεκόμουν ακίνητη έξω από την μεγάλη σιδερένια καγκελόπορτα και κοιτούσα το πολυτελές αυτοκίνητο που με είχε φέρει εδώ, να απομακρύνεται αφήνοντας με μόνη σε ένα μέρος που δεν γνώριζα. Αναστέναξα και έσκυψα να πιάσω την βαλίτσα που κείτονταν στο έδαφος. Σίγουρα η Θάλεια θα είχε φροντίσει να έχω όλα τα απαραίτητα για την διαμονή μου σε ένα ξένο σπίτι. Έτσι όπως τα είχα καταφέρει το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν υπομονή, τρεις τέσσερις μέρες θα ήταν, άντε το πολύ μια εβδομάδα. Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη στην θεία μου και γνώριζα καλά πως θα έκανε το παν για να λήξει όλο αυτό το θέμα όσο γινόταν πιο ανώδυνα.

Έσπρωξα το ένα φύλλο της σιδερένιας πόρτας και αυτό ίσα που κουνήθηκε. Έβαλα λίγη περισσότερη δύναμη και υποχώρησε σχεδόν μισό μέτρο. Ήταν αρκετό για να περάσω μέσα και αυτό έκανα. Η Θάλεια μου είχε πει ότι μόλις έφτανα στο σπίτι θα έβρισκα την κυρία Βασιλική. Ήταν ήδη ενημερωμένη, θα με τακτοποιούσε σε κάποιο δωμάτιο και θα ήταν δίπλα μου σε περίπτωση που χρειαζόμουν κάτι.

Το μονοπάτι για το σπίτι ήταν πλακόστρωτο και αρκετά φαρδύ, τόσο ώστε να χωράνε δύο αμάξια χωρίς δυσκολία. Δεξιά και αριστερά υπήρχαν παρτέρια με λουλούδια και κάθε πέντε μέτρα έβλεπα αμυγδαλιές. Όσο μακριά έφτανε το βλέμμα μου διέκρινα δέντρα, θάμνους και διαφόρων λογιών λουλούδια. Όλα περιποιημένα, κλαδεμένα και ξεχορταριασμένα. Την άνοιξη το μέρος αυτό θα ήταν εκπληκτικό! Όχι πως τώρα δεν φαινόταν όμορφο. Αφού διέσχισα όλο το μονοπάτι, έφτασα μπροστά σε ένα διώροφο σπίτι λίγο μεγαλύτερο από αυτά που έβλεπα συνήθως. Έμοιαζε παλιό και ταυτόχρονα καινούριο... αυτή η αίσθηση μου δημιουργήθηκε. Έριξα άλλη μια ματιά γύρω μου μήπως έβλεπα κάποιον αλλά το μέρος φαινόταν έρημο.

Για να φτάσω στην είσοδο του σπιτιού έπρεπε να ανέβω την διπλή πέτρινη σκάλα που είχα μπροστά μου. Άρχισα να ανεβαίνω από δεξιά και όσο πλησίαζα στην κορυφή τόσο περισσότερο είχα την αίσθηση ότι έκανα κάτι απαγορευμένο. Συνέχισα μαλώνοντας νοητά τον εαυτό μου για τις ανοησίες που σκεφτόταν. Ήξερα πολύ καλά πως είχα την άδεια του ιδιοκτήτη για να είμαι εδώ και αυτό σήμαινε ότι δεν έκανα τίποτα κακό! Έστησα την βαλίτσα δίπλα μου και χτύπησα το ρόπτρο της πόρτας μερικές φορές για να είμαι σίγουρη ότι θα με ακούσουν σε ένα τόσο μεγάλο σπίτι. Δεν χρειάστηκε να περιμένω πολύ για να μου ανοίξουν.