Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΜΑΡΙΝΑ
Πρώτα άκουσα ένα διακριτικό χτύπημα και έπειτα την φωνή του που έκανε αμέσως την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Πετάχτηκα από το κρεβάτι κρατώντας το βιβλίο που διάβαζα στο χέρι μου και άνοιξα την πόρτα αντικρίζοντας τον να με κοιτάζει συνοφρυωμένος. Για ακόμα μια φορά παρατήρησα ότι ήταν καλοντυμένος και κούκλος! Φορούσε κοστούμι με γιλέκο, χωρίς σακάκι. Φαινόταν υπέροχος και εγώ πάλι τον χάζευα! Για να σταματήσω να τον καρφώνω τον ρώτησα τι ήθελε τέτοια ώρα εδώ...
«Ήθελα να σε δω... να σου μιλήσω, να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά μετά τα χθεσινά...» τα λόγια του έκρυβαν κρυφά υπονοούμενα που δεν ήθελα να καταλάβω, καθώς μου μιλούσε με επεξεργαζόταν και άρχισα να νιώθω άβολα.
«Είμαι μια χαρά! Εσύ;» τι να του έλεγα; Ότι από το πρωί που ξύπνησα μέχρι και τώρα τον σκεφτόμουν;
«Χαίρομαι...» για μερικές στιγμές μείναμε ακίνητοι στις θέσεις μας χωρίς να μιλάμε, απλά κοιταζόμασταν. «Διαβάζεις κάτι καλό;» η ερώτηση του έσπασε την σιωπή, με το βλέμμα του μου έδειξε το βιβλίο που κρατούσα. Το κοίταξα και κούνησα το κεφάλι μου.
«Δεν είμαι σίγουρη, είμαι στην αρχή ακόμα! Φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον!» η αλήθεια ήταν ότι το είχα ξεκινήσει εδώ και λίγη ώρα αλλά δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ για να μπω στο νόημα της ιστορίας.
«Λοιπόν θα σε αφήσω να συνεχίσεις το διάβασμα...» από την στάση του αντιλαμβανόμουν ότι δεν ήθελε να φύγει, βέβαια αυτό μπορεί να ήταν μόνο στο μυαλό μου.
«Μάλλον θα ξαπλώσω γιατί θέλω να ξυπνήσω νωρίς, αποφάσισα να φτιάξω κρουασάν για πρωινό, αν σου αρέσουν είσαι ευπρόσδεκτος!» του χαμογέλασα.
«Η αλήθεια είναι ότι αν είχα τώρα μερικά κρουασάν θα τα τσάκιζα! Πεθαίνω της πείνας...» η φωνή του ήταν βραχνή, το μυαλό μου έπαιζε περίεργα παιχνίδια. Ο τρόπος που με κοίταζε μου έδινε την εντύπωση πως δεν πεινούσε μόνο για κρουασάν. Το στόμα μου στέγνωσε και για λίγο η επικοινωνία με τον εγκέφαλο μου διακόπηκε. «Λοιπόν θα τα πούμε το πρωί... θα φέρω και την τηλεόραση που έχω στο αμάξι, ξέρεις παραγγελία της Βασιλικής!» είπε κλείνοντας μου το μάτι.
