Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΜΑΡΙΝΑ
Ο Αλέξανδρος μόλις τοποθέτησε στο πορτμπαγκάζ και την τελευταία βαλίτσα, το έκλεισε με δύναμη και στάθηκε εκεί ακίνητος. Εγώ λίγα μέτρα μακριά του απλά τον παρατηρούσα, προσπαθούσα να κρατήσω στη μνήμη μου την εικόνα του όσο πιο αναλυτικά μπορούσα. Ήταν ένας πολύ όμορφος άντρας, ψηλός και στιβαρός, η στενή του μέση, οι φαρδιές πλάτες και τα δυνατά του χέρια σε προκαλούσαν να χαθείς στην αγκαλιά του. Το πρόσωπο του είχε τέλειες γωνίες που τονίζονταν ακόμα περισσότερο από τα γένια λίγων ημερών που είχε αφήσει. Τα μάτια του συνήθως έλαμπαν παιχνιδιάρικα όταν είχε όρεξη για ερωτικές περιπτύξεις αλλά σήμερα ήταν θαμπά... δεν χαμογελούσε, αν το έκανε θα διέκρινα τα λακκάκια του που τον έκαναν να δείχνει νεότερος. Τα μαλλιά του, λίγο πιο μακριά από το συνηθισμένο με έκαναν να θέλω, να βυθίσω και να περάσω τα χέρια μου ανάμεσα τους... Έμοιαζε στεναχωρημένος αλλά ήξερα ότι αύριο θα ήταν μια χαρά χωρίς εμένα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και τον πλησίασα, εκείνος με κοίταξε στα μάτια έντονα και παραλίγο να λυγίσω...
«Λοιπόν, αυτές ήταν όλες! Σε ευχαριστώ πολύ που τις μετέφερες, φαντάσου ότι οι περισσότερες ήταν της Εύας! Δεν ξέρω τι θα άκουγα αν ξεχνούσα κάτι από τα πράγματα της!» φλυαρούσα από αμηχανία. Με πλησίασε βάζοντας τα χέρια του στις τσέπες του, αλλά δεν μίλησε και έτσι συνέχισα. «Νομίζω ότι αν φύγω τώρα θα φτάσω στην Αθήνα πριν νυχτώσει...» αυτή η σιωπή από μέρους του με σκότωνε. «Να πεις στην κυρία Βασιλική και στον κύριο Λάμπρο ότι χάρηκα πάρα πολύ που τους γνώρισα, δεν θα τους ξεχάσω ποτέ!» ούτε εκείνον θα ξεχνούσα.
«Γιατί φεύγεις Μαρίνα;» μία τόσο απλή ερώτηση μου προκάλεσε αφόρητο πόνο. Έσφιξα τα δόντια και προσπάθησα να ακουστώ για ακόμα μια φορά φυσιολογική.
«Σου εξήγησα! Το σκέφτηκα καλύτερα και συνειδητοποίησα ότι έχει έρθει η ώρα να φύγω και να επιστρέψω πίσω στην πραγματική μου ζωή. Εκτός του ότι μου λείπει πολύ η οικογένεια μου αποφάσισα ότι πρέπει να παλέψω περισσότερο για την δουλειά μου και αυτό δεν μπορώ να το κάνω από εδώ. Άλλωστε σου φορτώθηκα αρκετά, καιρός είναι να σε αφήσω στην ησυχία σου!»
