Γράφω μόνο για εσένα...

κεφάλαιο 81

ΜΑΡΙΝΑ

Και τώρα στεκόμουν σχεδόν απέναντι τους και εκείνοι με πλησίαζαν... Δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και από τα μάτια μου έτρεχαν δάκρυα χαράς. Η ανακούφιση που τους έβλεπα και ήταν καλά ήταν πολύ μεγάλη το ίδιο και η αγάπη που ένιωθα... φούσκωνε μέσα μου σαν παλιρροιακό κύμα που ετοιμαζόταν να ξεχυθεί προς όλες τις κατευθύνσεις. Έκανα μερικά βήματα μπροστά και ο Αλέξανδρος κάλυψε την απόσταση που μας χώριζε...

«Γεια...» μόνο αυτή τη λέξη κατάφερα να αρθρώσω.

«Γύρισες...» είπε και ήταν λες και δεν το περίμενε.

«Φυσικά, είναι η βάφτιση του γιου μου σήμερα... δεν θα την έχανα.» προσπαθούσα να δείχνω άνετη αλλά η συμπεριφορά του με είχε κομπλάρει, περίμενα πως θα χαιρόταν που θα με έβλεπε αλλά εκείνος έμοιαζε θυμωμένος και αδιάφορος.

«Αν αναρωτιέσαι όλα είναι έτοιμα, οπότε μπορούμε να ξεκινήσουμε.»

«Αλέξανδρε θέλω να μιλήσουμε...»

«Δεν νομίζω πως είναι η σωστή ώρα τώρα, ο κόσμος περιμένει!»

Κοίταξα γύρω μας και είδα δεκάδες μάτια να μας κοιτάζουν, άλλα με αγάπη, άλλα με θαυμασμό και άλλα με οίκτο. Στάθηκα δίπλα του χωρίς να μιλάω και μου έδωσε να κρατήσω τον Άγγελο στην αγκαλιά μου... ο Αλέξανδρος δεν με κοίταζε, ανάσαινε δίπλα μου αλλά για εκείνον εγώ δεν ήμουν εκεί. Άλλο ένα δάκρυ κύλησε πάνω στο μάγουλο μου και αυτή τη φορά δεν ήταν από χαρά αλλά από θλίψη...

Το μυστήριο της βάφτισης τελείωσε και οι φωτογράφοι συνέχισαν να βγάζουν φωτογραφίες, όταν μας έλεγαν να έρθουμε πιο κοντά ένιωθα την καρδιά μου να βροντοχτυπά. Κάποια στιγμή μας είπαν να κρατήσουμε τον Άγγελο μαζί αγκαλιά και να ενώσουμε τα χέρια μας... πρώτα κοιταχτήκαμε και μετά πλέξαμε τα δάχτυλα μας. Η επαφή ήταν όμορφη αλλά ο Αλέξανδρος προς απογοήτευση μου συνέχιζε να μη με κοιτάζει.

Εκείνος έφυγε αμέσως μόλις τελείωσε η φωτογράφηση και εμένα με τον μικρό, μας άφησε πίσω δίνοντας οδηγίες στον Γρηγόρη να με πάρουν μαζί τους. Όταν φτάσαμε στο σπίτι όλος ο κόσμος ήταν ήδη εκεί. Ο κήπος είχε διαμορφωθεί κατάλληλα, κάποιοι κάθονταν στα χαμηλά τραπέζια που είχαν στηθεί, κάποιοι κυκλοφορούσαν στο κήπο με ένα ποτήρι στο χέρι και άλλοι καθόντουσαν στο μπαρ και απολάμβαναν το ποτό τους μαζί με το σόου του μπάρμαν Λίαμ.