κεφάλαιο 52

7.1K 683 11
                                    

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.


ΜΑΡΙΝΑ

Όταν φτάσαμε στο σπίτι του Αλέξανδρου παρατήρησα πως το τοπίο ήταν τελείως διαφορετικό από την τελευταία φορά που είχα βρεθεί εκεί. Ο κήπος αν και περιποιημένος δεν είχε τα χρώματα που είχε τότε και σχεδόν όλα τα δέντρα ήταν χωρίς φύλλα. Πάρκαρε το αυτοκίνητο στην μπροστινή πλευρά και πριν ακόμα προλάβουμε να βγούμε από αυτό, η κυρία Βασιλική και ο κύριος Λάμπρος ήρθαν να μας προϋπαντήσουν. Έξω είχε πολύ κρύο αλλά η αγκαλιά τους με ζέστανε αμέσως. Τα καλά τους λόγια και η αποκάλυψη ότι τους είχα λείψει και χαιρόντουσαν πολύ που βρισκόμουν πάλι εκεί με είχε συγκινήσει.

Ο Αλέξανδρος έβγαλε τις βαλίτσες μας από το πορτμπαγκάζ και μας πλησίασε, αν και φάνηκε να το σκέφτεται λίγο παραπάνω αγκάλιασε την γλυκιά γυναίκα και εκείνη κάτι του ψιθύρισε. Ο κύριος Λάμπρος πήρε τις δύο από τις τρεις βαλίτσες και ξεκίνησε για το σπίτι ενώ ο Αλέξανδρος στάθηκε δίπλα μου και πέρασε το χέρι του πάνω από τους ώμους μου για να με προστατέψει από το κρύο. Η κυρία Βασιλική χαμογέλασε και μας παρακίνησε να μπούμε μέσα στο σπίτι.

«Άντε μη στέκεστε εδώ στο κρύο! Πάμε μέσα να δείτε τι όμορφο που έγινε... έχω κάνει και την αγαπημένη σου πίτα Αλέξανδρε!»

Μόλις μπήκαμε στο σπίτι μείναμε και οι δύο ακίνητοι με το βλέμμα μας να πλανιέται στους τοίχους γύρω μας. Όλοι οι πίνακες της μητέρας του βρίσκονταν στον μεγάλο προθάλαμο αλλά η διαρρύθμιση τους ήταν διαφορετική. Το καινούριο χρώμα στους τοίχους τους αναδείκνυε καλύτερα. Σε κάποιους είχαν αλλαχτεί οι κορνίζες ενώ σε κάποιους άλλους είχε προστεθεί φωτισμός. Το αποτέλεσμα έδειχνε εντυπωσιακό. Έριξα μια ματιά στον Αλέξανδρο και είδα στα μάτια του μελαγχολία μαζί με περηφάνια. Η κυρία Βασιλική βάλθηκε να μας ξεναγήσει σε όλο το σπίτι δείχνοντας μας όλη την καλή δουλειά που είχε κάνει το συνεργείο του κύριου Συμεωνίδη. Τελειώνοντας καταλήξαμε στην κουζίνα που εκεί τα πράγματα, αν εξαιρούσαμε το φρεσκάρισμα στους τοίχους, είχαν παραμείνει ίδια.

Γράφω μόνο για εσένα...Where stories live. Discover now