Γράφω μόνο για εσένα...

κεφάλαιο 79

ΜΑΡΙΝΑ

Όταν τους είδα να πλησιάζουν προχώρησα μερικά βήματα βγαίνοντας από τις σκιές και στάθηκα ακριβώς μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας. Ο Αλέξανδρος, ρωμαλέος και δυνατός κρατούσε τον γιο μας αγκαλιά και περπατούσε με σίγουρο βήμα προς το μέρος μου. Η ομορφιά του ήταν αδιαμφισβήτητη, οι γωνίες του προσώπου του, το θεληματικό πιγούνι, τα υπέροχα μαλλιά του που πάντα τα διατηρούσε λίγο πιο μακριά και ατίθασα από το συνηθισμένο, το σπινθηροβόλο βλέμμα του και το καθηλωτικό ανάστημα του ήταν λίγα από τα στοιχεία που συνέθεταν την εικόνα αυτού του τέλειου άντρα... Στην αγκαλιά του ο γιος μας έμοιαζε χαρούμενος και έχοντας λίγη από την σιγουριά του πατέρα του πάνω του, κοίταζε τον κόσμο χωρίς να φοβάται. Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει από περηφάνια και αγάπη, τους καμάρωνα και αν δεν είχα παραλύσει από το άγχος τότε σίγουρα θα έτρεχα κοντά τους.

Η σκέψη μου ταξίδεψε δεκαπέντε μέρες νωρίτερα και θυμήθηκα την βραδιά που είχα πάρει την δυσκολότερη απόφαση της ζωής μου. Ήμουν θυμωμένη και υπερβολικά πληγωμένη!! Τόσο που έφτασα σε σημείο, εγώ που δεν έπινα πάρα πολύ, να ξεκινήσω να πίνω από νωρίς το απόγευμα χωρίς να με ενδιαφέρει τίποτα. Ο Ραμόν και η Βανέσα προσπάθησαν να με σταματήσουν αλλά εγώ συνέχιζα μέχρι που τελικά κατά τις δέκα το βράδυ με πήρε ο ύπνος πάνω στο μπαρ. Όπως μου είπαν τα παιδιά αργότερα, είχα πολύ πλάκα όπως κοιμόμουν και παραμιλούσα και δεν θέλησαν να με ξυπνήσουν. Ο Ραμόν με έβαλε να κοιμηθώ στο κρεβάτι που είχαν στο πίσω δωμάτιο και κατά τις δύο το πρωί, όταν χαλάρωσε ο κόσμος με ξύπνησε για να με γυρίσει στο σπίτι.

Μέχρι να συνέλθω του είπα τι είχε γίνει με τον Αλέξανδρο και εκείνος παίρνοντας το μέρος του, μου αποκάλυψε πως τους τελευταίους μήνες που είχε επιστρέψει, όποτε πήγαινε στον Μπλε Λύκο έπινε μπύρες χωρίς αλκοόλ και συνέχεια τους μιλούσε για εμένα και τον γιο μας. Επέμενε πως ο Αλέξανδρος με αγαπούσε πολύ και θα έπρεπε να του έδινα μια ευκαιρία για να μου το αποδείξει. Πάνω στην κουβέντα ανέφερε πως την επόμενη μέρα θα έκλειναν το μαγαζί για δεκαπέντε μέρες, η Βανέσα θα πήγαινε στον αδερφό της στην Γερμανία και εκείνος θα επισκεπτόταν τους δικούς του στην Ρουμανία.

Η συζήτηση που είχαμε αμέσως μετά από αυτή του τη δήλωση, ήταν έντονη και ενώ το μυαλό μου ήταν ακόμα μουδιασμένο από το αλκοόλ την θυμόμουν πολύ καθαρά.