Η Μαρίνα, μία επιπόλαιη και απερίσκεπτη δημοσιογράφος θα κάνει ένα λάθος που θα της στοιχίσει την καριέρα της... ο μόνος τρόπος για να κερδίσει πάλι την δουλειά της είναι να φέρει στο κανάλι ένα θέμα που θα κάνει πάταγο! Άθελα της, θα μπλεχτεί στα π...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΜΑΡΙΝΑ
Το πρωινό του Σαββάτου ήταν ένα από τα χειρότερα των τελευταίων εβδομάδων, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι, ένιωθα άρρωστη και το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω κρυμμένη κάτω από τα σκεπάσματα μου. Μου ήταν αδύνατον να ξεχάσω την χθεσινή βραδιά, ο Αλέξανδρος ήταν εκεί, είχα νιώσει για ακόμα μια φορά τα άγρια φιλιά του, είχα νιώσει το κολασμένο βλέμμα του να με καίει από πόθο, είχα νιώσει το επιδέξιο άγγιγμα του εκεί που το είχα ανάγκη και ενώ μου είχε αποκαλύψει ότι με σκεφτόταν όλον αυτό τον καιρό εγώ έφυγα χωρίς να κοιτάξω πίσω... Φοβόμουν να τον εμπιστευτώ, τον είχα ερωτευθεί και είχα πονέσει πολύ όταν αποφάσισα να φύγω από το σπίτι του, ακόμα πονούσα αλλά προσπαθούσα να τον ξεχάσω βάζοντας σαν προτεραιότητα την δουλειά μου. Αν έκανα πίσω και έμπλεκα πάλι μαζί του, τότε σίγουρα θα καταστρεφόμουν, αυτό που φοβόμουν από έφηβη θα το ζούσα και ήμουν σίγουρη ότι δεν θα άντεχα τόσο πόνο όπως και η μητέρα μου.
Κάποτε, όταν ήμουν μικρή είχα ακούσει την γιαγιά μου και την θεία μου να μαλώνουν για την μητέρα μου, η Θάλεια την κατηγορούσε που με παράτησε και η γιαγιά μου προσπαθούσε να την δικαιολογήσει λέγοντας της ότι έφυγε και με άφησε γιατί την είχε πληγώσει ανεπανόρθωτα ένας άντρας, ο πατέρας μου. Είχε ραγίσει η καρδιά της και δεν άντεχε να βρίσκεται κοντά μου. Εκείνο το βράδυ η Θάλεια είχε φύγει και έκανε μέρες να επιστρέψει... είχα φοβηθεί ότι με παράτησε και εκείνη. Η γιαγιά έκλαιγε στα κρυφά για να μη τη δω αλλά εγώ κρυφάκουγα πίσω από την πόρτα της και ήξερα ότι πονούσε... ήμουν μόνο εννέα χρονών και τότε, δεν μπορούσα να καταλάβω πως μπορεί να σε πληγώσει η αγάπη για έναν άντρα. Αργότερα όσο μεγάλωνα προσπαθούσα να κάνω σχέσεις με γνώμονα την συμπάθια, όχι τον έρωτα. Δεν είχα σκοπό να ερωτευτώ, δεν ήθελα να ακολουθήσω τα χνάρια της μητέρας μου. Τα πράγματα όμως είχαν αλλάξει, τον Αλέξανδρο τον είχα ερωτευτεί για τα καλά και φοβόμουν, γιατί ήξερα ότι εκείνος δεν ένιωθε ούτε κατά διάνοια το ίδιο με εμένα.
