Simply Love 1&2&3

Rozdział 33

Veronica

Ubrałam sportowe ubrania i wyszłam z mojego tymczasowego domu. Nałożyłam na uszy słuchawki i zaczęłam biegać. Akurat leciała jedna z moich ulubionych piosenek. Uśmiechałam się, gdy ją słuchałam, chociaż nigdy nie stanie mi się to, co opowiada kobieta w tej piosence. (Lepiej żebyście przeczytali tekst piosenki, bo jak nie, to później nie zrozumiecie o co chodzi ~ Autorka)

  I can't believe I believed
Everything we had would last
So young and naive for me to think
She was from your past
Silly of me to dream of
One day having your kids
Love is so blind
It feels right when it's wrong

I can't believe I fell for your skills
And I'm smarter than that
So young and naive to believe that with me
You're a changed man
Foolish of me to compete
When you cheat with loose women
It took me some time but now I moved on

Because I realized I got
Me myself and I
That's all I got in the end
That's what I found out
And it ain't no need to cry
I took a vow that from now on
I'm gonna be my own best friend  

/Nie mogę uwierzyć że wierzyłam

Że wszystko co mieliśmy będzie trwało wiecznie
Byłam taka młoda i naiwna myśląc
Że ona to już twoja przeszłość
Głupia ja, marzyłam
że pewnego dnia dam ci dzieci
Miłość jest tak ślepa
Wydaje się w porządku kiedy tak nie jest

Nie mogę uwierzyć że dałam ci się nabrać
Teraz jestem mądrzejsza
Tak młoda i naiwna wierzyłam
Że jesteś już innym człowiekiem
Co za głupota z mojej strony
Że chcę rywalizować z tą, z którą mnie zdradzasz
To mi trochę zajęło ale ruszyłam dalej

Bo zdałam sobie sprawę że mam
Mnie, siebie i mnie
To wszystko, co teraz mam
To jest to czego się dowiedziałam
I to nie potrzebuje płaczu
Przysięgłam że od teraz
To ja będę swoim najlepszym przyjacielem

Przestałam śpiewać (Bo znam to na pamięć) gdy zobaczyłam jak Brandon obściskuje się z jakąś dziewczyną. Patrzyłam tak, a oni się nie odrywali. Łzy mi leciały po policzkach. 

  So controlling , you say that you love me
But you don't  

/Mówisz że mnie kochasz
Chociaż to nieprawda  

Nie słuchałam dalej, bo rzuciłam słuchawki najmocniej jak mogłam, na ziemię i pobiegłam w stronę domu. Jak dobrze, że nie mieszkam z tym idiotą. 

Zdradził mnie, ciekawe, ile to trwało. Może tydzień, miesiąc, rok?! Ja pierdole, najpierw Saoudre, teraz on. To jakaś zasrana  telenowela. Nie podoba mi się to...

***

Wydzwaniał do mnie. Pisał, nagrywał się, nawet mnie nachodził, ale ja przez tydzień nic nie robiłam, tylko leżałam w piżamie na łóżku i płakałam. Jutro pierwszy dzień na studniach, ale nawet odechciewa mi się żyć.

- Gdzie ona jest? - usłyszałam głos Dylana, potem coś mówił Lorris i Sara. Po chwili weszli do mojego pokoju i mocno przytulili. Wybuchnęłam płaczem.

- Kochanie. - szepnął mi do ucha Dylan. - Opowiedz co się stało.

- Biegłam po parku... Słuchałam moja ulubiona piosenkę o... O zdradzie - popłakałam się - I... I widziałam jak całował się... Z jakąś zdzirą... Patrzyłam chwilę, ale gdy zrozumiałam, że się nie odsunie to... Rozwaliła mnie moje ukochane słuchawki i pobiegłam do domu...

- Ja pierdole... - usłyszeliśmy za sobą głos Brandona - Ver...

- Odsuń się od niej. - warknął Lorris, gdy mój ex chciał się do mnie zbliżyć. Ten tylko warknął i wybiegł z domu.

- Mam do was prośbę..  - cicho załkałam.

- Mów. - powiedzieli wszyscy jednocześnie

- Dowiecie się, kto to jest? Ta dziewczyna? - kiwnęli głowami, a ja znowu się do nich przytuliłam.

Jeszcze tylko epilog