DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆3☆ Göztepe'li

Multi: Emir Berkan

Keyifli okumalar ♡

☆☆☆☆☆☆☆

  "Cenk!" Cenk,sesimi duymasıyla Babel'le konuşmayı bırakıp bana döndü. "Vay kardeşim!" Yanıma geldi ve erkekçe selamlaştık.

  "Maçtan çıkman kötü oldu ya,maçı çok kolay aldık." Dedi gülerek.Ben de güldüm. "Çıkmasaydım katil olacaktım,oğlum. İyi oldu bir yandan da."

  "Sen mi ben mi?" Dedi sıkıntıyla.Üzerindeki henüz çıkarmadığı formaya bakınca aklıma Deniz geldi. "Kardeşim ben senden bir şey isteyeceğim."

  "Tabi iste." Formasını işaret ettim. "Formanı imzalayıp bana verir misin?" Sırıttı. "Odana mı asacaksın?"

"Evet.Bakıp bakıp aşkımı tazeleyeceğim." gülerek formayı çıkardı ve bir kalem istedi.Görevlilerden biri kalemi verince hızla imzaladı ve bana verdi. "Ne yapacaksın bunu?"

  "Birine vereceğim." Aklıma Deniz gelince gülümsedim.Bu formayı alınca yüzünde oluşacak ifadeyi merak ediyordum. Yani en azından, ona ulaştırabilirdim değil mi? Telefonunu öylece bırakamazdı.

  "Şenol Hoca çağırmıştı kanka,gidiyorum ben."

  "Tamam kardeşim,eyvallah. Görüşürüz."

  "Görüşürüz." Omuzuma vurup soyunma odasına ilerledi.Ben de elimdeki formayı katlayıp sıkıca tuttum ve bizim soyunma odasına gittim.Bakalım kaç posta azar işitecektim?

  ☆☆☆☆☆☆☆

  "Eve gidelim Ömer Abi."

  "Tamamdır koçum." Dedi ve arabayı ana yola çıkardı.O sırada cebimdeki telefon titremeye başladı.Önce kendi telefonum sandım ama hayır,Deniz'in telefonuydu. Hanımefendi telefonunu kaybettiğini nihayet farketmişti sanırım.

  Can arıyor...

  Sırıtarak açtım telefonu. "Beşiktaş için her şeyi yapabilecek cesarete sahip deniz gözlü Deniz'in telefonu,buyrun?"

  "Emir?Ohh... Bir an çalındı sanmıştım!"

  "Evet,Deniz.Çaldım telefonunu." Güldüğünü duydum. "Futbolu bırakıp organ mafyası mı olmaya karar verdin?"

  "Ne alaka?"

  "Telefonum böbreğimden bile daha önemli organım benim!" Demesiyle bir kahkaha attım. "O da doğru."

  "Yani...Olum benim telefonu almam lazım.Yarın boş musun ya?Hatta nerede olacaksan söyle,oraya geleyim.Seni boş yere yere yormayayım."

  "Estağfurullah canım..." güldüm. "Yarın 6'da sahile gideceğim koşmaya.Sen de gel."

  "Olabilir.Akşam 6'da buluşuyoruz o zaman?" Aynen, akşam 6. "Yoo.Sabah 6'dan bahsediyorum ben."

  "Yuh Emir!Kargalar bokunu yemeden ne işin var lan sahilde!?" Ses tonuna kahkaha attım. "Nasıl bu kadar fitim sanıyorsun?Sporcuyum kızım ben.Neyse...Şaka yapıyordum zaten.Öğlen 12'den sonra sahildeki **** Kafe'ye gel istersen.Bana kahvaltı ısmarlayabilirsin mesela." Aferin Emir,böyle devam gerizekalı.

  "Olmuş bil!Senin yerinde olsam kendimden araba falan isterdim.Kahvaltı daha işime geldi."

  "Kahvaltı yeterli.Anlaştık o zaman?"

  "Anlaştık.Telefonuma iyi bak.Hadi görüşürüz."

  "Oldu bil.Görüşürüz,Deniz." Adı çok güzel değil miydi?