DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆4☆ Bro

   Multi: Burkiciğim

   Keyifli okumalar ♥

  ☆☆☆☆☆☆☆

  "Sizce mesaj atmalı mıyım?" Tedirginlikle sorduğum soruya Can sırıttı. "Görüyor musunuz,bebeklerim? Bizim yoluk büyümüş de sevgili yapmış." Demesiyle ona telefonumu fırlatacaktım ama son anda vazgeçtim.Bir futbolcu değildi sonuçta,ne gezer bu amk malında refleks?

  "Ne sevgilisi lan yampirik?" Gizem ofladı. "Yazma bir şey.Bırak o yazsın."

  "Kızım koskoca Emir Berkan lan!Bizim sümüklüye niye yazsın?" Sanem'e en içimden gelen bir el hareketi çektim. "Koskoca Emir Berkan bana numarasını verdi bebişim,n'aber?" Sanem gözlerini devirip arkasına yaslandı.

  "Kanka bence de yazma ama bir şey soracağım,senin numaran onda yoksa çocuk nasıl yazsın?" Az önce Koskoca Emir Berkan' dı,şimdi Çocuk oldu iyi mi?Dengesiz bu kız.Ama  haklı bir dengesiz.

  "Yok ya...Kendi numarasını kaydettikten sonra görmeme ihtimalime karşı numaramı almayacak kadar salak değildir bence?"

"Yazık yavrum bunun zeki bir şey olduğunu düşündü heralde." Gizem dudaklarını büzdü. "Ağzına telefonunu sokarım Gizem." Sakince söylediğim sözlere karşın  öpücük attı bana.Sonra da küfür edince kızıyor.

  "Kankacım bunlar çok salak.Kaçır beni buradan!" Sanem Can'ın omzuna başını koydu.Can sırıttı. "Hemen!" ve bana döndü. "Arama geçmişine baksana,kaydettiyse senden kendini çaldırmış olmalı.Ona göre mesaj atarsın." Can'a gururlanarak baktım.Bu çocuk benim yanımda kala kala iyice zeki bir şey olmuştu he.

  "Gurur kaynağımsın bebeğim." Hızla arama geçmişine baktım.Can doğru söylüyordu.Benim telefondan kendini aramıştı. "Aramış," dedim. "Kanka bıraksak yazar mı ki?"

  Derin bir nefes aldım.Başıma ağrılar giriyordu ve daralmıştım bu meseleden. "İsterse yazar istemezse yazmaz,ki niye yazsın!?Alt tarafı yardım etti bir kaç olay yaşadık hepsi bu.Şaka da bir yere kadar abartmanın anlamı yok."  Sanem bana gözlerini devirdi. "Bu kız gerizekalı."

  "Biliyorum." Ayaklandım. "Eve gidiyorum ben,annem erken gel dedi." Yalan.Sadece sıkılmıştım.

  "Seni eve bırakayım." Can ayaklandığında,onu reddettim. "Kanka yok sen kal." Hızlıca ekledim. "Hadi görüşürüz." Kafeden çıktığımda derin bir nefes verdim.Durup durup Emir'le alakalı bir şeyler söylemeleri sinir bozucuydu.Hayır beni de boktan yere umutlandırıyorlardı.Emir'le iletişimimiz bitmişti bence.Numaramı aldıysa da çoktan unutmuştur bence.Adamın kafasında kim bilir ne kadar çok iş vardı.Beni mi düşünecekti?

  Formama hafifçe gülümseyip yürümeye başladım.Ev on dakika yürüme mesafesindeydi zaten.

  Eve geldiğimde,evin kasveti yine üzerime çökmeye başlamıştı.Bu evi sevmiyordum.Üvey babam evimizin düzenini tamamen değiştirmiş,annemi de ikna edip her tarafı griye boğmuştu.Renkli sevmiyormuş.Aslında bakarsanız evimizin eski halini de hayal meyal hatırlıyordum,üzerinden on yıl geçmiş olmalıydı.

  "Anne!" Diye bağırdığımda,mutfağın kapısından göründü. "Gelmeseydin eve hiç!" Sitemle söylenmesine bir şey demedim. "Bizimkilerle birlikteydim."

   "Anne bu akşam babamda kalacağım." Dedim.Çünkü yarın akşam maç vardı ve bu evde bana izlettirmezlerdi.

  "Yine şu saçma maçlarından var,değil mi?" Gözlerimi devirdim. "İyi ki de bir babanı buldun!Evde kaldığın yok." Ofladım.Söylenmese olmazdı. "Tamam anne iki-üç gün babamla kalacağım ben." Hızla az önce girdigim kapıdan tekrar çıktım.Boğmaktan başka bir boka yaramıyordu annem.Üzerimi bile değiştirememiştim,iyi mi?Formama bir şey olacak diye ödüm kopuyordu.