DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆25☆ Uçmak Gibisin

●Bölüm eylaknQ7 için❣ İthaf için yorum bırakabilirsiniz :))

Keyifli okumalar ❣😋

☆☆☆

"ENİŞTE GOL GOL GOL!" Kulağımı belleyen Can ve Dağhan'a gözlerimi devirdim.Beşiktaş taraftarının içinde Emir'e tezahürat yapmaları da biraz yürek isterdi yani.

Gözlerimi sahaya çevirdim tekrar gülerek.Top dışarı çıkmıştı.Bizim tarafımızdaydı.Taç atmak için gelen Oğuzhan'la göz göze geldik.Bana göz kırpıp sırıttığında ben de gülümsedim.Daha sonra topu aldı ve hızlı bir şekilde oyunu başlattı.Durum 3-1 Beşiktaş'ın üstünlüğüyle devam ediyordu.Göztepenin tek golünü Emir atmıştı.Daha sonra da bana el sallamış ve arkadaşlarının aksine gol sevinci yapmamıştı.Hatta Beşiktaş taraftarına özür diler gibi baktığına yemin edebilirdim.Ben onun ciğerini bilirdim.Beşiktaş tribününe doğru el sallaması biraz garip olmuştu ama bence fark edilmemişti bile bence.En azından öyle umuyordum.

Emir tam olarak kendini gösteremiyordu çünkü topu tutma yüzdesi de Beşiktaş'ın üstünlüğüyle ilerliyordu tahminimce.

Nihayet top tekrar Göztepe'ye geçtiğinde atağa geçtiler.Son iki dakika kalmıştı.İlk defa Beşiktaş'ın gol yemesi için bu kadar dua ediyordum sanırım.Tabii Emir attığı ve Beşiktaşım yendiği sürece.

Top Emir'in ayağına geldiğinde,Tosic'i atlatarak kaleye ilerliyordu.Ardından Necip'e çalım attı.Adamdaki azme bakar mısınız?

Salak bir sırıtmayla gol atmasını bekledim.

Tahmin ettiğim gibi de olmuştu.Emir Süper Ligin en iyi ve en yakışıklı (Bu ayrıntı önemli) kalecisine ikinci golünü atmıştı.

Emir yine buruk bir gülümsemeyle bana baktı golden sonra.Ben de gülümsedim.

Cenk,Emir'in omzuna kolunu attığında daha da mutlu olmuştum.Kariyerlerindeki farklılıklar,arkadaşlıklarını asla etkilemiyordu.Bu mükemmel bir şeydi.

Maç bittiğinde,tribünden çıktık ve yarım saat kadar kafeteryada oturduk.Bizim için açmışlardı resmen.Kimse yoktu.Sadece ben,Dağhan ve Can vardık.

Biraz sonra Emir'de yanımıza gelmişti zaten.Oldukça yorgun görünüyordu.Yanında Oğuzhan'da vardı.

"Selam,yenge." Diyerek saçlarımı karıştırdığında gülerek geri çekildim. "Naber?" Dedi kolunu omzuma atarak. "İyidir Ozzy,senden naber?"

"O kolunu ordan çek,Oğuzhan.Sürahi gibi gezmek istemiyorsan elin kolun rahat dursun." Emir başını masaya yaslamıştı ve gözleri kapalı halde konuşuyordu.Kıyamam ya,baya yorgun düşmüştü maçta.

"Bu adamın kıçında bile gözü var bence." Diye kulağıma fısıldadı Ozzy.Gülerek kolunun altından çıkıp Emir'in yanına oturdum ve başımı masadaki koluna yasladım.Yüzüm ona dönüktü.Anında gözlerini açıp gülümsediğinde ben de gülümsedim. "Çok mu yoruldun,kaptan?"

"Birazcık.Ama öpersen geçer." Deyip muzipçe sırıttığında,uzanıp dudaklarına bir öpücük kondurdum ve hemen geri çekildim. "Geçti mi?"

"Bu çok kısaydı!" Diye sızlandığında gözlerimi devirdim. "Yalnız aile var burada." Ozzy gülerek homurdandığında başımı kaldırıp ona baktım. "Yalnız geçmişini iyi biliyorum,bana aileden bahsetme." Diyerek eskiden her gece başka kız meselelerini hatırlattığımda,küçük bir çocuk gibi sırıttı. "İşinize devam edebilirsiniz."

"Adam ol,aklını alır benim sevgilim." Emir boğuk bir sesle konuştu.Gülerek sarıldım ona.

"Kanka,Cenk mesaj atmış.Bu gece yemeğe gidelim diyor.Yanında Ece ve Şermin'de varmış." Oğuzhan bunu söylerken oldukça şaşkın görünüyordu. "Adamdaki enerji hiç bitmiyor arkadaş.Ayrıca sevgili ablam ve yılan yengemin burada ne işi var?" Kendi kendine konuştuğunda açıkçası ben heyecanlanmıştım.Ece'yi sosyal medyadan takip ederdim.Samimi birine benziyordu,Cenk'in sevgilisiydi.Şermin ise abidik gubidik İngilizce yazılar yazıyordu,İnstagram hikayelerinden bir bok anlamıyordum.O da Ozinin ablasıydı.Az sonra onlarla tanışacaktım sanırım.