Multi:Ozzy
Multi:Bölümde geçen beste /
Keyifli okumalar🖤🦅
☆☆☆
Deniz'den
Bazen çok arada kaldığımız dönemler olur.Ne yapmamız gerektiğini bilemeyiz,beynimiz buna karar veremeyecek durumda olur.İşte tam o an,kalbimiz devreye girer ve karar verir.
Tam da o durumu yaşıyordum şu an.Tribünler hep bir ağızdan "Evet,evet!" Diye bağırırken aksi karar vermem imkansız gibi bir şrydi zaten ama,kalbim de deli gibi 'evet' demem için atıyordu sanki.
Önümde diz çökmüş adama baktım.Gözleri ışıl ışıl,adeta yalvarırcasına bakıyordu bana.Elleri titriyordu heyecandan.
Gülümseyerek titreyen ellerini tuttum ve ayağa kaldırdım onu.Mikrofonu kendime çekip tribünlere baktım.
"Siz manyak mısınız?Tabii ki evet diyeceğim!" Deyip güldüm.Onlar sevinç nidaları atarken,Emir sımsıkı sarıldı bana. "Teşekkür ederim,teşekkür ederim..." diye fısıldadı.
"Asıl ben teşekkür ederim geri zekalı!Bu ne güzel teklif böyle?" Emir gülerek geri çekildi ve yüzüğü parmağıma geçirdi.
Taraftarlar alkışlarken,bizim oyuncuların her biri gelip tebrik ettiler bizi.Quaresma'dan evlilik teklifi tebriği almakta ne bileyim...Kaldırabileceğim bir durum değil pek.Ulan Emir!Yine yaptın yapacağını!
Şenol Hoca'da bize tebrik amaçlı sarıldıktan sonra ben tribünlere yollandım.Oyuncular da yedek klübesine döndüler.Biraz sonra da seromoni başladı.
O maç nasıl geçti inanın hiç hatırlamıyorum.Heyecandan ve yüzüğüme bakmaktan çok takip edememiştim.Maçın bitiş düdüğü çaldığı anda hepimiz çılgınlar gibi bağırmıştık ve Vodafone Arena'yı ayağa kaldırmıştık resmen.Oyuncular çocuk gibi oradan oraya koşarken,üçüncü şampiyonluk kutlamasını yapıyorduk.Hepsinin omuzlarında bir bayrak asılı,ellerinde meşalelerle koşturuyorlardı.
Kupayı o kaldırış anımızı ölsem de unutmazdım.Çok değil,bundan bir yıl öncesine kadar küçücük ekranda kaldırdığımız kupayı izleyerek ağlıyordum.Orada olamadığım,takımıma destek veremediğim için.Ama şimdi...Buradaydım.Onların arasındaydım.O mükemmel taraftara sarılarak kutluyordum Beşiktaş'ımın büyüklüğünü.
Kutlamalardan sonra Emir tesislere geçmişti.Normalde eve gidecektim ama vazgeçip bende Çarşı'ya geçtim herkesle birlikte.Bu gece uyumak yoktu.Bu gece bizim gecemizdi!
Sırıtarak çayımdan bir yudum aldım.Karşıdan bir grup bir besteye başlamışlardı o sıra.
"Yormuyor bak,bu yüreğin savaşı.
Yormuyor da biz sana yenilmişiz!"
Lan!Bu benim en sevdiğim besteydi.Ben dayanamayıp onların arasına karıştım hemen ve eşlik etmeye başladım.
"Hani bizler memleket olmuşuz da,
Sanki bir tek sana fethedilmişiz!
Hani rüzgar,fırtınalar olmuşuz,
Sanki bir tek Beşiktaş'a dinmişiz!
Bir de sana dokunmak istiyorlar,
Biraz kirli,pankart kokan ellerim!
Anlamadım,bana mı küsüyorlar,
Renklerini görmeyince gözlerim?
Afallıyor bütün o hücrelerim.
Beşiktaş'ım,ben sana müptezelim!
Yeri geldi,ateş olduk hepimiz!
Düştüğümüz o yerleri yandırdık!
Senle çöller nehir oluyor bize!
Senin için acılara saldırdık...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DEPLASMAN • tamamlandı
Teen FictionKendi halinde futbolu takip eden ve okulunun futbol takımında amatör top oynayan, arkadaşlarıyla Playstation kafede zaman öldüren sıradan olduğuna kendini inandırmış bir kız ve Göztepe'nin forveti, hayatını futboluna adamış, yalnız bir futbolcunun h...
