DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆16☆ Kalbimin Kırıklarını Sahiplenen Adam

Multi:Canım ciğerim -fan sayfasının birinden aldım hakkını helal etsin ckdlvkcj-

Keyifli okumalar 😋❣

☆☆☆

Deniz'den

O akşam,Emir beni eve bıraktı.Camda bekleyen ve sinirli gözüken babama,başıyla selam vermiş ve götü tutuştuğu için beni bırakıp kaçmıştı.Babam çok fena bakıyordu çünkü.Ben de eve gittiğimde babamı zor da olsa sakinleştirdim.Emir'i sadece arkadaşım sanıyordu belki de o yüzden sakinleşmesi kolay olmuştu.Erkek arkadaşım olduğunu bilseydi ne tepki verirdi acaba?İşte bunu kestiremiyordum.

Erkek arkadaşım...

Emir için bunu söylemenin beni bu kadar mutlu edeceğini inanın bilmezdim!Abi...Bu yavşak kalbimi de durduramıyorum.Ne olacak böyle?

Resmen Göztepe'nin favori oyuncusu,Beşiktaş taraftarının sevgilisi olan futbolcuyla çıkıyordum.Tamam çıkmak biraz çocuksu kalıyordu bizim için Ama,ne diyebilirdim ki?

Henüz ona sevgilim demeye yüreğin yoktu açıkçası.

Telefonumun sesini duyduğumda,içimi kıpır kıpır eden bu düşünceleri bırakıp kimin aradığına baktım.

Göztepe'li arıyor....

Yüzüme kocaman bir sırıtma yayılırken kalbimin hızlanması da cabasıydı.

"Efendim?" Dedim cılız bir sesle.Dünden beri ondan çekiniyordum açıkçası.Bir insan sevgilisiyle nasıl konuşurdu ki?Sanırım Gizem ve Sanem'le ufak bir seans yapmamız gerekiyordu.

"Günaydın,deniz gözlüm." Bak yine eriyorum ben. "Sana da günaydın."

"Yeni uyandın değil mi?"

"Evet.Sen neredesin?" Yatakta cenin pozisyonu alırken sırıtmayan yanaklarım ağrımıştı.Emir'le ilk günümüzdü ve heyecanlıydım.

"Kızım saat 11 oldu lan.Ne kadar da uykucusun!" Deyip güldü. "Antrenmana geldim,az sonra başlayacak."

"Daha dün maç vardı!Biraz dinleseniz olmuyor muymuş?"

"Olmuyormuş." Sırıttığını hissettiğimde bir garip olmuştum.Ne ara,verdiği tepkileri bile tahmin edebilecek kadar tanımıştım ki onu ben?

"Uyandığında ilk duyduğun ses benimki olsun istedim." Dedi tatlı bir sesle.Kocaman gülümsedim. "Bu çok iyi geldi."

"Bana da." Bir kaç saniye sadece nefes seslerimizi dinledik mal mal.Daha sonra onu biri çağırdı. "Kapatmam gerekiyor,özle beni kadın!"

"Nah." Dedim ve gülerek kapattık.Sabah sabah onca vıcık vıcık konuşmadan sonra çok korkmuştum 'aşkım hayır önce sen kapaat' muhabbetine gireceğiz diye.Mide bulandırıcıydı çünkü.

Ağzım,içinden tır geçecek kadar açıp esnedim ve sırıtarak yataktan kalktım.Bugün pazardı ve babam muhtemelen evdeydi.Odadan çıkarken ona sesleniyordum. "Babaların en yakışıklısı!Bu sabah kahvaltıda sucuklu-" sözlerim,oturma odasında oturan kadını görmemle kesilmişti.

Annem...

Gözlerini bana dikmiş,sert bir şekilde bakıyordu.Eve gitmediğim için merak edip de geldiğini sanmiyordum.Öyle olsaydı en azından bir arardı,değil mi?

Annemin çaprazında oturan babama çevirdim bakışlarımı.Hüzünlüydü bakışları.Kim bilir annem neler söylemişti adama?

Ona 'neler oluyor?' Der gibi başımı salladığımda,çoktan yüzümdeki sırıtma silinmiş kaşlarım çatılmıştı.Bu da annemin etkisiydi işte.