DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆23☆ Hayırlı Bir İş

  Sa.

  Bu bölüm biraz olaylar ardı ardına geldi,kafanız karışabilir.Şimdiden kusura bakmayın:( Bölüm hiç içime sinmedi ancak fazla da bekletmek istemediğimden sizleri,böylece atayım dedim.Belki sonra fırsat bulabilirsem düzenleyeceğim.

Keyifli okumalar❣😋

☆☆☆

Deniz'den

Can'ın evinden kendi evime geçtiğimde,içimden 'keşke geçmeseydim' demiştim.Çünkü evde tam bir kaos ortamı vardı.

  İçeriden gelen bağırtı seslerine yüzümü buruşturdum. Lütfen annem yeni bir sorun çıkarmış olmasın.

  İstemeyerek salona adımladım.Bağıran anneme gözüm takıldı önce.Daha sonra koltukta oturmuş parmaklarıyla başını ovan babama.Şaşırdığım şey ise Bahri Abi'nin burada olmasıydı.

Ne işi var lan bu şerefsizin burada?

  Sinirle yanlarına gidip Bahri'ye baktım. "Ne işin var lan senin burada?" Bakın,ne kadar da sakinim.Oysa şu an bu adamın tepesine çıkıp kafasını koparabilirdim.Ama yapmıyorum.Çünkü ben sakin olmalıyım.Evet.

  "Deniz!" Annemin sesiyle ona döndüm.Ağlıyordu. "Bu işe karışma.Hemen odana çık."

  "Hayır,anne. Bu adam buradan gitmeden ben de bir yere gitmiyorum. " dedim sinirle.Allah aşkına,daha bir gün önce bu adam anneme zarar vermemiş miydi?Nasıl yüzsüzce buraya kadar gelebiliyordu?

  "Kızım,gel yanıma." Diyen babamın yanına gittim.Yorgun gözlerle bakıyordu bana.Sanırım uyuyamamıştı gece.Ondan önceki gece de uyumadığını biliyordum.Adam annemin derdinden ne yapacağını şaşırmıştı.

  "Neler oluyor baba?Ne işi var bu şerefsizin burada?" Babam elimi tuttu. "Sakin ol."

  "Bana hakaret edip durma,Deniz." Bahri abi sinirle annemin yanına gitti ve...Elini tuttu.

  Annem hiç bir şey söylemedi.

  "Biz bu meseleyi kendi aramızda hallettik.Çocuk aklınla bu işe karışma bir daha." Diye de beni azarlamayı unutmadı.Annem. Azarladı beni.

  "Evimden hemen defolup gidin." Babam sinirle ayağa kalkmıştı.Elimi tuttuğundan ben de ayağa kalkmıştım.Bir tepki verecek gücüm yoktu.

  Annem adamın elini tutarak kapıya doğru gitti.Dayak yediği adamın elini tutarak kızını geride bırakıyordu.Ben buna göz yumamazdım.Onu göndermemeliydim.

  "Anne!" Dedim ve babamın elini bırakıp ona koştum.Sıkı sıkı sarıldım anneme.Hayatımda ilk defa çekinmeden sarıldım. "Gitme,anne.Ben yeterim sana.Lütfen bu adamla gitme."

  Bana karşılık vermeden ayrılmamı bekledi.Istediğini yaptım.Geri çekilip yalvarırcasına yüzüne baktım.Başını iki yana salladı.Sonra...Çekip gitti.

  Annem yine beni o şerefsize tercih etmişti.Ben yine geride kalmıştım.

  Öylece göndermek gelmedi içimden.En azından bunu yapmalıydım.

  Dış kapıya çıktım ve arkası dönük anneme bağırdım.

  "Ben senin için hayallerinden vazgeçmiştim,Anne!Çok aptalım!Şimdi defolup gidiyorsun ya,bir daha bana 'kızım' deme.Senin gibi anne olmaz olsun."

ve kapıyı ardından kapattım.Bir daha açmamak üzere.

  ☆☆☆   

  Biraz canım acıyordu.Biraz pişmandım.Biraz kırgındım.Ama sadece biraz.