DEPLASMAN • tamamlandı

Ara Bölüm 🏟 2

Multi:Doktor

Yorum yapmayı unutmayın,keyifli okumalarr😋💕

🦅

☆☆☆

Doktor Didem'den

"Bu gece tamamen bendensin,Doktor.İstediğini ye,iç." Dedi ayağa kalkarken. "Birazdan program başlayacak benim gitmem lazım." tam çıkacakken tekrar bana baktı. "Yavşayan biri olursa haber ver.Niyeti kötüyse indiririz." göz kırptığında ben de güldüm ve başımla onayladım.Dağhan bana güzel bir bakış atıp sahneye adımladığında iç geçirdim.

Niyeti kötü olmayanla everecekti beni galiba.

İçime bir sıkıntı oturduğunda bir yerden destek alma ihtiyacı duyarak sırtımı locanın büyük koltuğuna yasladım.Bileğimdeki satte gözlerimi gezdirdim.Saat 11.30'u gösteriyordu.Kızlar birazdan burada olurlardı heralde.Yalnız takılmamak için üniversiteden arkadaşlarım olan Melis ve Burcu'yu çağırmıştım.Onlar gibi bana da ani olmuştu aslında.Dağhan sabah hastaneye geldiğinde bir anda davet etmişti beni çalıştığı gece kulübüne.Ben de hayır dememiştim tabii ki.

Gözlerim sahnede dolaşan Dağhan'ı buldu.Grubundan baterist olan oğlana konuşuyordu.Yüzünde takılı kaldı gözlerim.Bir an şaşkınlıkla aralanırken dudakları,bir an yukarı doğru kıvrılıp mutluluğunu temsil ediyordu.Siyah gözlerinin ışığı sönüktü bu akşam biraz.Bugün günlerden cumaydı çünkü.Yıllardır yaptığı gibi bu gece de o kadının yanına gidecek miydi,bilmiyordum.Ama gitmezdi galiba.O öpüşme mevzusunun üzerinden neredeyse 5-6 gün geçmişti.Ona olan hislerim arkadaşlık duygusundan çıkalı 5-6 gün oluyordu.Daha önce kimseyle öpüşmedim zırvalıklarına girmeyeceğim,ki öpüştüm.Ama hiç birinden bu denli etkilendiğimi hatırlamıyorum.Bu da benim duygularımın istemsizce değişmesine yol açmıştı.Onu gördüğümde hızlanmak yerine duran kalbim bana fazlasıyla anlatıyordu hislerimi zaten.Bunu engelleyemiyordum.

"Didem!" Ben ne olduğunu anlayamadan üzerime atlayıp sarılan arkadaşıma gülümsedim. "Sana da merhaba."

"Ay kanka,çok özlemişim ben seni.Bir ay oldu lan." Melis samimi bir şekilde güldüğünde ben de güldüm. "Ben de valla.Burcu nerede?"

"Arabayı park ediyor,gelir şimdi." Dedi.Burcu gelene kadar içeceklerimizi sipariş ettik.Hemen sonra Burcu'da gelmişti zaten.Onunla da hasret giderdikten sonra hemen sohbete başlamıştık.

"Dökül bakalım,senin buraya gelme sebebin olan o çocuk kim?" Dedi gözlerini kısarak Melis.Cidden!Bu kadar iyi tanımamalılardı beni.

Ama ne demiş ünlü düşünür?

Alayına inkar.

"Yok öyle bir şey,sizinle vakit geçirmek istedim." Diye salladığımda Burcu gözlerini devirdi. "Bizimle takılmak istesen hastaneye ya da kafeye çağırırdın,bir gece kulübüne değil."

Haklı olmasına sinirlenerek ofladım.Onlardan bir şey saklanmazdı,bunu iyi biliyordum.Boşu boşuna altı yılımız birlikte geçmemişti yani.

"Şu mikrofonun hemen önünde duran çocuk." Diye itiraf ettim.Dağhan boynuna elektronik gitarını asmış mikrofonla uğraşıyordu.

"OHA!" Diye çığırdı Melis.Neyse ki gürültüden kimse duymamıştı. "Kızım sen böyle tiplerden hoşlanmazsın ki,ne alaka?" Allah'tan aramızda mantıklı olan birileri vardı. "Bu defa başka." Dedim Burcu'ya.

"Bu gece bizde kalıyorsun.Her şeyi döküleceksin." Dediğinde onu başımla onayladım.Birilerine anlatmazsam kafayı yiyecektim zaten.Kendi kendime bu işin içinden çıkamıyordum.