DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆12☆ Onu Kaybedecek Miyim?

  Sa.

Upuzun bir bölümle geldim bu kez fkdşckfkjd Sonunu bok ettim siz onu çok da şaapmayın.Bir de şey var şöyle güzel bir hikaye kapağı yapacak olan  var mı ya?Neyse ben tutmayayım.Yorumlarınızı bekliyoruum.Keyifli okumalar ♡

He bu arada multi:Emir başkan

☆☆☆☆☆☆☆

  "Deniz...Annem..."

Aklımdan bin türlü senaryo geçiyordu.Ne olabilirdi ki Gülümser Teyze'ye?

Kalp krizi mi geçirmişti?Bayılmış mıydı?Düşmüş müydü?

"Can ne oldu!?" Gözlerimin dolmasını engelleyemiyordum.O kadını kendi annem yerine koymuştum yıllardır,ona bir şey olursa dayanamazdım.

"Deniz yemin ederim bilmiyorum.Her şey benim hatam!Siktiğimin evinden çıkmayacaktım!" Saçlarını yolmaya başladığında ellerini tuttum.Önce Can'ı sakinleştirmeliydim.Sonra da neler olduğunu öğrenmeliydim.Acaba kendimi nasıl sakinleştirecektim?

"Sakin ol kardeşim benim.Hadi söyle,ne oldu Gülümser Teyze'ye?" O an bana öyle çaresizce baktı ki,ölmek istedim.Aklıma gelen şey olamazdı,değil mi?

"Markete çıkmıştım.Giderken de yüzü bir solgundu zaten.Geldiğimde...Yerde baygın yatıyordu." Hıçkırdı. "Nabzı çok yavaş.Deniz yalvarırım gel.Ben ne yapacağım?"

Tamam,en azından yaşıyor.Can'ı kolundan tutup evden çıktım.O kafayla anahtarımı almadım galiba.Çok da önemli değildi zaten.Can'ların evine girdim.Gülümser Teyze her zaman oturduğu koltuğun hemen önünde baygınca yatıyordu.Yüzü bembeyazdı.

Boğazımdan bir hıçkırık yükselince daha fazla tutamayıp bıraktım.Bu kadına bir şey olamazdı,olmamalıydı.

Hızla gidip titreyen ellerimle boynundan nabzını kontrol ettim.Can'ın söylediği gibi nabzı çok yavaştı. "Ambulansı aradın mı?"

Yüzünü sıvazlayıp bana baktı.Yanakları ıpıslaktı.Can'ı ağlarken üç ya da dördüncü görüşüm falan olmalıydı.Annesi onun için fazla önemliydi.Benim için de öyle.

"Aradım.Ben kapıdayım,Deniz. Ambulans gelirse falan diye." Deyip dışarı attı kendini.İşte şimdi annemden daha fazla annelik yapan kadınla baş başaydık.Yanaklarımın ıslandığını hissettiğimde, umursamadım.Gülümser Teyze'ye sımsıkı sarılıp,mis gibi anne kokusunu içime çektim.

"Ne olur...Yalvarırım Gülümser Teyze...Ne olur... Gitme." Orada kaç dakika ağladım bilmiyorum.Kalbim sıkışıyordu.Onun gitmesini istemiyordum.Ne zaman başım sıkışsa anneme değil bu kadına anlatmıştım ben.Ne zaman ağlayacak bir omuza ihtiyacım olsa annem değil bu kadın uzatmıştı bana omzunu.Şimdi ona her ne oldu bilmiyordum.Ama içimden sürekli dua ediyordum.Annemin yapmadığı anneliği yapan bu kadın ölmemeliydi.

"Deniz!Neden ağlıyorsun!?" Can hışımla odaya girdi. "Gitti mi!?" Can kükreyerek titrediğinde,daha ben cevap veremeden hıçkırarak kendini yere bırakmıştı.

"Can!" Ona doğru koşarken,elim ayağım boşalmıştı.Allah'ım,neler oluyordu böyle?

İçeri ambulans görevlileri girdiğinde,gözleri baygın Can ve annesi arasında gitti.Gülümser Teyze'yi gösterdim. "Onunla ilgilenin.Sadece bayıldı." Adam başını sallayıp Gülümser Teyze'ye ilerledi.

O ara ne oldu çok hatırlamıyorum.Aceleyle Can ve Gülümser Teyze'yi arka tarafa almışlardı.Bende sonsuz dualarım eşliğinde yolcu koltuğuna oturmuştum.Ellerim titriyordu.Nefesim daralıyordu.Ne yapacaktım ben?Ya Gülümser Teyze'ye bir şey olursa?Can'ı nasıl toparlayacaktım?Kardeşim nasıl yaşamaya devam edecekti?Peki ben?