DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆21☆ İşte Benim Kızım

   Emir'den

  "Ay,Emir!Ben öleceğim heyecandan!" Yerinde zıplayarak konuşan sevgilime gözlerimi devirmeden edemedim.Sabahtan beri kulağımı sikmişti çünkü.

  "Deniz,sakin ol bir ya." Dediğimde yanıma geldi. "Nasıl olayım?"

  "Kanki relax,alt tarafı Beşiktaş'ın kadın alt yapısının en önemli yöneticilerinden biri yani." Burak denen çocuk sırıtarak konuştuğunda,ağzını burnunu kırmak istedim.Zaten gıcığım çocuğa,elimde kalacak gerizekalı.

  "Çok sağol Burki ya!" Deniz üzerindeki çubuklu formasını çekiştirip elini kendine yellemeye başladı.Onun bu hâline hem sinirleniyor hem de gülüyordum.

  Koçunun Beşiktaş kadın alt yapısından tanıdığı bir yöneticinin önünde maça çıkacaktı.Adam Deniz için gelecekti bu okul turnuvasına.Ben onun seçileceğine emindim çünkü Deniz'in futbolu bence iyiydi.Sadece fazla amatördü ve bunu profesyonel düzeye taşırsak çok iyi işler başarabilirdi.Ben güveniyordum ona.Sanırım benden önce Beşiktaş'a girecekti,ha?

  "Bu benim tek umudum Emir.O alt yapıya girersem üniversite sınavını geçmek zorunda kalmam,anlıyor musun?Ki zaten geçemeyeceğim." Gözleri dolu dolu söylediğinde gülümseyerek kolumu omzuna dolayıp onu göğsüme bastırdım.Saçlarını okşarken onu sakinleştirmeye çalışıyordum.Sakin olursa yapabilirdi çünkü.

  "Sana güveniyorum deniz gözlüm,yapacaksın. Sadece biraz sakin ol ve her zamanki beni yeteneğiyle şaşırtan sevgilim ol." Dediğimde kıkırdadı. "Denerim."

Maçın başlamasına bir kaç dakika kaldığından,kendimi de sakinleştirmek adına geri çekilip alnına uzun bir öpücük kondurdum.

"Sana güveniyorum." Deniz kocaman gülümsedi bu söylediğime. "Güvenini boşa çıkarmayacağım o zaman."

  "İşte benim kızım." O sırada anons sesini duymamızla son kez sarılıp ayrıldık.Benim dilimde bir çeşit şans dilemeydi o.Bunu anladığı gülümsemesinden belli oluyordu zaten.

  Maç başlamadan gidip tribünden en ön sıraya oturdum.Beklerken bir kaç kişi gelip fotoğraf çektirmişti.Ardından maç başladı.

  O kadar erkeğin arasında tek kızın Deniz olması deli damarımı zorlasa da onun için sakin kalabilirdim bence.

  Bir kaç sıra yanımda oturan koç ve yöneticiye baktım.Adam iyi birine benziyordu.Göz göze geldiğimizde başıyla selam verdi.Ben de aynı şekilde selam verip maça odaklandım.Hâliyle tanıyordu adam beni.

  Gözlerim Deniz'deydi 45 dakika boyunca.Güzel performansıyla göz dolduruyordu ve ben onunla gurur duyuyordum.Bir haftadır deli gibi çalışıyorduk bu maç için.Başaracaktı. Hayali olan o alt yapıya girecekti.

  İkinci yarı başladığında Deniz'le göz göze geldik ve gülümsedim.Bundan güç alacaktı eminim.Çünkü benim maçlarımda her ne kadar onlarca metre uzağımda olsa da işe yarıyordu.

  Top Deniz'in takımındaydı.Rakip kaleye hücuma geçtiklerinde ayaklandım.Durum 0-0'dı ve bir gol de olsa atmalarını diliyordum.

  Topu kaptırdıklarında rakip takım karşı kaleye doğru attı topu.Deniz topu göğsüyle konrol edip sürmeye başladı.Ona öğrettiğim gibi usta bir şekilde topu kontrol ediyordu.İşte benim kızım be!

  Deniz rakip kalenin yakınlarına kadar topu kaçırarak gelmişti.Tam pas atacağı sırada şerefsizin biri omzuyla kızı itip yere düşmesini sağladı.Anlık sinir ve tedirginlikle sahanın demirlerine tutundum.

  Deniz yerden kalkmıyordu ve acı içinde olan yüzünü görebiliyordum.Kalbim sıkışırken alışkanlık olarak hakeme baktım.Deniz'e bir göz atıp oyunu devam ettirmişti piç herif.