DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆44☆ Bir Takım İntikamlar

  Multi: Canım Ciğerim (bir de şey,Çisem için önerebileceğiniz bir karakter var mı ya?Ben bulamadım da.)
 
  ☆☆☆

  Herkese selam :)

Bana şu an küfürler ettiğinizi biliyorum. "Bu kadar ara verilir mi Yazar Müsveddesi!?" Dediğinizi de biliyorum.

  Çok ama çok haklısınız.Bazı sebeplerim var ama beni affeder misiniz bilmiyorum. :(

  İki haftadır sınavlarla uğraşıyorum ve sınavlarım tam da bitti derken bir sabah uyandım ki hastalıktan geberiyorum.Şu anda da baya ateşim var sanırım ama daha fazla uzatmak istemedim.Sonunu bok ettiysem ve yazım yanlışlarım varsa affoluna :(

  Daha fazla uzatmadan bölümü bırakıp kaçıyorum.Umarım beğenirsiniz:)

  Keyifli okumalar. 😋💕

  🦅

☆☆☆

   "Necip?" Kaşlarımı kaldırarak ona baktım.Ne işi vardı burada.Necip gözlerini Sema'dan alıp bana çevirdi. "Burada ufak bir işim vardı,seni gördüm.Sürpriz yapacaktım ama..." Necip gözleri hüzün dolu yanımıza geldi.Sema'ya baktı yine. "Kardeşin...Nasıl o?"

  Necip'in bu konuya bu kadar ilgi göstermesinin nedenini tahmin edebiliyordum.Ablasını kaybetmişti bu hastalıktan.Sema'yı çok tanımasa bile umursama sebebi buydu.

  Sema şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı ve gözlerini sildi. "Şu an iyi ama...Sonra ne olacak,bilemiyorum." Dedi hüzünle.Necip bir sandalye çekip oturdu. "Ben Necip." Diye elini uzattı.Sema çekinerek elini sıktı. "Sema."

  "Tanıştığıma çok memnun oldum Sema." Hüzünle gülümsedi. "Seni şu an benden daha iyi anlayacak kimse yok.Biraz konuşmak ister misin?" Dedi kibarca.Şu an Sema'nın onu anlayan biriyle konuşmaya ihtiyacı vardı ve ben onu anlamazdım.Ne hissettirdiğini tahmin edebilirdim ama aynısını bilemezdim.

  "Ben burayla ilgilenirim,zaten kalabalık değil.Git hadi sen.Biraz konuşun." Deyip kaldırdım onu.Bugün Şeref Turu kapalı olduğundan kalabalık olmazdı zaten.Halledebilirdim.

  Sema minnetle gülümsedi ve Neco'yla birlikte uzaklaştılar.Büyük ihtimalle BlackCup'a gitmişlerdi.Boş mağazaya gözlerimi gezdirip sırıttım.Bu yere bayılıyordum!

  Nasıl yapmam gerektiği hakkında az olsa da bilgim vardı.İzmir'deyken bir mağazada kasiyerlik yaptığım bir dönem olmuştu.Bilgisayarı birazcık kurcaladığımda nasıl yapmam gerektiğini hemen çözmüştüm.Kasanın şifresini bilmesem de Neco ve Sema gelene kadar idare ederdim bence.

  Öyle de oldu.Mağaza görevlilerinin yardımlarıyla yarım saat kadar baş edebilmiştim.Yarım saatin sonunda Neco ve Sema geldiler.Sema'nın gözleri kırmızı ve şişmiş olsa da eskisi kadar kötü görünmüyordu.Necip ona ne söylemişti acaba?

  Sema'yla vedalaştıktan sonra oradan ayrıldık.Staddan çıkarken Neco'ya baktım. "Ne konuştunuz?"

  "Boşver." Deyip omuz silkti ve ellerini cebine soktu. "Emir'in yanına gitmek ister misin?Tesislere yakın olan evine gidip uyuyacağını söylemişti." Başımı iki yana salladım. "Eve gideceğim." Dedim.Neco onaylayıp beni eve bıraktı.

  Akşama kadar sıkıntıdan patlayarak oturdum.İnstagram'ı tavaf etmekten başka yaptığım bir halt yoktu.Bir ara Emir'i aradım ama açmadı,ayı gibi uyuyordu muhtemelen.Ben de kendi kendime dizi izlemeye başladım.

  Yeni başladığım bir dizi vardı.Henüz 2.bölümündeydim ve sevdiğim sayılı Türk dizilerinden biri falan olmalıydı.Beşiktaş aşkını öyle güzel yansıtıyordu ki!Dizideki olaylar bütünü de beni sarmıştı ve ne zaman ağlamak istesem açıp izlemeye başlamıştım artık.