DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆52☆ Çisem

 multi: Can (çok tatlı ya ahasjskfkdlfkd)

Keyifli okumalarr♥️

  ☆☆☆

 Emir'den

  Deniz şaşkınlıkla ayağa kalktığında,hepimiz ona dönmüştük.Elleri titreyerek telefonunu cebine koymaya çalışıyordu.

  Al işte!

  Yine bir bokluk olmuştu. Cidden,her günümüz ayrı bir ekşındı.

  Deniz'le beraber ben de ayaklandım. "Ne oldu?"

   Bana baktı.Yüzünün rengi atmıştı birden. "Benim...Gitmem lazım. Lütfen kusura bakmayın,önemli bir mevzu." Hızla kapıya ilerkerken tabii ki beklemeyip peşinden gittim. Deniz kapının önünde durmuş aptal aptal ne yapacağını düşünüyordu.

  Valeden arabamı istediğimde bana döndü. "Gelmene gerek yok,bu senle alakalı bir mevzu değil."

  "İçinde sen varsan benimle de ilgilidir,Deniz Gözlüm." Derin bir nefes verip tebessüm ettim. "Olay ne henüz bilmiyorum ama önce bir sakinleşmeye çalış.Bunu da halledeceğiz." 

  Deniz cevap veremeden araba geldi.Hızlıca arabaya atladık. "Nereye gideceğiz?" Diye sordum.

   "Maslak'a doğru sür,tarif edeceğim sana." Onaylayıp yola çıktım. " Şimdi anlat."

  "Can, Çisem'in evine gitmiş ve...Çisem evde değilmiş. Ev kırılıp dökülmüş,büyük ihtimalle babası onu buldu." Dedi korkuyla.

  "Babası neden böyle bir şey yapsın öz kızına?"

  "Çünkü...Adamı hapse tıktırdı Çisem. O da kinlendi tabii. Kız babasından kaçabilmek için İstanbul'a geldi. Burada da bulmuş onu şerefsiz!"

   Ne diyeceğimi şaşırmış bir haldeydim.Bir an kendi babama şükredesim geldi ama hemen vazgeçtim tabi.

  "Oha amınakoyim, bu nasıl baba?"

  Deniz hiç hali olmasa da gülümsedi. "Sinirlendin mi sen?"

  "Sinirlendim,Deniz." Yutkundum. "Kıza bir şey yapmış mıdır?"

  "İşte onu bilemiyoruz. Can delirmiş gibiydi,umarım saçma sapan bir şey yapmamıştır."

"Umarım. Sen şu konumu göstersene bana."

  ☆☆☆
 
  Can'dan

   Kafayı yemek üzereydim. Hangi cehenneme götürmüştü bu piç herif kızı? Tüm mahalleliye sormuştum. Kimsenin bir şey gördüğü,duyduğu yoktu. Allah'ım,çıldıracağım!

  Çisem'in yıkık dökük evine döndüğümde,biraz da eve bakmaya karar verdim. Evin her bir yerinde didik didik aramaya başladım,ne aradığımı bilmeden.

  "Can?" Deniz'in endişeli sesini duyduğumda hemen ayaklandım.O sırada salondaki dolabı karıştırıyordum.

   "Deniz!" Gidip kardeşime sıkı sıkı sarıldım. "Bulamadım Deniz. Onu kaybettim sanırım."

  Deniz yavaşça sırtımı sıvazladı. "Hemen kötü düşünme. Biz gelirken polise haber verdik,az sonra burada olurlar.Bulacağız onu."

  Bir kaç dakika öyle kaldıktan sonra ayrıldık. Bana çok iyi gelmişti. Bir kaç gündür benim eşekliğim yüzünden kızla adam akıllı konuşamıyorduk bile.

   Emir'e de selam verip işime geri döndüm. Onlar da benim gibi işe yarayacak bir şeyler arama peşindeydiler. Polisler falan umrumda değildi açıkçası, parmak izi arayacaklardı boş boş. Ki biz kimin yaptığını biliyoruz.