DEPLASMAN • tamamlandı

Ara Bölüm🏟

Multi:Dağhan'cım

   Yorumlarınızı bekliyorum,keyifli okumalarr😋❣

  ☆☆☆

  Doktor Didem'den

   "Selaamın Aleyküm,Doktorum!" Odaya paldır küldür  dalan Dağhan'a ters bir bakış attım. "Hastam var,çık dışarı." Dedim ve hastama özür dilercesine baktım.Neyse ki sürekli bir hastamdı ve sorun çıkaracağını sanmıyordum.

   "Ne demek 'hastam'?Kimse benim kadar hasta olamaz sana." Deyip göz kırptığında kalp ritmim bozulmuştu yine.Böyle yapmaması lazımdı.Hem de başka bir kadına aşıkken.

   "Kapa çeneni Dağhan," dedim ve Özgür Bey'e döndüm. "Dediğim gibi,sonuçlarınız daha iyi Özgür Bey,bir ay sonra görüşmek üzere.Onun için de özür dilerim." Dağhan'ı göstererek kurduğum son cümle sonrasında Özgür Bey gülümsemiş,Dağhan homurdanarak gelip masama oturmuştu.

  Sahi,bugün cumartesi değildi.Ne demeye gelmişti bu?

  "Duydun,hadi ikile." Deyip sırıttı Dağhan,Özgür Bey'e bakarak.Adam onu takmadan elini uzattı bana.Elini sıktım. "Teşekkürler Didem Hanım," dedi ve çıktı odadan.

  "O benim hastam,ne demeye abuk subuk davranıyorsun?Seçkin Bey duysa ağzıma sıçar." Dediğimde omuz silkti. "Bir bok yapamaz."

  Seçkin Bey,benden sorumlu olan doktordu.Adam cerrahtı,nah bir bok yapamazdı.Duymaması için dua ederek,Dağhan'a baktım. "Niye geldin sen?Bugün çarşamba."

  "Emir bugün İstanbul'a taşındı,saracak başka birini bulamadım." Rahatça söylediği cümleye gülüp gözlerimi devirdim. "Sonra dedin ki kendi kendine; 'Öyleyse neden gidip Didem'i hayattan  bezdirmiyorum?'"

  Parmağını şıklatarak "heh!" Dedi. "Tam da bunu söyledim." Masadan inip,tam masanın önündeki tekli koltuklardan birine kurularak bana baktı. "Nasılsın doktorcum?"

  Gülerek dirseğimi masaya,başımı da elime yaslayıp ona baktım.Beni güldüren tek kişi,saçma sapan bir olayla hayatıma karışmıştı.Daha bir kaç hafta öncesine kadar gülmeyi unutan; sadece hastalarına yalandan gülümseyen beni,sürekli gülümseyen bir insan hâline getirmişti.Artık sadece işim yoktu hayatımda.Bunun için Dağhan'a minnettardım.Neden benle uğraşmaya devam ettiğini bilmiyordum açıkcası,ama iyi geliyordu.

  "İçinden beni övmeyi bırak,açım ben." Diyerek anında ayaklandığında,dışımdan düşünüp düşünmediğimi sorguluyordum.

  "Seni övmüyordum,ruh hastası!." Dedim.Umursamayarak gelip beni koltuğumdan kaldırdı. "Benden hoşlanıyorsun."
  
  "Ne saçmalıyorsun,Dağhan?Dağdan taştan hoşlanırım,yine senden hoşlanmam!" Bu sırada zar zor telefonumu ve çantamı alıp beni sürüklemesine izin vermiştim.Neyse ki nöbetim bitmişti bugün.Niyetim eve gidip yarına kadar yatmaktı.Ama gelin görün ki,Dağhan gibi bir adam çevrenizdeyse bu mümkün olmuyor.

   "Tamam işte kızım,taş gibi çocuğum." Gözlerimi devirip sırıttım.Aslında bakınca gerçekten yakışıklıydı.Ama pek benim tipim değildi.Kumral seviyordum ben.

  Sadece uzun zamandır duymadığım iltifatları;bazen,çok azıcık kalbimi hızlandırıyordu o kadar.Ben onun için her cumartesi sevdiği kadınla birlikte olduktan sonra gelip ağlayacağı alelade bir kızdım.O da benim kafa dağıtma aracım.Fazlası olmazdı.

   "Fazla düşünüyorsun,fazla ayrıntıya iniyorsun doktor.Sal biraz." Bana bakıp çekici bir gülümseme attıktan sonra,daha önce sadece camdan gördüğüm Jeep tarzında arabasının kilidini açtı.Dikkat çeken bir arabaydı.Siyah olmasının yanı sıra,arabanın kapılarında bir sürü renkli renkli çıkartmalar vardı ve hoş duruyordu bence.