DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆1☆ Forma ~Giriş~

YAREM'DEN GELENLER YA DA KİTABI TEKRAR OKUYANLAR İÇİN DUYURU:
ALLAH AŞKINA YORUMLARDA SPOİ VERMEYİN KIZ VALLAHİ ARADA GÖZÜMDEN KAÇIYOR BAZILARINI SİLEMİYORUM İLK KEZ OKUYANLARA HAKSIZLIK OLUYOR❤

  Keyifli okumalar aşkımlar❤

   ☆☆☆

Ayağımın hemen ucunda duran topun aradığı yeri bulması resmen bana bağlıydı.Şu önümdeki yavşaktan kurtulmalı,açıyı ayarlamalı ve doğru anda doğru yere göndermeliydim.

Hayat da bir bakıma böyle değil miydi zaten?Farkında olmasak da hayatımızda ya yönlendirilen top oluyorduk ya da o topa yön veren kişi.Hiç bir zaman hayatıma yön veren kişi ben olmamıştım.Top gibiydim bir bakıma,ailemin ayak ucunda,yönlendirdiği çocukları.

Meslek seçimim dışında.

Hayatımda ilk kez kendi kararımı verip futbolcu olmuştum.Hayallerime tam ulaşmış sayılmazdım ancak yine de iyi bir takımda,iyi bir pozisyonda oynuyordum.

Şu an bunları düşünecek zaman değil ama olsundu.

Karşımda duran şerefsizin önce sıfatına,sonra da sol yanındaki şerefli armaya baktım.Bu şerefsize o arma asla yakışmıyordu!

Yükselen sinirimle hala ayağımdan topu almaya çalışan Beşiktaş oyuncusundan kolumu kurtardım ve hızımı arttırdım.Kaleciyle göz göze geldik o an.

Kesinlikle bu şutu kurtaracaktı.Fabri'ydi o.Kendi kalecimizden çok güveniyordum ona.

İstemeye istemeye açıyı ayarlayıp bir şut attım.Beşiktaş'a gol atmak...Her ne kadar kendi takımımı sevsemde,doğduğum günden beri tek sevdamdı Beşiktaş benim.Hayallerimin merkeziydi resmen ve insan sevdalı olduğu takıma gol atamıyordu.İlhan Mansız kadar şerefli olamayacaktım sanırım hiç bir zaman.

Tam tahmin ettiğim gibi Fabri topu yakalarken,belli etmemeye çalışsam da gülümsememi engelleyemedim.

İşte benim adamım!

Kafamdan geçen düşünceleri takım arkadaşlarım ya da taraftarlar bilse şu topu bir tarafımda patlatacakları kesindi.

Ben futbolcuydum, tabii ki her koşulda oynadığım takım için bütün gücümü ortaya koymalı ve elimden geleni yapmalıydım. Öyle de yapıyordum aslında, Beşiktaş maçlarında bile. Sadece... Bilmiyorum, Beşiktaş'ın yenilmesini iatemiyordum.

Arkamı döndüğümde, sarı-kırmızı formalı takım arkadaşlarımın hepsinin yüzünden hayal kırıklığı okunuyordu.Onlara destek verircesine gülümsedim ve bir el işaretiyle toparlanmalarını söyleyip ben de yerimi aldım.Takım kaptanıydım ve forvet mevkisindeydim. Doğal olarak takımı toplamak bana düşüyordu.

Az önceki yavşak yine kadrajıma girdiğinde,ona ters bir bakış attım.Gelmiş geçmiş en sevmediğim Beşiktaş oyuncusuydu.Bu maç elimde kalmadan biterse şükredecektim.

Bana attığı ters bakışlara ya sabır çekip oyuna odaklandım.

İlk yarının sonlarına doğru Beşiktaş 1-0 öne geçmişti.O golü atsaydım berabereydik ama atamadım işte.

Tanju'nun pasıyla benden biraz ileri doğru giden topla beraber koştum ve topu kontrolüm altına almayı başardım.Az önceki yavşak yine gelmişti.Topu ayaklarımdan almaya çalışırken sinirlerim tepeme çıkmıştı yine.

Her topu ayağıma aldığımda gelip bana bulaşıyordu bilerek.En son bileğime çelme takmıştı ama hakem topu almaya çalışıyor deyip göz ardı etmiş ve devam ettirmişti.