DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆9☆ Hepsi Senin Mi?

Deniz'den

Hayatım boyunca her zaman bir kağıttan uçağım olsun istemiştim.Ama böyle kocaman.İçine ben ve Can'ı alsa yeterdi tabii.Küçükken hep hayalini kurardım.Annemden böyle kaçabilirdim çünkü sadece.

Yıllar geçmişti bu uçuk hayalimin üzerinden.Ama hala içimde bunu yapma isteği vardı.Çünkü annem asla değişmiyordu.Beni asla bırakmıyordu.Beni kölesi olarak görmekten bıkmıyordu.Ama ben bıkmıştım.Şu yaşıma kadar,bir gün bile anne sevgisi görmemiştim ondan.Arada bir tatlı dilini konuştursa da bu çok az oluyordu ve çok az sürüyordu.Hiç bir sorunumu umursamıyordu.Ağladığımda omzuna yatırıp saçlarımı okşamıyordu.Annem bir gün bile benim okuluma gelmedi,biliyor musunuz?Çoğu arkadaşım annesi notlarını öğrenmesin diye veli toplantısımı haber vermezdi.Bense yalvarırdım gelmesi için.Sonra bıraktım zaten.Gelmeyeceğini biliyordum çünkü.Geçen yıl ilk defa babam katılmıştı veli toplantıma.11 sene sonra ilk defa.

Zaten babamı orada affetmiştim.

Yanımda oturan babama gülümsedim.Yine okula gidiyorduk.Veli toplantısına.Böyle bir şey olduğunda asla söylememezlik yapmazdım.Dediğim gibi,bu zamana kadar hiç böyle bir şey olmamıştı.

"Bakalım öğretmenlerin ne diyecek?" Dedi babam heyecanla.O da her seferinde en az benim kadar heyecanlanıyordu.

"Yani baba,bence çok da şeyyapma..." diyip tatlı tatlı gülümsedim. Matematikçiyle konuşursa sıçmıştım.O adamın bir dersini bile dinlememiştim çünkü.Bana gıcıktı bu yüzden.Neymiş,çok konuşuyormuşum... At yalanı ya tutarsa.

"Sen yok musun...Beşiktaş'ı takip ettiğin kadar derslerini takip etsen şu anda okul birincisiydin kızım." Deyip güldüğünde ben de güldüm. "Kırdın be peder...Beşiktaş bu."

"Bana bak çocuk,o zayıflar düzelecek.Öğretmenlerinin birinden bile kötü bir şey duyayım,Cenk Tosun imzalı formanı üç gün ben giyerim." Sahte bir kızgınlıkla konuşurken,gülümsedim. Tehtide bakar mısınız?

Babamı işte bu yüzden çok seviyordum.

"Bu çok acıttı." Dediğimde tekrar güldü.

"Çıkışta dershaneye gideceksin değil mi?"

"Evet baba.İki haftadır gitmiyorum.Hocalara sormam gereken sorular var." Dedim bıkkınca.Son sınıf olunca böyle oluyordu.Anamız ağlıyordu be test çözmekten.

"Tamam kızım," dedi.Zaten okula gelmiştik,arabayı bahçeye çekti ve arabadan indik.Okula girerken içimde salak bir heyecan vardı.Babamın koluna girdim.Benden çok uzundu.Aklıma bir an Emir gelince sırıttım.Özlemiştim şerefsizi.En son Mete olayının olduğu gün görüşmüştük ve üzerinden üç gün geçmişti.Ne?Üç gün yeterince fazla bence?

Babamı sınıfa bırakıp İlhan'ın annesi Semra Teyze'yle biraz mahalle dedikodusu yaptıktan sonra sınıfa hocanın gelmesiyle çıktım.Bizim okulda veli toplantıları pazar günü oluyordu ve tüm sınıfların oluyordu.Bütün hocalar tek tek girip kırk saat konuşuyorlardı.

Iyy.Bu kısmı hiç sevmiyordum işte.

Kendi kendime homurdanarak Can'ı aramaya başladım.Erkekler tuvaletine bile bakmıştım ama bulamamıştım.Acaba hangi kızın peşinden gitmişti?Yavşak.

O değil erkekler tuvaletinin kapısından kafamı uzattığımda alt sınıflardan olan sarışın çocuğun yüz ifadesi efsaneydi.Tekrar hatırladığımda kendi kendime gülüp okul bahçesine adımladım.Telefonu çıkarıp Can'ı aradım.Biraz geç açmıştı.

"He kanka?"

"Neredesin lan şerefsiz?" Sormayın çok seviyorum.O sırada arkadan tanıdık bir kahkaha duydum.Kaşlarım çatılırken homurdandım. "Kim o gülen?"