DEPLASMAN • tamamlandı

Özel Bölüm 🌕 5

  multi: Temsili Feda😍

  Keyifli okumalar💖🌕

  🦅

☆☆☆

"Sefa! O legolar yenmek için değil anneciğim! Ay Cefa, sen ne yapıyorsun oğlum?" Sefa elindeki legolara hüzünle bakarken Cefa da önündeki kâğıttan kafasını kaldırıp bana baktı.

  "Resim çiziyorum anne." Dedi. "Ne çiziyorsun bakayım?"

  "Bizi çizdim anne. Bak babam ve sen, top oynuyorsunuz. Bu ben, sizi izliyorum. Bunlar da Feda ve Sefa." Dedi tek tek anlatarak. Feda ve Sefa'nın kafalarında kocaman bir boşluk vardı. "Bunlar ne?" Diye sordum. Cefa omuz silkti. "Onların beyni yok."

   Dediği şeyle ben büyük bir kahkaha atarken Feda, çoktan Cefa'nın üzerine atlamış onu dövmeye çalışıyordu. Gülmemi durdurarak ikisini ayırmak için çabaladım ama nafile. Cefa sakin bir çocuk olsa da Feda ve Sefa çok yaramazlardı. Feda Sefa'ya göre çok az daha durgun olsa da kavgacı ve sinirli bir kişiliği vardı.

  Kapı çalınca hemen bağırdım. "Babanız geldi,hadi kapıyı açın bakayım!" Feda ve Cefa anında ayrıldılar ve üçü birden koşa koşa kapıyı açmaya gittiler. Derin bir nefes alıp evin haline baktım. Bok götürüyordu. Teşekkürler,üçüzler.

  "Oğlum bir dur lan!" Emir'in kahkahası gelirken gülümseyip yanlarına gittim. Sefa her zamanki yeri olan Emir'in boynuna tırmanmıştı çoktan. Feda ise kucağına çıkmıştı. Cefa da yavrucak yer kalmayınca bacağına sarılmıştı.

   Emir'le göz göze gelince öpücük attı bana. Sırıtıp ben de öpücük attım. "Biz sizi neyle besliyoruz anlamıyorum ki?" Söylenerek çocukları tek tek kucağından indirdi. Bunu ben de merak ediyordum.

  "Hoş geldin aşkım," deyip Emir'e sarılacağım sırada Feda aramıza girdi. "Anne senin aşkın benim!"

  "Lan beş yaşında velet nasıl bu kadar kıskanç olabilir!?" Emir Feda'ya söylenirken ben gülüp Emir'i öptüm ve Feda'yı kucağıma aldım. "Babasının oğlu işte,ne yaparsın?"

  Emir gülerek kapıyı kapattı ve içeri geçtik hep beraber.

  "Emir, aç mısın?" Diye seslendim. "Kurt gibi hem de!" Dedi. Kendime sövdüm o an.
  
  "Aşkım ben gelince çocuklarla uğraşmaktan yemek yapamadım. Babamlara gidelim mi?"

  "Dışarıdan söyleriz güzelim, gel otur hadi." Anlayışına karşı gülümsedim ve gidip yanlarıma oturdum. Ben de sık sık antrenmana gittiğim için çocuklara annem bakıyordu. Bugün Emir'den erken gelmiştim ama yemek yapmaya fırsat kalmamıştı ne yazık ki. 

  Emir telefonunu çıkardı. "Eveet, ne yemek istersiniz bakalım?"

  Çocuklar hep bir ağızdan "Lahmacun!" Diye bağırınca büyük bir kahkaha attım. Her dışarı çıktığımızda lahmacun yiye yiye çocukların psikolojisini bozmuştuk.

  Emir de güldü ve lahmacun söyledi eve.

  "Yemekler gelene kadar oyun oynayın siz hadi." Diyerek çocukları kovdu ve gelip yanıma oturdu. Kolunu omzumdan geçirip eğildi ve boynumu öptü.  

  "Çok özledim." Diye mırıldanınca iç geçirdim. Çocuklar beş yaşını doldurmak üzereydiler ve beş yıldır baş başa vakit geçirdiğimiz zamanların sayısı çok azdı. Çocuklarıma çok bağlıydım, Emir de öyle. Hatta bazen benden önce düşünüyordu onları. Onlarla vakit geçirmeyi hiç bir şeye değişmezdik. Ama yine de özlüyorduk birbirimizi.

  "Ben de öyle."

  Öylece sarılıp çocukları izledik. O kadar güzellerdi ki... Daha sonra yemekler geldi ve hep birlikte yemek yedik. Yemekten sonra çocuklar babamın yanına gitmek istemişlerdi. Onları gönderdikten sonra Emir'in yanına gittim. Kanepeye uzanmış telefonuyla uğraşıyordu. Gidip yanına sokuldum. Anında telefonunu bırakıp bana sıkı sıkı sarılmıştı.

  "Didem hamileymiş." Emir durup durup pat diye söyleyince kısa çaplı bir şoka girmiştim. "Nasıl lan? Onlar çocuk istemiyorlardı hani?"

  "Dağhan yanlışlıkla olduğunu söyledi." Dedi gülerek. Ben de sırıttım. Dağhan gibi bir adamın çocuk peşinde koşturduğunu düşünemiyordum... Gerçi sorsanız Emir'i de düşünmezdim ama gelin görün ki üç tane çocuk vardı.

   Can ve Çisem evlenmişlerdi ama çocukları yoktu hala, geziyorlardı sadece. Sema ve Neco baya bir süre devam ettirmişlerdi ama en sonunda yapamayıp ayrılmışlardı. Neco başka bir kızla görüşmeye başlamıştı sanırım. Ozzy ise... O uzun bir süre toparlanamamıştı. Futbolu kötüye gitmişti. Taraftarı karşısına almıştı. Ama artık iyiydi ve evlenmeyi düşündüğü bir sevgilisi vardı. İlhan ve Nazlı evlilerdi, iki tane de çocukları olmuştu. Doğan da evlenmişti, hatta iki tane kızı vardı. Bizim alt kattaki eve taşınmayı düşünüyorlardı.

  Başka kim kaldı ki?

  Ha, Sanem kaldı bir de. Sıkı durun, Sanem ve Atakan evlendiler. Sanem beni ziyarete geldiğinde tanışmış ve aşık olmuşlardı.

  Herkes hayatına devam ediyordu. Biz de öyle. Aramıza mesafe girmişti illa ki. Çoğu zaman onlar buluşsa da biz gidemiyorduk. Malûm,çocuklardan dolayı. Ama hala kardeştik biz. Hala bağlarımızı koparamıyorduk.

  Mutluyduk ve böyle devam etmesini istiyorduk. Tabi... Hayatın ne getireceği de belli olmazdı öyle değil mi?

☆☆☆

  Kısa ama güzel bir bölüm oldu bence♥️

  Asıl finale son 1 :')

  Hepinizi çok seviyorum♥️

  Hadi eyw