DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆20☆ Sipaydırmen

  multi: Deniz

  Keyifli okumalar 😋❣

  ☆☆☆

Emir'den

  Uçaktan indiğimde,içim bir garip olmuştu.Ne olursa olsun seviyordum bu şehri.İzmir bir başkaydı be.

  Gecenin bir yarısı olduğundan,çok kalabalık değildi havalimanı.Bu yüzden rahat bir şekilde çıkışa yöneldim.Ömer Abi tahmin ettiğim gibi arabada beni bekliyordu.Gidip bindim hemen.

  "Merhaba,Abi."

  "Hoşgeldin Emir." Diyerek arabayı çalıştırdı ve park ettiği yerden çıktı. "Nasıldı bakalım tatilin?"

"İyiydi abi.Hem de çok iyi." Kendi kendime sırıtarak arkama yaslandım.Bazı şeyler fazlasıyla iyiye gidiyordu.Bu beni şaşırtıyordu açıkçası.

"Abi Deniz'in eve sürer misin?Ordan eve geçeceğim." Özlemiştim onu.

"Saat gece 1'e geliyor koçum,geç değil mi?" Dedi Ömer abi kaşlarını çatarak. "O uyumamıştır.Abi kaç gündür görüşmüyoruz,özledim be." Ömer abi güldü ve bir yola saptı.Ben de bu sırada çalan telefonumu cebimden bulup çıkardım.

  Ekranda yazan isimle,açıkçası biraz gerilmiştim.Haftalardır konuşmuyorduk,ne olmuştu da arıyordu?Hem de bu saatte?
 
  "Efendim?" Dedim çekinerek.Bu adamdan ister istemez çekiniyordum.

"Oğlum benim.Telefonumun şarjı bitince babandan aradım." Annemin içimi ısıtan sesini duyduğumda rahatlayarak gülümsedim. "Sen miydin anacığım ya?Valla üç buçuk attım babam arıyor diye."

  "Evet,benim." Annemin sesi bu kez üzgün çıkmıştı.Babamla aramızın bozuk olmasına üzüldüğünü biliyordum.Ama benim bir suçum yoktu ki.

  "geldin mi İstanbul'dan?" Dedi üzgün havayı dağıtmak için neşeli bir ses tonuyla.Annem diye demiyorum en az benim kadar dengesizdi.

  "Evet anne,şimdi indim."

  "Hadi eve gel o zaman.Özledim seni."

  "Şimdi olmaz anne.Birinin yanına- Yani şey,yorgunum.Uyuyacağım. Evime de çok yakınım zaten." Hay dilime ben ya.Az daha pot kıracaktım.Annemin Deniz'i öğrenmesinden çekiniyordum açıkçası.Çünkü öğrenirse iyi şeyler olmayabilirdi.Küçüklüğümden beri bana fazlasıyla düşkündü.Kötü bir tepki vermezdi kız arkadaşım olduğunda ancak üzerime her zamankinden daha fazla düşer,ne yapar eder benim tekrardan onların yanına taşınmamı sağlardı.Yapmışlığı yok değildi.

  "Bana bak,ne karıştırıyorsun sen?Kimin yanına gideceksin?" Kadın Google gibiydi yemin ediyorum.Her halttan haberi vardı.

  "Kimsenin yanına gitmeyeceğim anacığım,kapatmam gerekiyor bak."

"Sabah kahvaltıya gelmezsen babana 'Emir Beşiktaş'ta oynamaya karar vermiş' derim." Diyerek direk itirazımı beklemeden tehdide başvurmuştu.Kadın tanıyor beni.

  "Oha anne ya.Yıllardır bıkmadın şu tehditden."

  "Klişeler her zaman işe yarar bebeğim.Hadi ben yatıyorum şimdi." Duraksadı. "O kızı da güzel bir omlet eşliğinde konuşacağız küçük adam."

Lan nerden anladı bu?

  "Anne sen şuna yumurta desene.Ayrıca eşşek kadar herif oldum,ne diye 'küçük adam' diyerek hava yaratmaya çalışıyorsun ki?Yine İyi Şanslar Charlie izleyip psikolojini bozdun değil mi?" Annemin Disney Channel dizileriyle bir alıp veremediği vardı ve en çok da bu diziyi izliyordu.Her ne kadar bitmiş olsa da Youtube'dan arada açıp izlediğini biliyordum.