DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆36☆ Kolye

  multi:Bizim çocuklar😎🦅

  Keyifli okumalarr💕😋

  🦅

☆☆☆

Deniz'den

  Çocukken hiç elinizden dondurmanız ya da oyuncağınız alındı mı?Ya da deli gibi çalıştığınız bir sınavdan zayıf aldınız mı?Ya da anneniz sizden nefret ettiğini söyledi mi?

  Tam olarak o duyguyu hayal edin.Hayal kırıklığı,üzüntü, ağlama isteği,sinir...Nasıl atlatılacağını en iyi ben biliyorum sanıyordum,yanılmışım. Bir bok bildiğim yokmuş aslında.Boğazıma takılan yumruyu nasıl söküp atacağım hakkında hiç bir fikrim yokmuş.

  Ayrılmıştı.Resmen,ayrılmıştı benden.Dinlemeden,anlamadan... Benim Emir'im yapmaz,dediğim şeyi yüzüme vura vura yapmıştı işte.

  Önümdeki dağılmış fotoğraflardan birini elime aldım.Uyuyordum fotoğrafta.Kendi yatağımdaydım.Gün aymıştı.Fotoğrafı çeken kişi...Eren'di.Yanıma uzanmış ve sırıtarak bir sürü fotoğraf çekmişti.Alnımı öperken,sarılırken...Ben uyurken odama gizlice girmiş,bunları çekmişti.Fotoğrafları ilk kez,Emir yüzüme fırlatınca görmüştüm

  O anları hatırlayınca gözyaşlarım hızlandı.

  "Sana güvendim lan ben!Hani bizim ilişkimiz güven ilişkisiydi?Hani çok seviyordun beni?Bu ne lan,bu ne!?O herifi nasıl yatağına aldın,Deniz!?" Boğazı yırtılırcasına bağırıyor,hem de deli gibi ağlıyordu.Onu ilk kez ağlarken görüyordum galiba.

  "Ağzını topla be artık,yeter!" Artık benim de sabrım taşmıştı.Anlamadan dinlemeden konuşup duruyordu.Sinirle elinde buruşturduğu bir tutam fotoğrafı önüme fırlattı.Fotoğrafları gördüğümde kanım çekilmişti resmen.Bu imkânsızdı.Nasıl gelebilmişti dibime kadar?Nasıl farkedememiştim?

  "Emir,yemin ederim-"

  "Sus,Deniz.Bunu da savunma artık.Bunun bir izahı olamaz."

  "Ama fotoşop-"

  "Değil işte,değil!Kontrol ettirmedim mi sanıyorsun?" Koluyla gözlerini sildi.Gözlerim dolmuştu.

  "Yemin ederim haberim yoktu.Böyle bir şey nasıl izah edilir,bilemiyorum.Ama yemin ederim-"

  "Yapma,Deniz.Beni daha fazla kandırma.Çok pişmanım.Seni sevdiğim için,hayatımı sana göre ayarladığım için...Pişmanım.Göztepe'den nefret ediyorum şimdi,seni bana getirdiği için. Bir daha yüzünü görmeye tahammülüm yok,sakın karşıma çıkma."
 
   Bununla nasıl başa çıkılırdı ki?Beni sevdiği için pişman olduğunu söyleyen birine ne diyebilirdim?Ağlasam boşunaydı,gülsem haketmiyordum.Beni çok seven bir adamı da kendimden nefret ettirmiştim ya,şimdi nasıl seveyim ben kendimi?

  Çekip gidişi gözümün önünden gitmiyordu.Yüreğim sıkışıyor,sadece uyumak istiyordum.

  "Nasıl oldu bu,Deniz?" Burnumu çekip yanıma oturan İlhan ve Can'a baktım.Geldiklerini fark etmemiştim bile.Hıçkırığımı engelleyemeyerek kolarımı İlhan'ın beline dolayıp göğsünde ağlamaya devam ettim.Anında bir elini koluma diğerini de saçlarıma yerleştirmiş beni sakinleştirmeye çalışmıştı.

"Pişmanım,dedi.Seni bana getirdiği için Göztepe'den nefret ediyorum şimdi,dedi." Burnumu tekrar çekip devam ettim. "Eren gizlice bizim eve girip uyurken fotoğraflarımızı çekmiş.Tüm olanlardan sonra Emir patladı tabii.Çekti gitti,kanka."