DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆29☆ Deyiz

Emir'den

  Ben çocukken çok fazla hayal kurmazdım.En azından ortaokula başladıktan sonra.İki hayalim vardı benim.Sokakta peşinden koşturduğum o topun hayatımın merkezine yerleşmesini ve o topun peşinden İnönü'nün yıpranmış çimlerinde koşturmak isterdim.

  Başaracaktım da.

  Belki de çoktan başarmıştım ve bunun kanıtı,tam önünde durduğum yerdi.Gözlerim tekrar o tabelanın üzerinde dolaştı.

  "Beşiktaş Nevzat Demir Tesisleri"

   Resmî olarak parçası olduğum bu kulüp için hayatımın merkezinde olan o topun peşinden koşturmak heyecan verici olacaktı benim için.İnönü'ye başka takımın formasıyla çıkmış olsam da,yeni evimize siyah-beyaz formayla çıkacaktım.

   "Günaydın,kardeşim!" Birinin seslenmesiyle,düşüncelerimden sıyrılmıştım.Arabadan kafasını sallandırıp sırıtan Neco'yu başımla selamladım.Bu çocuk bana neden bu kadar benziyordu lan?Aramızdaki boy farkı da olmasa aynıydık neredeyse.

  "Günaydın."

   "Ne dikiliyorsun oğlum burada?Birazdan taraftarlar gelir,hadi içeri girelim." Dediğinde sırıtarak onayladım onu ve arabama atladım.Neco'nun arkasından ilerlerken,kapıdaki güvenliğe kartımı gösterdim.İlk kez girdiğim için sorun çıkabilirdi.Tabii güvenlik sosyal medyadan bir haberse.

  Arabalarımızı parkettikten sonra çantalarımızı alıp soyunma odasına gittik.Herkes buradaydı.Kendimi bir anda tüm bu Beşiktaşlı futbolcular içinde görünce garip hissetmiştim.Fazla garip.

  "Oo,kardeşim gelmiş!" Ozzy gülerek bana erkekçe sarıldığında,ben de gülerek sırtını pat-pat'ladım.

   "Hoşgeldin Emir'im." Caner Abi babacan bir tavırla Ozzy gibi sarıldı.Ardından Tolgay geldi yanıma. "Kardeşim!" Dedi o aksanıyla.Onunla da sarıldık.

  "Hosgeldin,bro." Bunu söyleyen Ryan'dı.Elinde kamerasıyla videoya alıyordu ve garip aksanıyla konuşuyordu.Gülerek elini sıktım ve sarıldık. "Asi Kartal'ım gelmiş benim be!" Cenk hayvan gibi üzerime atladığında zor ayakta durmuştum. "Oğlum ölüyorum lan,sakin." Gülerek omzuma vurup çekildi.Diğer futbolcularla da selamlaştıktan sonra onlar dışarı çıkmışlardı.Odada ben,Ozzy,Caner Abi ve Tolgay kalmıştık.Üzerimizi giyiniyorduk.Elimdeki Beşiktaş armalı siyah eşofmana sırıttım ve üzerime geçirdim.

"Gezdin dolaştın en sonunda ait olduğun yere geldin.Senden çok ben sevindim,hayırlı olsun kanka." Dedi Oğuzhan,omzumu sıvazlarken.Gülümsedim. "Nihayet."

  "Valla kardeşim sana çok ayıp ettiler." Dedi Caner Abi başını iki yana sallayarak. "Olsun abi ya,sonuç olarak evimdeyim bak.Hatta o taraftara bir teşekkür borçluyum." 

  "Diyorsun?" Tolgay tişörtünü giyerken sırıtıyordu. "Diyorum."

  "Basın toplantısına katılacak mısın kanka?" Diye sordu tekrar. "Başkanla konuştuk,öyle bir şeyler düşünüyor sanırım.Tüm bu olanlara bir açıklık getirmek için."

  "En iyisi.Yoksa taraftar susmayacak." Dedi Caner Abi ve ayaklandı. "Hadi gidelim,Şenol Hoca gelmiş."

  Daha sonra dışarı çıktık birlikte.Şenol Hocayla özel bir şekilde konuşmuştuk,benden neler istediğiyle alakalı.Bu sezon pek görev alacağımı sanmıyordum.Önümde Aboubakar,Cenk vardı bir kere.Onlar benden yaş olarak da form olarak da daha iyilerdi.Benden çok çalışıp,ekstra antrenmanlar yapıp kendimi iyice geliştirmemi istemişti.

  Beşiktaş için gece gündüz çalışmaya razıydım ben.Ee,şey...Yanımda Deniz olursa tabii.

  Bu arada o da yarın ilk antrenmanına çıkıyordu.İmzalar atılmış,U-17 kadın takımına girmişti.Gurur duyuyordum onunla,bütün yönetimi etkilemeyi başarmıştı.Şimdi ikimizde tam olarak Beşiktaş'ın bir parçasıydık.