DEPLASMAN • tamamlandı

Bölüm ☆34☆ Kaleye Taksi Tutsak Elli Lira Yazardı

  multi:Deniz

  Yorumlarınızı bekliyorum,keyifli okumalaar 😋💕

  🦅

☆☆☆

  5 gün sonra#

  "Bu maç net Beşiktaş'ın,aga." Dedi Doğan,baya emin görünüyordu. "Beşiktaş lan bu,ne yapacağı belli mi olur?" Bunu söyleyen Atakan'dı.

  "Atakan'a katılıyorum," Diyerek muhabbete girdi Esra.Ben sessiz kalıp onları dinlemeyi tercih ettim.İçimden bir ses,Beşiktaş'ın alacağını söylüyordu.

  Bir kaç gün önceki maça son dakika çıkan bir aksaklıktan dolayı Emir'in adı yazılmadığından hazırlık maçına gidememiştik.Zaten deplasman maçıydı.

  Bugün Darıca Gençlerbirliği ile maç  vardı,Türkiye Kupası kapsamında.Evimizde çıkacaktık bu maça.O yüzden tabii ki gidecektim.Normalde Atakan,Doğan ve ben yalnız gidecektik maça ama Esra'da gelmek istemişti.Zaten Doğan'la alt yapıdan tanışıyorlarmış.

  Gözümün önüne gelen beremi alnıma doğru ittirip ellerimi montumun cebine soktum.Içimde yine evime gelmenin heyecanı vardı.O meşhur ağaçlı yoldan ilk kez yürüyor olmamın da heyecanı olabilirdi birazcık.

   Stadın olduğu geniş alana gelince,evime bakıp kocaman gülümsedim.Yine huzurla dolmuştu kalbim.Benim için bu arada gelmek,kayıp bir çocuğun evine dönmesi gibi bir şeydi.Ya da babasız büyüyen bir çocuğun babasına kavuşması gibi.

  Babama ilk kez sarıldığımda nasıl hissettiysem,Vodafone Park'a her adım attığımda da böyle hissediyordum.

  O kadar kalabalıktı ki,tüm insanlar o kadar heyecanlıydı ki!Herkesin üzerinde asıl formalarımız vardı.Kimileri tezahürat yapıyor,kimileri gülümseyerek onları alkışlıyordu.Birileri de stada girebilmek için kuyrukta bekliyordu.

"ÖLMEDEN MEZARA KOYMAYIN BİZİ!" Yaklaşık on kişilik erkek taraftar grubu karşılarındaki gruba doğru tezahüratı başlattıklarında,karşı grup hemen cevap vermişti. "BU SENE ŞAMPİYON GÖRELİM SİZİ!" Sesleri tüm meydanda çınlıyordu.

  Dayanamayıp ikinci cümleyi söyleyenlerin arasına geçtim.Bana hemen yer açmışlar,gülümseyerek karşılamışlardı.

  "KORKUTMAZ BİZLERİ MUSALLA TAŞI!" Sıra benim olduğum gruptaydı.
Var gücümle bağırdım. "ÖLÜMÜNE SEVİYORUZ BİZ BEŞİKTAŞ'I!"

  Hepimiz alkışlarken karşı grubun sesi yükseldi. "ALEMİN GÖZÜ YAŞLI,DENİZ YENGEMİZ DE BEŞİKTAŞ'LI!" Kahkaha atıp alkışladım.Acayip güzel hissediyordum kendimi.Şu taraftar yok mu...Ne de güzeldiler.

  "Yenge,alırız bir üçlünü." Dedi benim olduğum gruptan bir çocuk.Gülerek onayladım.Onlardan biraz uzaklaştığımda,iki grup birleşmişti,üzerine rahat yirmi kişi daha gelmişti.Arkadaşlarım da aralarındaydı.

  Kollarımı kaldırırken aynı zamanda hep birlikte söyledik meşhur sözleri. "OOOOOOOO!ŞŞ!" Kollarımın önce birini daha sonra öbürünü kaldırdım. "BİR,İKİ,ÜÇ!BEŞİKTAŞ!BEŞİKTAŞ!" Beni de aralarına aldıktan sonra ritim tutarak zıplamaya başladık. "LAYLAYLAYLAYLAY LAY LAAAY!OOOO,BEŞİKTAŞ!"

  Bittikten sonra gülerek çıktım aralarından.Benden büyüğü de vardı küçüğü de,ama kimse yadırgamıyordu.Çünkü Beşiktaş taraftarı olmak bunu gerektirirdi.Üzerinde siyah-beyaz renkleri gördüm mü,tamamdı o iş.

  "Maçta görüşürüz,beyler!" Deyip el salladım ve Atakan'ların yanına gittim.Esra koluma girdikten sonra sıraya adımladık.Sıra uzun olsa da hızlı ilerliyordu.Zaten bir saat içerisinde içeri girmiştik.Biz batı alt tarafı,1.kategorideydik.Emir'in benim için aldığı koltuk orada olduğundan;Doğan,Atakan ve Esra'da hemen yanımdan almışlardı.