Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 1 - Jager (deel 3)

"Ah, Eva! Goed om jou te zien."
"Insgelijks." Eva ging tegenover haar chef zitten en Wolfs bleef achter haar staan.
"Hoe is het met je?"
"Prima."
"Ja? Als je nog meer tijd nodig hebt, dan-"
"Ik weet het." onderbrak ze Mechels. "Wolfs begon daar ook al over. Ik voel me echt goed, ik wil gewoon weer aan het werk."
Mechels knikte naar haar eigenwijze rechercheur. "Je mag rustig aan beginnen onder het toezicht van meneer Wolfs. En met rustig bedoel ik ook écht rustig." Ze keek Eva met een strenge blik aan en vervolgens wierp ze Wolfs dezelfde blik toe. "Rapporten schrijven, aangiftes opnemen,"
"Koffie drinken," vulde Wolfs grijnzend aan. Eva lachte kort naar hem en richtte zich toen weer op Mechels, die Wolfs totaal negeerde.
"Komt goed." zei ze vlug.
"Ik zal haar straks even inlichten over de zaak waar ik mee bezig ben."
Mechels keek Wolfs aan. "Die zaak heb ik aan iemand anders gegeven. Jullie gaan je bezig houden met de hacker-zaak."
"De hacker-zaak? Daar kan ik toch niks mee? Hij heeft al een tijdje niks meer gedaan. Het kan eeuwen duren voordat we daar verder mee kunnen." Eva hoorde de irritatie in Wolfs stem. "Ik was bezig met een andere zaak, daar kan ik toch weer mee verder gaan?"
Mechels rechtte haar rug. "Ten eerste is er vordering in die zaak en ten tweede: als jij steeds uitstapjes gaat maken naar Amsterdam, zonder dat ik het weet, geef ik de zaak liever aan iemand anders."
Eva begon te lachen terwijl Wolfs zuchtte.
"Dat is maar twee keer gebeurd-"
"Drie keer."
"Nou, drie keer dan. Maar dat is nu toch niet meer nodig? Nu is Eva terug."
Eva voelde zich gevleid dat hij stiekem naar haar toe ging onder werktijd. Ze vond het altijd fijn om zijn gezicht weer te zien in de kliniek.
"Eva moet rustig aan beginnen, toch? De hacker-zaak is perfect daarvoor. En nu weg, want ik wil alleen met Eva praten."
Hij liet nog één overdreven zucht horen en liep het kantoor uit.

Eva en Mechels keken elkaar aan toen de deur dicht werd gedaan. Mechels' blik was ineens van streng in kalm veranderd.
"Je hebt nogal wat meegemaakt." begon ze.
Eva voelde zich wat zenuwachtig worden. "Ja." zei ze kort.
"Cold turkey, dat is niet niks."
"Dat klopt."
"Eva, weet je zeker dat je wil werken?"
"Mevrouw Mechels, ik snap dat u bezorgd bent, maar wat heb ik thuis nou? Werken is echt de beste optie voor mij. Ik ga binnenkort praten met een psychiater."
Mechels knikte tevreden. "Dat is goed van je."
"Niet dat ik zelf wil hoor, ik moet van Wolfs."
"Dan heb je een wijze partner."
Eva zuchtte en rolde met haar ogen, maar gaf toch een kleine glimlach weg. "Ik weet het."

Wolfs keek direct op toen hij zijn partner uit het kantoor zag komen. Hij had moeite om zijn ogen van haar af te houden. Sinds hij de ring had gekocht voor haar kon hij aan niks anders meer denken dan samen met haar te zijn, maar helaas was dat er nog niet van gekomen.

Ze kwam bij hem zitten. "Vertel. De hacker-zaak." glimlachte ze.
"Ja." Hij vestigde snel zijn aandacht op het papierwerk wat voor hem lag. "Ik hoorde net dat hij vannacht weer heeft toegeslagen. Dit keer bij een bank. Maar we kunnen zijn identiteit tot op heden niet achterhalen. We weten ook niet precies waar hij naar opzoek is."
Wolfs legde het rapport voor Eva neer en wees ernaar. "Hij hackt onder deze naam."
Eva bekeek het even aandachtig. "C, H, 4, 5, 3, R? Wat betekend die code?"
"Je moet het zien als een naam. De 4 staat voor de A, de 5 voor de S en de 3 voor de E."
"Chaser."
Wolfs knikte en zuchtte. "Dat is het enige wat we van hem weten."
"Of haar." merkte Eva op.
Wolfs lachte. "Of haar, inderdaad."
"Maar goed, Jager dus. We weten nog niet waarop hij jaagt dus?"
"Helaas niet."

Marion plofte ineens naast Eva neer. "Je kan nog wel even wachten met die zaak, eerst even bijpraten." lachte ze.
Eva keek vluchtig naar Wolfs die haar even een bemoedigende knik gaf.
"Heb je het fijn gehad? Na al dat gedoe met Bols snap ik wel dat je er even tussenuit wilde."
Aan haar gespannen houding zag Wolfs dat ze eigenlijk niet wilde praten. Ze wilde Marion niet vertellen wat er echt was gebeurd, maar ze wilde ook niet tegen haar liegen.
"Ja, het was heerlijk. Had ik echt even nodig." Eva glimlachte flauwtjes. Marion wreef even over haar arm heen.
"Gaat het wel goed met jou?"
"Ja joh!" Eva deed haar best om zo vrolijk mogelijk over te komen. Ze nam snel een slok water zodat ze het oogcontact met Marion kon verbreken.
"Je ziet er zo dun uit." bleef Marion doorgaan.
"Ja, vind je het gek?" lachte Eva. "Ik had Wolfs niet mee, dus niemand kookte voor me. Tonja is ook geen beste kok." grinnikte ze.
Marion lachte en keek Wolfs aan. "Nou, je weet wat je te doen staat dan." knipoogde ze.
Wolfs grijnsde. "Ik wilde haar toevallig vanavond mee uit eten nemen."

"Wolfs! Moet je kijken!" Frans, de collega die de hacker in de gaten hield, keek gestrest naar zijn computer. Wolfs liep er direct heen en Eva volgde.
"Wat is er aan de hand?"
"Chaser zit in het politiesysteem!" Frans hield zijn handen boven het toetsenbord, om even na te denken wat de beste oplossing was.
"Kan je iets van hem achterhalen?" vroeg Wolfs ernstig.
Frans begon hevig te typen in een taal die Eva en Wolfs niet snapten en uiteindelijk ging hij onderuit hangen.
"Godsamme. Te laat." zuchtte hij teleurgesteld.