Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 6 - Familiedrama (deel 5)

"Hoi." Eva kwam de kleedkamer binnen en zag Wolfs net zijn kluisje dichtdoen.

"Hé." glimlachte hij.

Ze stopte haar sporttas in een kluisje vlak bij de zijne.

"Hoe gaat het bij jullie?" vroeg hij.

"Goed." knikte Eva. "En bij jullie?"

"Goed..." Wolfs zuchtte en was even stil.

"Oké." zei hij uiteindelijk. "Ik mis je enorm." biechtte hij op.

"O God," kwam er wanhopig uit Eva's mond. "ik dacht dat ik de enige was."

Ze begonnen beiden te lachen.

"We zijn iemand op het spoor," glimlachte hij. "ik denk dat we binnen een paar dagen alles afgerond hebben."

"En dan kom je ons helpen?"

"Ja." knikte hij. "Maar dat doe ik voor jou. Niet voor Julia."

Eva grijnsde naar hem en liep weg, naar haar bureau toe.

Toen ze aan kwam lopen, hoorde ze Romeo en Julia ruzie maken.

Ach, de twee tortelduifjes, dacht ze vermakelijk.

"Wat is er aan de hand?" vroeg Eva hen.

Julia keek haar aan. "Die lul loopt me gewoon op te zoeken in het systeem."

"Ik wilde weten wat voor strafbladen je had. Ik moet toch weten wie mijn collega's zijn." ging Romeo er fel op in.

"Dus je haalt iedereen maar door het systeem?!"

"Nee, want niet iedereen is een hacker." mompelde hij. "Én een dief, by the way." Hij richtte zich op Eva. "Wist je dat ze meer dan vijfhonderd euro gestolen heeft?"

Julia zuchtte. "Wis je da ze vijfhonderd euro gestole heef?" praatte ze hem belachelijk makend na. "Wat ben een achterlijke eikel zeg."

Hij zag dat Eva het met Julia eens was en zuchtte. "Nou. Goed dan. Het spijt me."

"Klootzak." siste ze. "Ik vergeef je, maar ik hou wat van je tegoed." Ze liep weg.

Romeo keek Eva aan, die hem grinnikend zat aan te kijken. "Wat?" zei hij. "Ik zei toch sorry?"

Eva rolde lachend met haar ogen en liep Julia achterna.

"Het is altijd zo leuk om boos te worden op die brave jochies." knipoogde Julia grijnzend naar Eva.

***

"Je moeder heeft maar drie pakketjes gestuurd toch?" Eva bekeek de videobeelden die ze onderhand ontvangen heeft.

"Ja, maar nooit door dezelfde persoon opgehaald."

Eva bekeek de laatste persoon op haar scherm en keek verrast.

"Wolfs?" riep ze.

Wolfs hing net de telefoon op en keek naar zijn partner. "Wat is er?"

"Kom eens."

Hij liep direct naar haar toe en keek met haar mee.

"Herken je hem ook?" vroeg ze.

"Is dat niet uh..." hij beet op zijn lip. "Hoe heette hij?"

"Dat dealertje, of niet?"

"Pimmetje!" kwam Wolfs weer op zijn naam.

"Ja!" glimlachte Eva. "Pim Mol."