Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 8 - Gevallen (deel 6)

"Nou, die vrouw hield ook niet van stilzitten..." mompelde Wolfs toen hij de telefoongesprekken en de e-mails van het slachtoffer aan het doorspitten was. "Ze had meerdere bedpartners."

"Wat jammer dat ze dood is:" Eva keek niet op van haar eigen scherm. "zou wat voor jou zijn, zo'n makkelijke vrouw."

Wolfs keek op naar haar maar kon niks zeggen. Hij wilde ook niks zeggen. Beduusd las hij weer verder, tot hij een mailtje binnenkreeg van Saskia.

"Ik krijg net van Saskia mail, dat ze misschien iets heeft. Die blog van Denise-"

"Hebben we helemaal al uitgeplozen. Stond niks op." antwoordde zijn partner kortaf.

"Ja. Maar Denise bleek een usb-stick te hebben waar ze de stukjes voor haar blog opzette. Saskia heeft me er één gestuurd." Hij stuurde hem door naar Eva:

Ik geloof dat ik voor het eerst in mijn leven écht verliefd ben. Direct nadat ik afscheid van hem heb genomen, mis ik hem. Nog nooit heeft iemand mij vlinders laten voelen, tot nu. Maar als ik niet zo gek op hem was, was ik hard weggelopen. Hij gaat mij in problemen brengen.

Deze piloot moest en zou voor altijd de mijne zijn, maar nu ben ik bang dat hij me de kop gaat kosten. Ik wil niks met zijn handeltje te maken hebben, maar nu ik het weet, kan ik het niet negeren. Hij vermoedt dat ik iets weet, maar ik ontken. Ik ben hem zelfs achterna gegaan en heb foto's genomen, maar ik was als de dood dat hij ze vond, dus heb ik ze weer verwijdert.

Misschien is het het beste als ik hem zeg dat ik niks voor hem voel, hem niet meer wil zien of spreken. Dat ik een ander heb. Ik wil niet meegesleurd worden, de onder wereld in... Ik ben gek op hem, maar zo gek ben ik niet. Toch?

"Juul?" Eva keek op van haar scherm, nadat ze het gelezen had. "Kan jij verwijderde foto's terughalen op een mobiele telefoon?"

Julia draaide zich om. "Duh."

Binnen no-time hadden ze de foto's voor hen liggen. Ze waren wazig en van veraf genomen, maar Wolfs herkende één iemand: "Is dat die man van die boerderij?".

***

"Wie is de moordenaar van Denise Steijnen?" Wolfs schoof het stapeltje papierwerk recht voor zich neer op de tafel in de verhoorkamer en keek Freek Groeneveld aan.

"Wie?" vroeg hij nonchalant.

"Die dode vrouw die bij jullie in het maïsveld gevonden is."

"Hoe moet ik dat weten?"

"Omdat jij hem hoogstwaarschijnlijk kent."

"Pff," Freek begon te lachen. "waar slaat dat op? Ik ken die hele Denise niet en de moordenaar ook niet."

Wolfs knikte. "Kan je ons dan even uitleggen met wie je hier aan het praten bent?" Hij schoof de foto over de tafel.

Hij sloeg even dicht. "Dat uh... Die meneer kwam gewoon de weg vragen." zei hij vlug. "Hoe komen jullie aan deze foto? Dit gaat tegen de privacywet in, geloof ik?"

"Deze hebben we op Denise's telefoon gevonden. Wel erg toevallig dat jij erop staat, vind je niet?"

"Ja," knikte hij. "heel toevallig."

Eva zuchtte luidruchtig en rolde met haar ogen. "Zeg gewoon wie het is Freek. Dan laten we jou met rust en kunnen wij weer verder."

Freek keek bedenkelijk en had een angstige blik in zijn ogen.

"Dan... nemen we jou in bescherming." opperde Eva. "En je familie ook. Ook goed."

"Ik weet één naam." ging Freek overstag.

Eva knikte en gebaarde met haar handen dat hij het moest zeggen.

"Lars." mompelde hij. "Lars Leendert."

"Wat weet jij van zijn handeltje?"

"Ik weet verder niks."

"Zeg nou maar gewoon. Ik heb niet de hele dag de tijd."

Freek zuchtte en keek de twee rechercheurs aan. Hij moest nu wel alles vertellen.

Heel kort deel, I know, sorry <3