Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 5 - Shock (deel 1)

"Ik heb morgen gewoon college, Jas. Ik kan écht niet de hele nacht blijven." Zoë liep met haar vriendin door het donker.

"Ah joh, sla je dat toch gewoon een keer over? Fuck school." Jasmijn gaf Zoë een por in haar zij.

"Ja, ik heb geen zin om nu al achter te lopen. Zeker niet voor zoiets kinderachtigs."

"Zeur niet zo. Olivier is er ook. Daar wil je toch mee neuken?"

Zoë begon te lachen. "Doe even normaal, Jas!"

Jasmijn sloeg een arm om haar heen en grijnsde. "Of ben je stiekem gewoon een beetje bang?"

Ze rolde met haar ogen. "Ontzettend..."

De vier jongens begonnen te joelen toen ze aankwamen lopen en het enige meisje, Loïs –die niet geliefd was door Zoë en Jasmijn- gaf hen een nietszeggende blik. Jasmijn negeerde het en liep recht op haar doelwit af: Stijn. Ze greep zijn hoofd vast en drukte haar lippen op de zijne voor een uitgebreide tongzoen, waardoor het gejoel van de overige jongens nog luider werd. Max, die eigenlijk fulltime stoned is, kwam tussen beide. Hij drukte ze in de richting van de locatie waar ze heen wilde: de verlaten fabriek.

Zoë zag dat Jasmijn wat in Maxs oor fluisterde, maar haar aandacht was gevestigd op de donkerbruine ogen van Olivier.

"Ze zeggen dat het hier spookt 's nachts." zei hij met een serieus gezicht.

Zoë begon te grijnzen. "Niet bang zijn, ik bescherm je wel."

Met zijn zevenen slopen ze de fabriek in, terwijl de drukke Julian erachteraan liep met zijn filmcamera en 'enge' spookgeluiden begon te maken.

"Jul, stop nou!" riep Loïs geïrriteerd. Zoë keek lachend naar haar. Ze was duidelijk bang. Ook haar, normaal gesproken stoere, vriendin keek angstig om zich heen toen ze door de donkere gangen van de koude fabriek liepen.

Ze stonden in een grote lege ruimte, waar Julian en Max de twee meiden de stuipen op het lijf jaagden en Olivier en Zoë als enige wat verveeld stonden toe te kijken. Met de zaklamp van haar mobiel scheen ze om zich heen en zag iets wat het misschien wat minder eng voor Jasmijn zou maken. Een bouwlamp. Ze glimlachte tevreden toen ze ontdekte dat hij ook nog werkte en de ruimte verlichtte.

"Pff, Zoo! Je verpest mijn film zo." protesteerde Julian.

"Ach," Stijn sloeg grijnzend een arm om Jasmijn heen. "onze Zoë is gewoon super bang."

Zoë rolde met haar ogen.

"Dat denk ik ook!" lachte Loïs. "Misschien moet je even een ommetje alleen maken. Dan kunnen we zien of je dan nog zo stoer bent."

"Ja! Kan je meteen filmen!" Julian stopte zijn camera in haar handen.

"Je hoeft je niet te bewijzen hoor," steunde haar vriendin haar. "straks zitten hier junkies ofzo."

"Nou, dan komt er eindelijk iets nuttigs op dit filmpje te staan, in plaats van Loïs die in haar broek schijt." De twee meiden schoten in de lach terwijl Loïs hen pisnijdig zat aan te kijken.

Zoë deed de camera aan en filmde de groep. Ze zwaaide naar hen, terwijl ze naar achteren liep. Naar het donkere gedeelte van het gebouw.

De rest van de groep bleef in de ruimte. Julian en Max liepen Loïs te klieren, Stijn en Jasmijn bleven met elkaar kleffen en Olivier had zich gevestigd op de grond. Hij bekeek de groep, maar bleef ook naar de gitzwarte opening kijken waar Jasmijn door was gelopen. Het was de eerste keer deze avond dat hij gespannen was. Hij was graag met haar mee gegaan en nu voelde hij zich dom omdat hij dat niet had gedaan. Hij wilde niet alleen mee om te weten dat ze veilig was, maar om alleen met haar te zijn en haar misschien eindelijk eens te zoenen. Hij keek weer op en zag nu ook Max en Loïs met elkaar tongen. Zij bleven gelukkig niet eindelijk doorgaan. Loïs liep glimlachend van hem af en ging ook op de grond tegen een paal aanzitten.

"Als ze er over tien minuten nog steeds niet weer is, ga ik Zoë zoeken hoor." mompelde Olivier terwijl hij zijn klamme handen aan zijn spijkerbroek afveegde.

Julian aaide hem over zijn hoofd heen. "Straks is ze bezeten door een demon." zei hij, gevolgd door een monsterlijk gelach.

"Ja, ja, leuk Jul."

Plotseling begon het licht te knipperen en plotsklaps was het pikkedonker. Het gegil van Jasmijn vulde de zaal, waardoor Julian in de lach schoot.

"Zelfs Loïs is niet zo bang, Jassie." grinnikte hij.

De ruimte werd weer verlicht door wat zaklampen van de jongens, maar dat hield het gegil van Jasmijn niet tegen. In tegendeel zelf: ze gilde alleen maar harder.

"Jezus, Jas, doe eens rustig." lachte Max. Toen zag hij ineens waar ze naar wees en ook de rest van de groep raakte in paniek. Max keek om en zag Loïs liggen. Schuim en bloed verlieten haar mond.

Stijn bedacht zich niet en begon haar direct te reanimeren.

Nog voordat Jasmijn huilend 'Waar is Zoë?' uitbracht, was Olivier al door de opening gerend om haar te gaan zoeken.

"Zoë!" Het licht van zijn zaklamp verlichtte een deel van de donkere gang waar hij liep, maar hij vond haar nergens. Zijn hart bonsde in zijn keel terwijl hij zijn trillende handen onder controle probeerde te krijgen. Ineens hoorde hij gekraak onder zijn voeten. Hij voelde dat hij ergens op stond, maar hij kon het nog niet thuisbrengen wat het was. Hij stapte direct achteruit en scheen zijn licht op de grond, waar hij tot zijn schrik het levenloze lichaam van Zoë zag liggen.