Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 10 - Mama (deel 1)

Wolfs zat al in Mechels' kantoor, toen zij samen met Romeo binnen kwam lopen.

"Wolfs," begon zijn chef direct. "Romeo is voor nu je nieuwe partner."

Wolfs knikte. Hij had het al verwacht.

"Hij is nog groen in dit werk," Mechels ging zitten. "dus leer hem alsjeblieft niet jouw koppige acties aan."

"Hoezo?" Wolfs trok zijn wenkbrauwen op. "Mijn acties komen meestal erg van pas."

"Ja, maar ze worden niet gewaardeerd." Ze keek Romeo aan. "Sanders, ik hoop dat jij Wolfs nog wat correcte regels kan bijbrengen."

Romeo begon te lachen. "Ik ga mijn best doen."

"Goed." zei Mechels. "Ga het achterstallig papierwerk bijwerken, volgens mij moet er nog veel gebeuren."

Romeo rechte zijn rug, knikte en liep de deur uit. Wolfs stond op, maar verliet het kantoor niet.

"Even over Eva..." begon hij. "Ik vind het onterecht dat ze-"

"Wolfs." onderbrak Mechels hem. "Dit is al besproken. Ze is ontslagen. Punt uit."

"Ja, maar ík was er toch niet. Niks hiervan was haar schuld. Ik vind dat zij juist moet werken in plaats van ik."

"Wat jij vindt doet er niet toe Wolfs. Sorry. Mijn besluit staat vast."

"Ze werk keihard-"

"Wolfs." Mechels stem werd strenger. "Praat ik in een taal die jij niet kan verstaan?"

Wolfs zuchtte. Hier kon hij niet tegenin gaan.

Hij sjokte terug naar zijn bureau. Eva's bureau was direct al in beslag genomen door Romeo. Hij plofte neer en zag Julia naar een bureau naast hen toe lopen.

"Was ze al wakker?" vroeg Wolfs aan haar.

Ze knikte. "Ja, ze zei niet zoveel. Ze ging gelijk hardlopen."

Wolfs gaf haar een flauwe glimlach. "Natuurlijk."

Julia ging aan haar bureau, vlak achter Romeo, zitten en klapte haar laptop open. Romeo draaide zich om en legde zijn hand op haar schouder.

"Gaat alles goed met je?" vroeg hij op gedempte toon.

"Ja, gaat prima, hoezo?"

"Je reageerde niet op mijn berichtjes," zijn duim wreef voorzichtig over haar shirt. "en je ziet er nogal... moe uit."

"Als een vrouw niet op je berichtjes reageert is dat duidelijk toch?" Ze keek hem aan. "En dánkjewel voor het lieve compliment."

"Het is niet slecht bedoelt, ik maak me alleen zorgen om je."

Ze draaide haar hoofd weer terug naar haar scherm. "Je hoeft niet te doen alsof het je interesseert hoor. Ik red me wel."

Romeo draaide zich zuchtend om en zag dat Wolfs hem vragend aankeek. Hij haalde zijn schouders op en ging door met zijn werk.

Romeo's ogen gleden af naar de vrouw die binnen kwam lopen: Claire Sweerts, die er elke dag mooier uit leek te zien. Wolfs keek ook om, toen hij de twinkelende ogen van zijn collega zag.

"Wie is dat?" vroeg Wolfs, doelend op de vrouw die bij haar liep.

"Claire." antwoordde Romeo dromerig.

"Ja, duh, die andere."

Romeo haalde zijn schouders op, maar Julia wist het antwoord op Wolfs' vraag:

"Dat is mijn moeder."