Wolfs had direct door dat zijn partner tegen het slechtnieuwsgesprek opzag, waardoor hij zijn hand even rustig op haar schouder liet rusten. Ze keek hem aan en hij kneep zijn ogen toe. En toen ging de deur van het huis van meneer en mevrouw Gerritsen open.
Een jonge, roodharige vrouw keek de rechercheur verbaasd aan.
"Goedemiddag. Ik ben Eva van Dongen, dit is mijn collega, Wolfs." stelde Eva hen voor terwijl ze haar ID liet zien. "U bent Angelique Gerritsen?"
De vrouw knikte aarzelend.
"Mogen wij even binnenkomen?"
Angelique's ogen werden groot terwijl ze bezorgd over haar buik wreef. "Is er iets gebeurt? Met Rick?" Ze liet hen binnen en nam samen met hen plaats aan de keukentafel.
Wolfs keek vluchtig even zijn collega aan, die uitstraalde dat zij het nieuws niet wilde brengen, dus nam hij een hap lucht en vertelde het verschrikkelijke nieuws.
Een ijzige stilte werd doorbroken door intens verdriet. Eva stond direct op om een glas water voor haar te halen terwijl haar partner de hoogzwangere vrouw probeerde te troosten. Ze huilde aan een stuk door.
"Ik ben over vier weken uitgeteld," snikte ze. "hoe kan hij ons nu verlaten?"
"Was uw man de laatste tijd anders dan normaal?" vroeg Wolfs kalm.
Ze veegde haar uitgelopen make-up onder haar ogen vandaan. "Hij had stress door zijn werk, zei hij. Maar hij keek zo uit naar onze kleine meid, hij zou haar nooit zomaar achterlaten!"
***
Nadat ze terug kwamen van het gesprek en Eva haar eerste bakje koffie van die dag wilde pakken, kwam Marion naar haar toe.
"Hey," glimlachte Eva. "Ook koffie?"
Marion schudde haar hoofd kort. Ze twijfelde even of ze moest vragen wat ze wilde vragen, wat meteen opviel bij Eva. Ze keken elkaar aan.
"Wat is er met je aan de hand Eef?" vroeg ze zacht. Eva keek weg en pakte haar kopje koffie.
"We praten amper nog met elkaar. En ga me niet zeggen dat er niks is, want dat geloof ik niet meer." siste haar collega.
Eva beet op haar lip en legde haar hand op de gekruiste armen van Marion. "Ik beloof je dat ik je alles nog een keer uitleg Marion, maar nu nog niet. Ik heb nog even tijd nodig. Goed?"
"Eef?" Hun gesprek werd onderbroken door Wolfs, die haar vanaf zijn bureau riep. Eva richtte zich nog heel kort op Marion, die goedkeurend knikte, waarna ze naar haar partner kon. Wolfs had zich over de laptop van Rick Gerritsen gebogen, die ze net hadden binnengekregen.
"Hij heeft flink wat pornosites bezocht." zei Wolfs met een serieus gezicht.
Eva lachte flauwtjes. "Dat doet elke man toch?"
Wolfs keek haar nu aan en grijnsde. "Vrouwen ook hoor." knipoogde hij. Zijn gezicht werd direct daarna weer serieus. "Op elke pornosite die hij bezocht heeft, was ook kinderporno te vinden."
Nu vertrok Eva's gezicht ook.
"Hier, we hebben ook een gesprek gevonden met een meisje." Hij opende het. "Ze zegt dat ze elf is." Hij scrolde erdoorheen. "Het begin is nog een beetje rustig, later in het gesprek vraagt hij of ze een foto van zichzelf wil sturen en ook of ze haar kleding uit wil doen."
"Jezus, wat een lul."
"Ja, hier spreken ze zelfs een keer af, maar daarna is het gesprek gestopt."
Ik heb zoveel verkeerd gedaan, ik kon er niet meer tegen. Ricks brief snapten ze nu ook een stuk beter.
Eva's hart bonkte in haar keel en beet op haar nagel. "Waar is dat meisje nu?"
JE LEEST
Seizoen 13 - Flikken Maastricht
FanfictionNa haar kortdurende verslaving, probeert Eva haar normale leven weer op te pakken, maar dat lijkt makkelijker dan dat het is. Wolfs probeert haar zo goed mogelijk te helpen, maar haar koppigheid kan flink in de weg zitten. Desondanks zijn ze hechter...