Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 12 - Bloedverwant (deel 4)

Romeo keek trots, toen hij de deur uit liep en een schouderklopje ontving van zijn chef. De verdachte had bekend. Hij keek vlug de kantorentuin in, maar zag niet degene die hij zocht. Hij greep zijn telefoon tevoorschijn en zag ineens dat hij was gebeld door Julia en Wolfs. Op het moment dat hij Wolfs' voicemail wilde beluisteren kwam er een agent naar hem toe.

"Jij leidt die zaak van Danny Schutte toch?" vroeg de jongeman.

Romeo's trotse lach verdween direct. "Hoezo?"

"Hij is zojuist gesignaleerd door collega's. Ze volgen hem momenteel."

"Waar is hij?"

"We hebben contact via de porto." Romeo knikte en bedankte de agent voordat hij richting de personen ging die contact hadden.

Een eindje verderop hing Eva net haar telefoon op en liep richting Romeo.

"Waar gaat hij heen?" vroeg Romeo geconcentreerd.

"Romeo," kwam Eva tussendoor.

"Eva, kan jij Wolfs bellen?" vroeg hij direct. "Danny is hier. Ze zijn hem aan het volgen."

"Romeo," begon ze weer. "Ju-"

"We weten niet waar hij heen gaat," werd ze direct afgekapt. "hij rijdt in een rode Volvo op de Gaetano Martinolaan."

"Romeo!" riep Eva nu. "Hij gaat naar het ziekenhuis." Romeo draaide zich om en keek haar aan.

"Wat?"

"Julia is daar! Haar vliezen zijn gebroken." Romeo vloekte en kwam direct in actie, terwijl Eva Wolfs weer probeerde te bellen. Hij ging direct over op voicemail.

Ze rende naar het kantoor van Mechels toe, die al was ingelicht over de situatie en net haar kantoor uitliep. Ze liep Eva voorbij.

"Ik kan helpen." liep Eva haar achterna. "Als ik een dienstwapen krijg," Mechels keek haar aan en twijfelde.

"Ik hou controle in deze situaties," haalde Eva haar over. "ik ben deze druk gewend." Mechels zuchtte en knikte.

"Ik ga wat voor je regelen."

***

Met langzame, maar zelfverzekerde passen, liep Danny het ziekenhuis binnen. Zwaar bewapend en met een steenkoude blik kwam hij bij de balie aan.

"Ik kom mijn zusje bezoeken." glimlachte hij. "Julia van Asten."

"Uh, ik- uh-" stotterde de vrouw achter de balie.

"Blondine, 25 jaar, dikke buik, waarschijnlijk nu schreeuwend van de pijn," Hij grijnsde. "zoals het hoort."

"Ik- ik- kan-"

"Je kan even in dat computertje van je kijken waar ze is." De baliemedewerkster tikte met trillende handen op haar toetsenbord. Danny keek om zich heen en zag in de verte een man naar hem kijken die net zijn telefoon ophing. Nog geen seconde ging voorbij of hij had zijn wapen al op hem gericht en een schot gelost. De vrouw gilde terwijl hij zijn wapen op de balie legde.

"Vandaag nog?"

"Ik weet het niet," snikte ze. "ik kan het niet vinden."

"Laat maar. Ik ga haar zelf wel zoeken." Hij drukte zijn wapen tegen haar voorhoofd, begon te grijnzen en liep weg.

***

Wolfs ging de gang op, om Julia even in alle rust haar weeën weg te laten puffen. Hij belde direct Eva terug, toen hij zag dat ze een paar keer had gebeld.

"Wolfs," zei ze direct. "Danny is op weg naar het ziekenhuis."

Nog voordat Wolfs kon reageren ging er een alarm af.

"Shit, Eef," mompelde hij zacht. "hij is hier al denk ik." Hij stormde de kamer weer binnen en zag dat alleen Julia er was. Hij rende de gang weer op, greep de enige zuster die hij tegenkwam bij haar arm en probeerde haar mee te nemen naar de kamer.

"Het alarm gaat af!" gilde ze. "Ik hoorde net schoten!"

"Er gaat hier iemand bevallen!"

"Ik ben nog maar een stagiaire."

"Heb je ooit iemand helpen bevallen?"

"Alleen meegekeken, ik kan dat niet!"

"Maakt niet uit." Hij trok haar de kamer binnen.

"Maar ik wil hier echt heel graag weg meneer." smeekte ze.

"Hij komt zo hierheen. Je bent niet veilig op de gang. Ik zorg dat je hier veilig bent, goed?"

Julia keek puffend naar de twee. "Wat is er in godsnaam aan de hand?" Er kwam weer een pijnkreet uit haar mond. Wolfs keek naar de jonge zuster en knikte naar haar. Ze knikte terug en ging Julia helpen. Hij greep een kast vast en duwde hem voor de deur.

"Dit meisje gaat je helpen met de bevalling." Hij keek haar aan. "Hoe heet je?"

"Loes," zei ze zacht.

"Goed, Loes, jij gaat gewoon doen wat je in de boeken hebt geleerd." zei Wolfs kalm. "En Julia, jij gaat doen alsof dit een normale bevalling wordt."

"Floris!" riep ze boos. "Wat is er verdomme aan de hand?!" Wolfs keek haar aan maar zei niks. Ze liet zich huilend achterover vallen. Ze wist genoeg.

Loes bereidde zich gespannen voor en trok haar handschoenen aan.

"Oké, uh-" Ze nam een grote hap adem. "hoe ver is de ontsluiting?" vroeg ze tussen de weeën door.

"De laatste keer zeven centimeter."

"Oké, en nu?"

"Jezus, kind!" riep Julia terwijl er net weer een wee begon. "Weet- ik- veel-" pufte ze.

"Loes," zei Wolfs. "je kunt dit. Niet onzeker zijn. Gewoon doen." Loes knikte naar hem. "En Juul, als je wat van die agressie kwijt wil, scheld mij maar uit en niet de zuster, goed?" Wolfs keek door een kiertje naar de gang. Hij had zijn hand om het handvat van zijn pistool geslagen. En toen hoorde hij het ook. De schoten, door het harde geschreeuw van Julia heen. Danny was hier.