Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 10 - Mama (deel 2)

Omdat ik jarig ben vandaag, is dit deel iets langer dan normaal! (: veel leesplezier<3

Zonder dat ze Julia zag, werd haar moeder meegenomen naar het kantoor van Mechels.

"Hier zit ik dus echt niet op te wachten he. Denk je van haar af te zijn..." mompelde Julia geïrriteerd.

"Sommige ouders willen een tweede kans met hun kinderen." zei Wolfs.

"Sommige kinderen zitten daar niet op te wachten."

Een korte tijd daarna werd Wolfs naar het kantoor van Mechels geroepen.

"Wolfs, ik wil je voorstellen aan Irma van Asten." zei Mechels toen hij net binnenkwam. "Zij is de officier van justitie in Amsterdam."

"Ja," knikte Wolfs. "u kwam net toen ik wegging daar." Hij stak zijn hand uit, die zij aanpakte. "Wolfs."

"Ah, ja, meneer Wolfs. Ik kan me dat nog herinneren ja." glimlachte Irma naar hem. "U was erg... populair bij de collega's."

Wolfs haalde zijn schouders op.

"Irma is hier voor een zaak waar jij mee bezig bent." vertelde zijn chef.

"Laat me raden; die van Danny Schutte? Uw zoon?"

Irma knikte.

"U kunt mij de informatie doorgeven en dan kunt u weer naar Amsterdam."

Mechels kwam weer tussenbeide. "Zij gaat je de aankomende weken helpen, Wolfs. Ze kan van pas komen."

"Sorry? Weken? Heeft u niks beters te doen?"

"U wilt niet met mij werken?"

"Ik heb er geen probleem mee. Julia denk ik wel."

"Julia." Ze keek hem ineens hoopvol aan. "Waar is ze? Ik moet haar spreken."

"Nou, succes daarmee. Ze is zo koppig als wat."

Irma lachte. "Ja, dat heeft ze van mij, ben ik bang."

"Kan jij mevrouw van Asten even rondleiden en haar jullie inzichten in de zaak geven?" vroeg Mechels aan Wolfs.

"Mag ik wel eerst even vragen hoe ze van plan is om ons te helpen?" Wolfs keek Irma aan.

"Dat mag." knikte ze. "Ik ben bereid om álles te vertellen."

***

Wolfs gaf haar een korte rondleiding. Hij dacht dat Julia gevlucht was, gezien hij haar niet zag bij haar eigen bureau, maar ze kwamen haar tegemoet lopen bij de kleedkamers.

"Julia." zei Irma opgelucht en blij om haar te zien.

"Irma." mompelde Julia, met precies de tegenovergestelde emoties.

Julia wilde doorlopen, maar Wolfs pakte haar arm vast.

"Julia. Irma komt ons helpen met de zaak."

Julia schoot in de lach. "Ja, m'n balzak."

"Julia." Wolfs keek haar serieus aan.

"Julia, geloof me. Ik wil jullie heel graag helpen." Irma keek haar hoopvol aan.

"Hoezo? Waarom nu?" Ze zette haar hand in haar zij. "Toen ik je smeekte om hem aan te geven was je te beroerd om wat te doen."

"Dat is niet waar. Ik kan je alles uitleggen. Echt!"