Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 10 - Mama (deel 6)

Hoewel Romeo en Wolfs aan het wachten waren op versterking, stonden Eva en Julia op een afstandje mee te kijken. Julia had haar laptop op schoot. Eva glimlachte naar haar. Ze was onafscheidelijk met dat ding.

"Oké," mompelde ze. "er bevindt zich een mobiel in het huis."

"Weet je van wie?" vroeg Eva.

"Nog niet. Daar gaan we nu achter komen."

Hoewel ze druk verder tikte, nam Eva haar mobiel op die net afging.

"Wolfs," nam ze op. "waar blijven ze?"

"Ze zijn er bijna."

"Top. Houdt Romeo het nog een beetje vol? Of is hij zenuwachtig?" lachte ze.

Wolfs grinnikte. "Hij houdt zich sterk."

Ze zag uit haar raam auto's van het arrestatieteam arriveren. Ze vond het ergens jammer dat ze niet mee naar binnen mocht. Die spanning voelen, hoewel het soms doodeng was.

Ineens hoorde Eva de autodeur hard worden dichtgegooid en ziet ze Julia over de straat rennen.

"Shit! Juul!" Ze gooide haar mobiel neer en rende haar achterna.

Julia rende naar het huis, maar Wolfs kon haar net op tijd vastgrijpen.

"Waar denk jij dat je mee bezig bent?!" siste hij.

"M'n moeder!" zei ze angstig. "Ze is binnen!" Ze probeert zich los te rukken maar Eva was al bij haar en greep haar bij haar arm.

"Jij gaat terug de auto in! Ben je helemaal gek geworden?!"

"Maar ze is daarbinnen-"

"Wolfs gaat." sprak Eva haar streng toe. "Het team staat al klaar. Wij doen niks, oké?"

Wolfs legde zijn hand op Eva's schouder. "Ga terug naar de auto en blijf op afstand." Hij rende naar zijn collega's die al klaar stonden bij de deur.

Eva sloeg een arm om Julia heen en nam haar mee terug naar de auto. Ze hoorden op de achtergrond de mannenstemmen die bekend maakten dat ze van de politie waren en kort daarna een pistoolschot. De dames keken allebei direct om. Julia bedacht zich geen moment en trok zich los om terug naar het huis te rennen.

"Julia!" riep Eva haar na, maar voor ze er erg in had was ze al bij de deur. Op het moment dat Julia de deur door wilde rennen, werd ze tegengehouden door Romeo. Hij hield haar stevig vast en draaide haar om.

"Niet kijken." zei hij zacht tegen haar. Julia probeerde hem weg te drukken, maar ontkwam niet aan zijn armen. Ze wist zich wel zo te wurmen dat ze zag waarom ze niet mocht kijken.

Haar moeder. Vastgebonden op een stoel. Levenloze ogen. Bloed op haar gezicht en lichaam. Een gat van een kogel in haar voorhoofd.

Haar hart begon te bonzen. Dit was een droom. Een nachtmerrie.

"Mam..." zei ze zachtjes. De greep van Romeo verslapte, net als haar eigen lichaam. Voorzichtig zette ze een stapje richting haar moeder. Ze begon moeite met ademhalen te krijgen en voelde haar maaginhoud omhoog komen. Terwijl ze bijna over haar eigen benen struikelde, strompelde ze naar buiten toe, greep een hekje vast en gaf over. Ze voelde hoe Romeo haar haar uit haar gezicht haalde. Toen haar maag leeg was, begonnen de tranen over haar wangen te stromen.

"Mama." huilde ze zachtjes. Alle kracht verdween uit haar benen en ze zakte op de grond. Romeo hield haar stevig tegen zich aan en liet zijn handen zachtjes door haar haar glijden terwijl zij luid huilde.

***

Romeo trok haar slappe lichaam omhoog, toen haar tranen opgedroogd waren en ze alleen maar leeg in de verte staarde. Haar voeten bewogen, toen Romeo met haar naar de auto liep, maar ze leek niet door te hebben dat ze in beweging waren. Eva zag het en liep snel naar de auto toe om hem te openen. Romeo plaatste Julia op de achterbank.