Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 12 - Bloedverwant (deel 3)

Wolfs kwam thuis na een drukke werkdag en werd direct begroet door zijn verloofde met een hele lange kus.

"Hé," glimlachte ze.

"Nou, hallo," grijnsde hij terug. "waarom word ik niet altijd zo begroet?" Eva lachte, rolde haar ogen en liep terug richting de keuken.

"Weetje wie ik heb gesproken vandaag?" vroeg ze.

"Vertel."

"Mechels," ze keek Wolfs met een schuin oog aan. "ze belde me net. Ze zei dat ze hoorde dat ik wel geïnteresseerd was in een baan." Wolfs lachte schaapachtig en ging met zijn hand door zijn haar.

"Ik heb misschien wel wat laten doorschemeren..."

"Joh."

"Maar goed. Kom je weer terug?"

"Nee." antwoordde ze simpel. "Hoe zie je dat überhaupt voor je?"

"Nou, ik had wel een idee;" grijnsde hij. "we werken beiden met verschillende partners en jij komt op het werk, stiekem zonder ondergoed aan, en we sluipen samen stiekem een cel in en-"

"Wat denk je zelf, mafkees?" onderbrak ze hem grinnikend. Wolfs begon te lachen.

"Maar ze zitten zo hoog dat ze me hebben uitgenodigd voor een gesprek volgende week." zei ze. Ze moest lachen om de hoopvolle ogen van Wolfs.

"Echt? En? Ga je?"

"Ligt eraan..."

"Waaraan?"

"Als jij raadt wat ik wil eten en dat dan ook nog eens kookt, dán pas ga ik op gesprek."

"Eef," Wolfs zuchtte. "daar gaat veel te veel tijd in zitten."

"Waarin?"

"In wat jij wil eten." Hij haalde zijn schouders op. "Ik moet dan ook nog boodschappen doen." kermde hij. "Zelfgemaakte loempia én mijn zelfgemaakte kroepoek erbij, dan eten we pas om negen uur ofzo."

Eva's mond viel open. "Serieus, hoe weet je dat?"

"Ik ken je onderhand al wel een beetje." grinnikte hij terwijl hij haar in haar zij porde.

"Maar je wil het dus niet maken?"

"Natuurlijk wel, voor jou altijd." Hij keek haar ondeugend aan. "Veel succes met die afspraak. Mevrouw Sweerts is er in ieder geval niet bij, want er wordt weer eens gewisseld met OVJ's."

"Dat scheelt."

"Ga je mee boodschappen doen?" Hij greep een boodschappentas uit de kast en bekeek haar tevreden blik.

"Natuurlijk, met jou altijd."

***

Wolfs keek naar het kantoor van Mechels, waar ze met Eva aan het praten was. Eva voelde zich ongemakkelijk, dat merkte hij aan alles. Toen de deur van het kantoor open werd getrokken door de OVJ, Jaap Blauw, keek Eva vlug door hem raam naar Wolfs. Hij knikte haar gemoedelijk toe, waardoor ze haar ogen even snel dichtkneep en zichzelf voorstelde. Meneer Blauw nam het gesprek van Mechels over omdat zij graag bij het verhoor van Wolfs en Romeo wilde zijn.

"Sanders," zei Wolfs, terwijl hij nog steeds naar Eva keek. "ga jij maar verhoren met Mechels." Hij draaide zijn hoofd naar hem toe. "Laat maar zien wat je kan."

"Serieus?" Romeo begon te glimlachen. "Dankje!" Hij stond direct op en liep naar zijn chef die al op hem stond te wachten. Ze keek Wolfs even kort aan en knikte naar hem met een vriendelijke blik.

Het gesprek van Eva duurde lang en het verhoor nog langer. Wolfs had zich op het saaiste deel van zijn werk gericht, maar werd onderbroken door zijn mobiel die afging.

"Juul," zei hij.

"Hé, is Romeo daar toevallig?" Julia's stem klonk anders dan anders. "Ik kan hem niet bereiken."

"Hij is iemand aan het verhoren, hij heeft zijn telefoon uitstaan." antwoordde hij. "Gaat alles goed?"

"Jawel." Ze zuchtte en was even stil. "Misschien had je toch een beetje gelijk..." zei ze uiteindelijk. "Over dat ik uh- bang ben."

"Romeo en Mechels zijn denk ik nog wel even bezig met dat verhoor. Wil je dat ik even langskom?"

"Zou wel fijn zijn."

***

Wolfs kwam Romeo's huis binnen, die spic en span was. Hij moest direct glimlachen. Het deed hem denken aan Angelique, die normaal gesproken wel van zooi hield, maar enorme nesteldrang had toen ze zwanger van Fleur was.

Julia zat op de bank met een wit gezicht en grote wallen.

"Wat is er aan de hand?" vroeg hij. Ze ging met haar handen door haar haar.

"Danny is terug in Nederland."

"Echt?" Hij kwam bij haar zitten. "Hoe weet je dat?"

"Hij heeft contact proberen te zoeken met Lena." Ze beet op haar nagel. "Het signaal kwam hier uit de buurt."

"Oké, dan moet jij hier zo snel mogelijk weg. Hij weet denk ik wel dat jij hier zit?"

"Ik weet het niet." murmelde ze. "Ik weet ook niet wat zijn plan is." Ze kreeg tranen in haar ogen. "Ik ben zo bang dat hij mijn kind wat aan gaat doen." Wolfs legde zijn hand op haar arm.

"Het komt goed. Écht. We gaan gewoon naar het bureau nu."

Julia knikte. "Ik moet dan nog even wat spullen pakken." Ze stond op en liep direct naar boven toe. Wolfs stond ook op en borg haar laptop en alle opladers van haar apparatuur alvast op in een tas.

"Floris?" hoorde hij na een paar minuten van boven komen.

"Wat is er?"

"Ik denk dat we een probleempje hebben?"

"Hoezo?" Hij sprintte naar boven toe, direct met zijn hand op zijn holster. Hij liep de slaapkamer in en zag Julia met een angstig gezicht naar hem kijken.

"Ik geloof dat m'n vliezen zojuist gebroken zijn..."