Seizoen 13 - Flikken Maastricht

AFLEVERING 1 - Jager (deel 4)

Chaser liet dagen niks meer van zich horen en Wolfs en Eva moesten daarom maar verplicht wat achterstallig bureauwerk doen. Ze verveelden zich enorm, dus lunchten ze graag buiten de deur. Eva kwam al iets meer aan, door al die goed belegde broodjes die Wolfs haar aansmeerde.

Ze zaten dit keer op een bankje, in de zon. Eva nam net een grote hap van haar broodje carpaccio en Wolfs wilde hetzelfde doen, maar wachtte er toch nog mee en keek zijn collega aan.

"Eef?" vroeg hij wat aarzelend.

"Hm?"

"Heb je al een afspraak gemaakt?"

Eva stopte heel even met kauwen, zuchtte en slikte haar eten door. "Nog niet."

"Je zou gisteren al bellen."

"Weet ik." Ze keek hem even aan. "Die psych loopt echt niet weg hoor."

Wolfs rolde met zijn ogen.

"Ja, ja, ik bel straks wel." mompelde Eva snel.

"Als jij het niet doet, doe ik het voor je hoor."

Eva at stug door zonder wat te zeggen.

"Je bent gelukkig nog net zo koppig."

"En jij nog net zo irritant."

Wolfs begon te lachen. "Ik weet dat je me gemist hebt."

Ineens ging Wolfs' telefoon af en hij nam op.

"Wolfs." Hij luisterde aandachtig en keek Eva verbluft aan.

"Waar?" vroeg hij.

"Oké, dankjewel. Ik ga erheen." Hij stond op en gooide zijn broodje in de dichtstbijzijnde afvalbak. Eva stond ook op en keek hem vragend aan.

"Ze hebben Chaser gelokaliseerd. In de Stadsbibliotheek." zei hij enthousiast. Eva stond op en wilde met hem meelopen, maar hij hield haar tegen.

"Jij kan niet mee Eef."

"Kom op nou Wolfs. Natuurlijk ga ik wel mee. Het is maar een aanhouding." Ze keek hem met een smekende blik aan, die hij niet kon weerstaan.

"Als je je mond maar tegen Mechels houdt, ze is al niet zo te spreken over mij te laatste tijd."

Eva glimlachte verheugd. "Tuurlijk."

Ze liepen rustig het gebouw door, richting de computers en Wolfs zag al meteen wie ze moesten hebben.

"Je had gelijk met je 'haar'." fluisterde hij tegen Eva. Toen zag zij het meisje ook zitten. Ze had een dikke, grijze trui aan, lang blond haar in een staart en ze deed net haar rugtas op haar rug.

"Zij is Chaser?" vroeg Eva, wat verbaasd. Ze zag er anders uit dan Eva zich had voorgesteld.

Net op het moment dat ze naar haar toe wilde lopen, zag ze hen en verdween ze snel tussen de schappen met boeken.

Wolfs keek Eva even zuchtend aan en ging haar achterna, maar toen hij eenmaal tussen de boeken stond, zag Eva haar plotseling al richting de deur lopen en voor ze het wist was weggeglipt.

"Kut! Wolfs! Ze is naar buiten!" riep ze door de bibliotheek. Zonder om op hem te wachten rende Eva achter het meisje aan.

"Eva! Wacht-" Wolfs was al te laat, want Eva was allang weg. "Verdomme Eef." Hij rende erachteraan en dook zijn auto in om ze te volgen.

Eva had ergens verwacht dat ze haar zo te pakken zou hebben, maar nu ze achter haar aan rende was het zwaarder dan verwacht. Haar conditie was verschrikkelijk achteruit gegaan. De hacker sprintte zonder moeite allerlei straatjes door, terwijl Eva steeds meer moeite kreeg om adem te halen. Maar ze kon het niet over haar hart verkrijgen om haar nu te laten gaan. Ze moest en zou haar pakken. Ze was prioriteit.

Eva begon steeds gefrustreerder te worden toen de steken in haar zij steeds erger werden en ze Chaser steeds verder van haar vandaan zag rennen. En hoewel frustratie haar eerder altijd de kracht gaf om sneller te gaan, zwakte het haar nu alleen maar af.

Ineens stopte het meisje met rennen en greep ze een regenpijp vast. Eva stormde zo snel mogelijk op haar af, maar toen ze aankwam bij de regenpijp, was ze al bijna op het dak geklommen.

"Jezus," Eva hapte naar adem. Ze voelde haar longen brandden, maar greep toch de pijp vast om ook naar boven te klimmen. Ze merkte dat ze daar veel te slap voor was.

Wolfs bracht zijn auto abrupt tot stilstand, toen hij zijn collega in de straat zag en rende snel naar haar toe. Hij greep haar vast aan haar arm.

"Wolfs, duw me- omhoog." hijgde ze. "Ze is- ze is bo-" Ze kon haar zin niet eens afmaken door haar zuurstoftekort.

"Waar ben jij verdomme mee bezig Eef?!" riep hij boos.

"Ze- ze ontsnapt!"

"Wat kan mij dat kind nou schelen! Jezus Eva!"

Eva leunde met haar armen tegen de muur en probeerde haar ademhaling weer onder controle te krijgen.

"We hebben je nog zo gezegd dat je rustig aan moet doen! Dít is echt exact de reden waarom!" Wolfs liet haar arm los en bekeek haar, terwijl ze naar adem stond te happen. "Je brengt jezelf alleen maar in de problemen door dit Eva!"

Het was even stil en ze draaide haar hoofd van hem weg. Pas toen ze weer een beetje op adem begon te komen, kon ze weer wat zeggen.

"Sorry." zei ze zacht. Haar stem klonk gebroken. Wolfs legde zijn hand op haar wang en draaide voorzichtig haar gezicht zijn richting op. Toen zijn ogen de hare vonden merkte hij de tranen in haar ogen op. Hij zuchtte en trok haar naar zich toe, waarna hij zijn armen om haar heen sloeg.

"Ik wil gewoon dat alles weer zoals vroeger is. En nu heb ik haar ook nog laten gaan." zei Eva teleurgesteld.

Wolfs pakte haar hoofd in zijn handen. "Je hebt haar niet laten gaan, ík heb haar laten gaan." Hij streek met zijn duim over haar wang. "Geef het wat tijd Eef."

***

"Hoe krijg je het voor elkaar om haar uit het oog te verliezen?!" raasde Mechels tegen Wolfs. Eva zat er stilletjes naast. "En ook nog je partner erachteraan laten gaan! We hadden toch een hele duidelijke afspraak!"

"Ik wilde haar ook oppakken, maar ze-"

"Het maakt me niet uit met welke verdomde smoes je nu weer komt Wolfs!"

"Ik wilde ook niet dat Eva erachteraan ging, maar-" stamelde hij.

"Die hacker is prioriteit en die hebben jullie laten gaan! Dóór Eva, die onder jóúw toezicht stond." Mechels liet hem niet eens uitpraten en bleef tekeer gaan.

"Jíj zou op haar letten en je zou er voor zorgen dat ze geen domme dingen deed. Nou, Wolfs, gefeliciteerd: dit was súper dom!"

"Hallo, ik zit erbij hoor!" riep Eva er ineens doorheen. "En dan erbij: hij heeft niks verkeerds gedaan, dus u moet boos op mij zijn, niet op hem."

"O, ik ben ook boos op jou, Eva! Jij bent duidelijk nog niet klaar voor dit werk. Dat koppige gedrag van jou altijd!"

"Zo heb ik altijd al gewerkt!" snauwde ze terug. "Dus als mijn werkwijze u niet bevalt moet u mij wegsturen."

Mechels keek haar woedend aan. "Dat was de bedoeling ook. Jij mag pas terugkomen als ik het zeg. Nu weg. Allebei!"

Ze wilde uitvallen tegen haar chef, maar ze voelde Wolfs hand op haar schouder. Ze stond op en stormde de deur uit, gevolgd door haar partner.

Boos pakte Eva haar spullen en wierp Wolfs nog een geïrriteerde blik toe.

"Zie je straks wel." zei ze nors, waarna ze het gebouw uitliep.

Wolfs liet zich zuchtend op zijn stoel zakken en ontdekte dat Marion hem bezorgd aan zat te kijken.

"Gaat het wel echt goed met haar?" vroeg ze, terwijl ze naar hem toe liep. Wolfs haalde zijn schouders op en zuchtte. "Ik weet het niet."